Κουραστήκαμε να είμαστε φοβισμένοι. Κουραστήκαμε να ζούμε εγκλωβισμένοι. Είμαστε έτοιμοι για ένα γενναίο βήμα προς τα εμπρός; Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε εμείς, οι πολίτες, την πίεση προς την όποια καινούργια κυβέρνηση για το κλείσιμο των εκκρεμοτήτων; Όλα δείχνουν ότι ήρθε η ώρα μιας μεγάλης διαφοροποίησης στην πολιτική σκηνή, στα πρόσωπα που μας κυβερνούν επί 40 σχεδόν χρόνια.
Μεσσίες δεν υπάρχουν (αυτούς άλλωστε τους σταυρώνουν γρήγορα).
Διαβάζω (22/1) σε πρωτοσέλιδο άρθρο καθημερινής εφημερίδας υπερηφανευομένης για τον ευσεβισμό και το νεοδημοκρατικό φρόνημά της καταγγελτικό άρθρο σε βάρος της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ για την Εκκλησία και απορώ και εξίσταμαι με το πόσο ακατήχητοι στην Ορθόδοξη Χριστιανική θεολογία είναι αυτοί οι Νεοδημοκράτες...σε τέτοιον βαθμό ώστε φθάσαμε στο κατάντημα το μόνο κόμμα που υποστηρίζει τη θεολογικώς ορθόδοξη θέση περί της θεσμικής υπόστασης της Εκκλησίας να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ!
Κατ’ αρχάς, η Ορθοδοξία απορρίπτει ως αίρεση και ως βδέλυγμα την κρατικοδίαιτη εκκλησία και τους μισθωτούς ποιμένες. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει ότι «ο μισθωτός ποιμήν δεν είναι ποιμήν» (Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, 10:12).
Η Νέα Δημοκρατία ιδρύθηκε το 1974 για να διαχειριστεί τη μετάβαση της ελληνικής κοινωνίας στο στάδιο του μετα-φιλελευθερισμού, που προετοίμαζαν επί μακρόν και μεθοδικά οι ατλαντικές ελίτ. Εξ ου και λ.χ. το μετα-φιλελεύθερο ελληνικό πολιτικό δίδυμο Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου αντιστοιχεί στο γαλλικό μετα-φιλελεύθερο πολιτικό δίδυμο Ζισκάρ Ντεστέν και Φρανσουά Μιτεράν. Από αυτούς τους πρωτεργάτες του μετα-φιλελευθερισμού, φθάσαμε στις ακόμη πιο μετα-φιλελεύθερες καταστάσεις/διακυβερνήσεις του Κώστα Σημίτη, του Κώστα Καραμανλή, του Γιώργου Παπανδρέου, του Λουκά Παπαδήμου και του Αντώνη Σαμαρά. Τι είναι όμως ο μετα-φιλελευθερισμός και σε τι ακριβώς συνίσταται η μετα-φιλελεύθερη πορεία της κοινωνίας;