Η ίδρυση νέου Κόμματος με τον διακριτικό τίτλο «Αλλαγή» από τον Γιώργο Παπανδρέου μεταβάλλει στοιχεία του πολιτικού σκηνικού με απρόβλεπτες προς το παρόν παρενέργειες για το ΠΑΣΟΚ , αλλά και για το εκλογικό αποτέλεσμα. Ένας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, ένας Παπανδρέου, ο Γιώργος, κλείνει πιθανότατα τον κύκλο ζωής του «Κινήματος» ή στην καλύτερη περίπτωση , η σχέση της οικογένειας Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ τερματίζεται εδώ. Πολλοί πιστεύουν πως η ίδρυση κόμματος από τον Γιώργο Παπανδρέου θα βλάψει τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα είναι σίγουρο ότι βλάπτει πρώτα το ΠΑΣΟΚ, δεν αποκλείεται μάλιστα να μην μπει κανένα από τα δύο κόμματα στη νέα Βουλή. Συγχρόνως όμως η διάσπαση του ΠΑΣΟΚ, στέλνει ψηφοφόρους στον Σαμαρά, ιδίως αυτούς που φοβούνται τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η πολύ προσεκτική , έως τώρα τουλάχιστον, στάση των μεγάλων χωρών της Ευρωπαικής Ένωσης έναντι του ΣΥΡΙΖΑ που εμπεριέχει και ορισμένα στοιχεία αμηχανίας και αναμονής, είναι η πρώτη, εντελώς διαφορετική εικόνα σε σχέση με την προεκλογική περίοδο του 2012 που δίνει ένα πρόσθετο πλεονέκτημα στον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει πιο αποτελεσματική εκλογική εκστρατεία.
Ενδεικτικό στοιχείο αυτής της αλλαγής, είναι δύο ακόμη γεγονότα που εκθέτουν τον Αντώνη Σαμαρά και έναντι του Ελλήνων ψηφοφόρων και έναντι των Ευρωπαίων ηγετών. Το πρώτο γεγονός είναι ότι παρά τις φήμες που επί δύο χρόνια διακινούσαν κάποιοι Ευρωπαίοι και εγχώριοι σύμμαχοί τους, η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ δεν διανοήθηκαν να ζητήσουν εκ των προτέρων την υπογραφή του Αλέξη Τσίπρα που θα τον δεσμεύσει στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων Τρόικας –κυβέρνησης. Αυτό σημαίνει ότι η Τρόικα προφανώς προετοιμάζεται για να επιβάλλει την πολιτική της και σε μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο είναι πολύ προσεκτική για το πώς θα διαχειριστεί την κυβέρνηση αυτή , ώστε να προκαλέσει μια κρίση που όλοι απεύχονται όπως δείχνουν τα πράγματα. Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Σαμαράς είχε συρθεί στην υπογραφή επιστολής όταν ήταν στην αντιπολίτευση με την οποία δεσμεύονταν για την συνέχιση του προγράμματος της Τρόικας.
Πολλοί βουλευτές στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν τις μετακινήσεις τους ,από το ένα κόμμα σε άλλο ή σε διάφορες ψηφοφορίες , επιτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ κατηγορώντας τον κατά κύριο λόγο για λαικισμό . Ψαριανός, Λυκούδης, Νίκη Φούντα και αρκετοί ακόμη έφυγαν από την ΔΗΜΑΡ και φλερτάρουν με άλλα κόμματα. Φυσικά , δικαίωμά τους να φύγουν, αλλά δεν είναι δικαίωμά τους, να υποτιμούν την νοημοσύνη όλων των άλλων.
Προκαλεί μεγάλα και αυτονόητα ερωτηματικά η στάση τους και η λογική τους. Δηλαδή ο Λυκούδης που ήδη ψήφισε τον Σταύρο Δήμα , ο Ψαριανός επίσης και η Νίκη Φούντα που φημολογείται ότι θα ψηφίσει στην τρίτη ψηφοφορία , δεν ενοχλούνται που βρίσκονται στην ίδια πλευρά με τον ακροδεξιό Βορίδη, τον Άδωνη Γεωργιάδη ή τους Χρυσαυγίτες που έγιναν ανεξάρτητοι ακριβώς για να ψηφίσουν τον Σταύρο Δήμα;