Πριν τις εκλογές το ερώτημα ήταν: «Τι μπορεί να κάνει ο Τσίπρας όταν μπει μόνος του στο κλουβί με την τίγρη;». Λίγες μόνο μέρες μετά τις εκλογές βλέπουμε πως ούτε ο Έλληνας πρωθυπουργός θα μπει μόνος του στο κλουβί, αλλά ούτε και η τίγρης βιάζεται να βρεθεί μόνη της με τον Αλέξη Τσίπρα. Αντιθέτως βιάστηκε να παρέμβει ο Μπάρακ Ομπάμα –αν και δεν θα ρίξει αυτός χρήμα στην Ευρώπη- ενώ Γάλλοι, Ιταλοί, ίσως και ορισμένοι ακόμα, βιάζονται να τελειώνουν οι …μονομαχίες. Είναι αλήθεια βεβαίως πως Μέρκελ και Σόιμπλε δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Η έλλειψη ρευστότητας είναι το όπλο που θέλουν να χρησιμοποιήσουν εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης.
Δεν είχε ξανασυμβεί τα τελευταία χρόνια, οι επισκέψεις κορυφαίων αξιωματούχων της Ευρώπης στην Ελλάδα να εξελιχθούν σε βατερλό για την ίδια την ΕΕ, καθώς όλοι ήταν εθισμένοι στις διαρκείς υποχωρήσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων και στην απόλυτη κυριαρχία τους στη χώρα μας.
Δεν είναι μόνο η πολιτική ήττα που υπέστη το γερμανικό οικοδόμημα στην Αθήνα, παρά το γεγονός ότι είναι εμφανής η διάθεση της νέας κυβέρνησης για έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό.
Η διαπραγμάτευση της νέας ελληνικής κυβέρνησης με ευρωπαικές κυβερνήσεις και την ΕΕ, αλλά χωρίς την Τρόικα έχει ήδη αρχίσει ακριβώς όπως προβλέπονταν. Δηλαδή, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ με τις θέσεις που εξελέγη ως κυβέρνηση και οι δανειστές με την θέση ότι διαπραγματεύονται μεν αλλά με πολλές κόκκινες γραμμές απαιτώντας από τη νέα κυβέρνηση συμμόρφωση.
Ωστόσο η διαπλοκή και το σύστημα που υπηρέτησε την Τρόικα, συνεχίζει να προκαλεί την κοινή λογική, στηρίζοντας την Τρόικα στο σκηνικό διαπραγμάτευσης που έχει στηθεί!
Οι επισκέψεις Σουλτς και Ντάισεμπλουμ, αλλά και τα ταξίδια του πρωθυπουργού σε Ρώμη και Παρισι θα κλιμακώσουν την διαπραγμάτευση, ενδεχομένως και την ένταση , πράγμα που σημαίνει ότι όντως γίνεται διαπραγμάτευση. Αυτό που προς το παρόν διαφαίνεται στον ορίζοντα είναι η διατήρηση της έντασης για προφανείς διαπραγματευτικούς λόγους, αλλά ταυτόχρονα, πίσω από τις λέξεις διαφαίνεται η διάθεση όλων των πλευρών για αμοιβαίες υποχωρήσεις.