Θεριεύει πάλι το μεταναστευτικό: προς συμφωνία με παλιά και εύθραυστα υλικά με την Τουρκία;

Του Σωτήρη Σιδέρη

Πληθαίνουν οι κυβερνητικές διαρροές ότι επίκειται συμφωνία Ελλάδας -Τουρκίας στο μεταναστευτικό, ένα πρόβλημα που θεριεύει πάλι και  δοκιμάζει διεθνείς σχέσεις, πολιτικά και οικονομικά συστήματα παντού στον κόσμο, ιδιαίτερα στην Ευρώπη. Ωστόσο,  από τις έως τώρα πληροφορίες  φαίνεται  ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να πλασάρει στην κοινή γνώμη αποφάσεις και συμφωνίες του παρελθόντος που άλλοτε εφαρμόστηκαν , άλλοτε όχι , αλλά τελικά δεν έλυσαν κανένα πρόβλημα. 

Είναι μια κίνηση τακτικής της Άγκυρας  προς την ΕΕ προκειμένου και την περιπόθητη γι αυτήν τελωνειακή ένωση και κάτι παραπάνω να πάρει και να εμποδίσει την Ελλάδα να ζητήσει ανταλλάγματα , για να μην χαλάσει το κλίμα των συνομιλιών.  Δεν είναι αρνητικό, κάθε άλλο να υπάρξει μια νέα συμφωνία με την Τουρκία.  Αλλά ουσιαστική συμφωνία. Το να προβάλλεται ως επίτευγμα η κόκκινη γραμμή μεταξύ των αρχηγών του λιμενικού  που λειτουργούσε  χρόνια επί ΣΥΡΙΖΑ, ή οι επιστροφές που είχαν συμφωνηθεί  πριν 20 και πλέον χρόνια  επί ΥΠΕΞ Γιώργου Παπανδρέου όπως και οι βίζες στα νησιά, είναι  κινήσεις εντυπώσεων. Γιατί ακόμη και αν συμφωνηθούν θα έχουν πρόσκαιρο χαρακτήρα ,  για τις εντυπώσεις και μόνο, γι αυτό απαιτείται άμεση εμπλοκή και υπογραφή από την ΕΕ, η οποία είναι πολύ πλέον με την Άγκυρα...

πλήρες κείμενο

Το Κυπριακό στο προσκήνιο;

Ειδικού συνεργάτη

Το Κυπριακό αρχίζει και “σιγοβράζει” μετά την απαίτηση Ερντογάν για αναγνώριση του ψευδοκράτους, ενώ στην Αθήνα, αν και δεν το παραδέχονται  δημόσια γνωρίζουν ότι σταδιακά θα ανέβουν οι διπλωματικοί τόνοι. Καταρχάς, να σημειωθεί ότι την θετική ατμόσφαιρα στη συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον Πρόεδρο της Τουρκίας, επισκίασαν οι αποκλίνουσες δηλώσεις των δύο για το Κυπριακό. Ο Τούρκος Πρόεδρος δήλωσε ότι «οι προτάσεις ομοσπονδίας δεν είναι ρεαλιστικές και δεν θα λειτουργήσουν» και επιμένει σε «δίκαιη και μόνιμη λύση δύο κρατών στην Κύπρο», ενώ ο Έλληνας Π/Θ απάντησε ότι «οποιαδήποτε συζήτηση για λύση δύο κρατών είναι απλά μη αποδεκτή». Πολιτική, διπλωματία και ενεργειακή διπλωματία εξελίσσονται ταχύτατα. Μια προσέγγιση στις συνθήκες που δημιουργούνται στο μείζον αυτό πρόβλημα είναι και επίκαιρη και αναγκαία…

πλήρες κείμενο

Μην επικαλείσαι την Αριστερά ...επί ματαίω

του Σπύρου Σουρμελίδη 

Πάντα αριστερά, μόνο αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα της αριστεράς, δηλώνουν όσα στελέχη αρνούνται να αποδεχθούν τον Κασσελάκη, υψώνοντάς τη φωνή τους αλλά και τη γροθιά τους. Είναι ορατή η βαθιά διαφωνία, οι αντιφάσεις πλέον δεν κρύβονται, από την ώρα μάλιστα που η ικανότητα του Αλέξη Τσίπρα να παντρεύει  την Κυβερνησιμότητα με την αριστερή προέλευση, εξέπνευσε. Οι ψηφοφόροι δεν άντεξαν τις αντιφάσεις, μένει και στα στελέχη να το αντιληφθούν, ακόμα και αν πρέπει να προκύψει ένα διαζύγιο.  Μένει όμως μια πικρή γεύση από την αποτυχία. Γιατί το πρόβλημα εμφανίζεται να μην είναι η Κυβερνησιμότητα αλλά η ...Αριστερά!  Υπάρχει θέμα, αλλά αυτό αφορά  την "αριστερά που ξεχάστηκε στον χρόνο". Τους αριστερούς που αρνούνται  να επικαιροποιήσουν απόψεις, ιδέες, πολιτικές. Αυτούς που σήμερα εμφανίζονται δογματικοί, ζηλωτές, ακίνητοι στον χρόνο και στον χώρο.  

πλήρες κείμενο

Τι θα αλλάξει ο Στέφανος Κασσελάκης:

Του Σωτήρη Σιδέρη

Το σύνθημα ακούστηκε σαν εντολή. “Άλλαξέ τα όλα” φώναζαν οι οπαδοί του  στην επινίκια συγκέντρωση έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ. Η επικοινωνιακή καταιγίδα  του Στέφανου Κασσελάκη τελείωσε, αλλά ήδη πρόλαβε και  άλλαξε πολλά , ως προς τον τρόπο που βλέπουμε τα κόμματα, τους ηγέτες  και τα κόμματα που θέλουμε να μας κυβερνούν, χωρίς να έχει κλείσει αυτός ο κύκλος.   Σύντομα  ο νέος πρόεδρος,  θα υποχρεωθεί να δώσει απαντήσεις σε δύο επίπεδα.  Πρώτο, προς την κοινωνία η οποία θα τον κρίνει. Δεύτερο, στο κόμμα του, όπου ή θα τα αλλάξει όλα όπως  απαιτούσαν οι ψηφοφόροι του και προειδοποιούν συνεργάτες του ή θα “παραχωρήσει” το κόμμα σε συνεργάτες του για να κάνει ο ίδιος υψηλή πολιτική και ανάλογα να παρεμβαίνει.

Όμως κανείς , ούτε βουλευτές που τον στηρίζουν, ούτε συνεργάτες του, ούτε ο ίδιος έχουν αποσαφηνίσει τι είδους αλλαγές θέλει να κάνει στον ΣΥΡΙΖΑ. Τους όρους δεξιά -αριστερά τους αποφεύγει. Όπως αναφέρουν συνομιλητές του , τα πρώτα δείγματα επιβεβαιώνουν ότι ο Κασσελάκης νοιώθει περισσότερο ως CEO πολυεθνικής, παρά ως επικεφαλής κόμματος που έχει μια ολόκληρη κοινωνία, κράτος και θεσμούς πάνω από το κεφάλι του, στο βαθμό φυσικά που του αναλογεί. Τα ερωτήματα έρχονται και είναι αμείλικτα.

πλήρες κείμενο

Ο “σκακιστής” Ερντογάν ταράζει και πάλι την ΕΕ. Οι τρελές απαιτήσεις , η εθνική υποχώρηση και το χάος στην ΕΕ.

Του Στράτου Βαλτινού



Για μια ακόμη φορά ο Ερντογάν κάνει άνω κάτω την ΕΕ με τις επιθετικές διεκδικήσεις  του, καθώς ούτε λίγο , ούτε πολύ  «απαιτεί άμεση δρομολόγηση της αναβάθμισης της Τελωνειακής Ένωσης της Τουρκίας, με παράλληλη επανενεργοποίηση της ενταξιακής πορείας της χώρας του, που έχει παγώσει εδώ και έξι χρόνια», σύμφωνα με πηγές στις Βρυξέλλες. Στα θέματα αυτά που θεωρούνται  εθνικής σημασίας για την Ελλάδα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη σιωπά , μάλλον γιατί  υπόγεια δρομολογείται η υποταγή των συμφερόντων της χώρας στα σχέδια του γαλλογερμανικού άξονα, που ευνοούν την Άγκυρα. Η αλλαγή κλίματος καταγράφεται  ταυτόχρονα με το θετικό κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις,  κάτι που μπλοκάρει και απονευρώνει τις όποιες ελληνικές διεκδικήσεις με ευθύνη του πρωθυπουργού.

Ο Ερντογάν για μια ακόμη φορά αποδεικνύει πόσο καλός σκακιστής είναι…. Είναι προφανές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν προτίθεται να θέσει όρους στην Άγκυρα, πράγμα επιζήμιο για τη χώρα. Ενώ αναμένεται η έκθεση Μπορέλ για το μέλλον των σχέσεων με την Τουρκία, η Άγκυρα ζητά μετάθεση των συνομιλιών για Δεκέμβριο, όταν θα πραγματοποιείται το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας -Τουρκίας, ενώ δρομολογείται κάποιας μορφής συμφωνία για το μεταναστευτικό. Η Ελλάδα  δεν διεκδικεί τίποτα και δίνει τα πάντα.

πλήρες κείμενο

Φεβρουάριος 1991: Η διάσπαση που ΚΚΕ που καθόρισε την πορεία της Αριστεράς

του Σπύρου Σουρμελίδη

Δεν μάθαμε και θα μάθουμε ποτέ ποια θα ήταν η πορεία της Αριστεράς και φυσικά του ΚΚΕ, αν τον Φεβρουάριο του 1991, είχε επικρατήσει η  λεγόμενη ανανεωτική πτέρυγα του Κομμουνιστικού Κόμματος, η γενιά του Πολυτεχνείου, Μ. Ανδρουλάκης, Μαρία Δαμανάκη, Γ. Δραγασάκης, Α. Αλαβάνος, Θ. Καρτερός και πολλοί ακόμα. Επικράτησε η ορθοδοξία των κομμουνιστικών απόψεων, υπο την Αλέκα Παπαρήγα , τον Δ. Γόντικα, τον Μ. Κωστόπουλο κα. Υπο την υψηλή εποπτεία της παλαιάς γενιάς του ΚΚΕ, των αγωνιστών της αντίστασης, της εποχής της εξορίας και των φυλακίσεων. Πρωταγωνιστές στην αντιπαράθεση ο Χαρίλαος Φλωράκης και ο Γρηγόρης Φαράκος.  Η διάσπαση του 1991, ήταν η μεγαλύτερη και σημαντικότερη διάσπαση του ΚΚΕ, πολύ πιο σημαντική ακόμα και απο την διάσπαση του 1968. Και αυτό γιατί ήταν διάσπαση κοινωνική.

πλήρες κείμενο