Του Στράτου Βαλτινού

Είναι πόλεμος ή το τέλος της ηθικής; είναι άμυνα ή βαρβαρότητα;. Η εποχή που υπήρχε μια επίσημη και τυπική διαδικασία  κήρυξης πολέμου μέσω τελεσιγράφου δεν υπάρχει πια. Πλέον δεν γίνονται απλά πόλεμοι, αλλά μαζικά εγκλήματα για τα οποία , κράτη,  διανοούμενοι, πανεπιστήμια, ΜΜΕ, σιωπούν ή ακούγονται ελάχιστα. Δεν είναι μόνο μια αλλαγή, είναι μια κατάρρευση των κανόνων , είναι η συντριβή του Δικαίου του Πολέμου.

Η ισοπέδωση της Λωρίδας της Γάζας από το Ισραήλ και οι  περίπου  40.000 νεκροί εκ των οποίων σχεδόν οι μισοί είναι παιδιά και γυναίκες και ο  προληπτικός τρομοκρατικός πόλεμος κατά της Χεζμπολά στον Λίβανο προκαλούν δέος για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι η αποκτήνωση ενός κράτους που  εκφράζει ικανοποίηση  για τις φρικαλεότητές του  εναντίον αμάχων από ένα πάνοπλο κράτος. Η Χαμάς διέπραξε ένα έγκλημα σκοτώνοντας περίπου 1200 ισραηλινούς πολίτες. Το Ισραήλ κάνει λόγο για νόμιμη άμυνα.  Στις πόσες χιλιάδες νεκρά παιδιά, γυναίκες, σπίτια, νοσοκομεία, σχολεία , ικανοποιείται το Ισραήλ ;  Του είναι αδιάφορο πόσοι θα πεθάνουν, αρκεί να πεθάνουν. Ο  πόλεμος στην Ουκρανία έχει επίσης χαρακτηριστικά αποκτήνωσης. Πύραυλοι πέφτουν σε σπίτια, σχολεία και  πολιτικές εγκαταστάσεις. Άγνωστος ο αριθμός των νεκρών αμάχων. Ποιο είναι το επόμενο βήμα;.

 Κρίση ηθική και πολιτισμική

Η λεγόμενη διεθνής κοινότητα που συζητά στο πλαίσιο του ΟΗΕ και σε περιφερειακούς οργανισμούς, έχει βουλιάζει στην ανυποληψία και στην αδυναμία να παρέμβει. Μια δήλωση καταδίκης του Ισραήλ από τον γενικό γραμματέα Γκουτέρες, όταν το Ισραήλ σκότωνε αδιακρίτως και ισοπέδωνε σχολεία και νοσοκομεία, όχι μόνο δεν  είχε αποτέλεσμα, αντίθετα προκάλεσε την οργή του Τελ Αβίβ που ζητούσε την παραίτησή του. Δικαστές απειλούνται, δημοσιογράφοι απολύονται, καλλιτέχνες εκβιάζονται ότι θα καταστραφεί η καριέρα τους αν κατηγορήσουν το Ισραήλ. 

Στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, όποιος τολμήσει να καταγγείλει το Ισραήλ και να μιλήσει για γενοκτονία θα δεχθεί συνδυασμένες επιθέσεις από Αμερικανούς, Ευρωπαίους και οργανώσεις Εβραίων. Η απαίτηση για παγκόσμια σιωπή είναι επίσης ένα έγκλημα που δεν έχει βρει απάντηση. Η αντίδραση στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ κατά της γενοκτονίας αντιμετωπίστηκε άμεσα με  διώξεις φοιτητών και πρυτάνεων και σύσσωμη την πολιτική τάξη εναντίον τους και τελικά εκφυλίστηκε. Στην Ευρώπη έγιναν κάποιες διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων , που στην πορεία επίσης εκφυλίστηκαν.
Το Ισραήλ , όπως και κανένα άλλο κράτος στον κόσμο , δεν  θα μπορούσε να κάνει έναν πόλεμο επί έναν χρόνο , αν δεν υπήρχε όλη η πολεμική βιομηχανία των ΗΠΑ και της Ευρώπης για να τον στηρίξει. Τα πυρομαχικά, βόμβες, πύραυλοι, οβίδες , ανταλλακτικά δεν είναι ατέλειωτα, ακόμη και τα αποθέματα τελειώνουν σε λίγες εβδομάδες. Εδώ όμως πρόκειται για έναν δεύτερο πόλεμο κατά των Παλαιστινίων  με συμμετέχουσες τις ΗΠΑ και τα ευρωπαικά κράτη που εξοπλίζουν και προμηθεύουν ασταμάτητα το Ισραήλ για να συνεχίσει το έγκλημά του.

Οι αραβικές χώρες βιώνουν επίσης τον δικό τους εξευτελισμό. Ενώ είχαν ως προμετωπίδα του δόγματός τους στην εξωτερική πολιτική το παλαιστινιακό, αποδείχθηκε ότι η εξάρτησή τους από τις ΗΠΑ, κατά κύριο λόγο, είναι τόσο ισχυρή, όσο ακριβώς φαίνεται. Απόλυτη σιωπή για τα εγκλήματα του Ισραήλ και παραλυσία. Αν εξαιρέσουμε τα Εμιράτα που κινούνται διπλωματικά, ουσιαστικά όμως διακινούν προτάσεις των ΗΠΑ με το δικό τους τρόπο, τίποτα άλλο δεν υπάρχει.
Η ΕΕ δίνει την εικόνα μιας Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης. Αερολογίες, ανοχή στη γενοκτονία, προμήθειες στο Ισραήλ αντί κυρώσεων και κλειστά μάτια και αυτιά. Είναι μια κρίση ηθική, πολιτική και πολιτισμική.
Είναι το τέλος των πολέμων όπως τους γνωρίζαμε;. Προφανώς ναι. Η εξελιγμένη τεχνολογία κάνει τους πολέμους απρόβλεπτους, πιο ύπουλους και σίγουρα πιο καταστροφικούς. Αλλά η ηθική δεν έχει αλλάξει. Είναι πάντα η ίδια και είτε εμφορείται κάποιος από τους κανόνες της, είτε όχι. Το Δίκαιο του Πολέμου προβλέπεται ρητά πότε παραβιάζονται οι κανόνες. Και οι κανόνες στη Γάζα, απλά διαγράφηκαν με ποταμούς αίματος.

Ως προς τον πόλεμο της Ουκρανίας η στάση είναι διαφορετική φυσικά. Κυρώσεις, απειλές για χρήση πυρηνικών, πολιορκία της Ρωσίας, εξοπλισμός της Ουκρανίας,  που κάνει ακόμη πιο επιθετική τη Μόσχα, αντιρωσική πολιτική χωρίς όρια και αντίποινα της Ρωσίας, επίσης χωρίς όρια. Αν και δεν είναι ίδιες περιπτώσεις, βλέπουμε την χαώδη διαφορά αντιμετώπισης από τη Δύση.
Αν όλα αυτά, σε συνδυασμό με την εξοπλιστική φρενίτιδα που έχει καταλάβει όλο τον κόσμο, μας οδηγούν σε νέα σκοτεινά μονοπάτια, η απάντηση είναι ναι. Και αν δεν υπάρξουν αλλαγές, ο παγκόσμιος πόλεμος ή τεράστιοι περιφερειακοί πόλεμοι είναι στο δρόμο μας και θα είναι ανελέητοι. Η διπλωματία δεν υπάρχει πια για να συνεισφέρει, κανείς δεν ακούει τον άλλον. Η Δύση γίνεται όλο και πιο εγκληματική,είναι η ιστορία των γενοκτονιών και των αιματηρών αποικιοκρατικών πολέμων που έχει κάνει τους τελευταίους αιώνες.

Βαδίζουμε προς έναν εφιάλτη; η απάντηση είναι μάλλον ναι..