Του Σωτήρη Σιδέρη

Δεν υπάρχει προηγούμενο στην μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας και είναι σίγουρο, πως δεν θα υπάρξει για πολλά χρόνια στο μέλλον,  μια προσωπικότητα σαν αυτή του Στέφανου Κασσελάκη. Χείμαρροι ανοησιών, αφόρητη κενολογία, φωτογραφίες και βίντεο χωρίς νόημα, άρνηση αποδοχής των πολιτικών κανόνων,  αμετροέπεια χωρίς όρια, συνθέτουν την σύντομη ιστορία ενός τυχάρπαστου στην πολιτική ζωή της χώρας. Η άρνησή του να αποδεχθεί τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, αντανακλά περισσότερο στον χαρακτήρα του και λιγότερο σε πολιτικές ανάγκες. Τα πάντα , από την πρώτη ημέρα εκλογής του, υπακούουν σε μια νοσηρή αντίληψη για το Εγώ του, ακόμη και αν αυτά επιδρούν ισοπεδωτικά και για τον ίδιο και για το κόμμα του.
Ο Κασσελάκης εξελέγη πρόεδρος, άρχισε να διαλύει τον ΣΥΡΙΖΑ από τις πρώτες ώρες της εξουσίας του και τώρα , αυτοί που τον στήριξαν στην πρώτη φάση προσπαθούν να τον εμποδίσουν να ολοκληρώσει την καταστροφή. Η προεδρία Κασσελάκη θα καταγραφεί στην ιστορία ως μια προεδρία ντροπής για την Αριστερά, ως ένας κύκλος πολιτικής ανωμαλίας που δεν έχει προηγούμενο, ως μια πολιτική διαταραχή που πρέπει να θεραπευθεί με το κλείσιμο του κύκλου και την διαγραφή του Κασσελάκη. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να επανιδρυθεί, γιατί περί αυτού πρόκειται , αυτή είναι η αφετηρία .

Κρίση πολιτικής κουλτούρας

  Ο κύκλος Κασσελάκη δεν είναι απλά μια ιλαροτραγική ιστορική στιγμή για την Αριστερά. Αντανακλά την κρίση πολιτικής κουλτούρας της παράταξης αυτής, την απώλεια της ταυτότητάς της μέσα από τις λαβυρινθώδεις επιλογές της ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση, αντανακλά και τη νέα αισθητική που έφερε η εκτός λογικών ορίων υποτιθέμενη προσπάθεια διεύρυνσης της εκλογικής και της οργανωτικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Οι σημερινοί πρωταγωνιστές αυτής της οικτρής εικόνας είναι , σε μεγάλο βαθμό , επιλογές του Αλέξη Τσίπρα, που στην πορεία αποσυνδέθηκαν από τον πρώην πρωθυπουργό, δημιούργησαν μια νέα πολιτική αισθητική και μια νέα κομματική νομεκλατούρα, που ουσιαστικά ενταφίαζε τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά και τον χαρακτήρα ενός Αριστερού κόμματος.  

Η μεγάλη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και η αποχώρηση πλήθους στελεχών που ίδρυσε τη Νέα Αριστερά ήταν καταλυτική για την επικράτηση της νέας τάσης. Όσοι αποχώρησαν, αποτελούσαν τον πολιτικό δείκτη του πολιτικού πολιτισμού για τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί αμέσως μετά την εδραίωση της εξουσίας Κασσελάκη, το κόμμα πέρασε από  στην πλήρη αποϊδεολογικοποίηση  και την απολιτικοποίηση, στην αποθέωση των παρεών, των ομάδων και των μηχανισμών.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο Στέφανος Κασσελάκης βρήκε χώρο. Ήταν ο πρωταγωνιστής των σεισμικών ρηγμάτων και των πολιτικών συμπλεγμάτων που άρχισαν να κυριαρχούν. Με πρόταγμα το Εγώ του, που στην πολιτική αρένα ισοδυναμεί με το μηδέν, ο Κασσελάκης αν και κυριαρχείται από απόλυτη άγνοια, προσπαθεί να αυτοανακηρυχθεί σε  κομματικό αυτοκράτορα. Μέρα με την ημέρα, γίνονταν όλο και φανερό, ότι δεν υπάρχει τίποτα πέραν της πολιτικής κενότητας και όλα υπάκουαν σε μια αυτάρεσκη αυτοπροβολή. Πότε οι φιλοζωικές επιδείξεις, πότε τα πάρτι , πότε η επίδειξη πλούτου, πότε οι ντροπιαστικές δηλώσεις για το ΝΑΤΟ, για το ΣΕΒ , για το Μητσοτάκη, πότε οι κουκουλοφόροι, πότε οι αυθαιρεσίες και οι καθαιρέσεις, πότε οι εκκλήσεις ,  κάπως έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ έφθασε στο χείλος της αβύσσου.

Νέο κόμμα και ηγέτες

Αφού  πλέον οι πρώην σύμμαχοί του έγιναν εχθροί του, αφού βεβαιώθηκαν ότι κόμμα σε λίγο δεν θα υπάρχει και αφού ελπίδα δεν φαίνονταν στο ορίζοντα, αποφάσισαν να κλείσουν τον κύκλο.
Μόνο που ο Κασσελάκης θέλει δικό του το κόμμα που ήθελε να αλλάξει , θέλει και την αναγκαία κρατική επιχορήγηση, λατρεύει την εξουσία, την πολυάριθμη φρουρά του , το αξίωμα. Το νέο κόμμα θέλει εμπνευσμένους ηγέτες. Θέλει επίσης ιδεολογία, πολιτικές θέσεις και γραφεία, έχει έξοδα,  αλλά ας το κάνει αν θεωρεί τον εαυτό του μεγάλο ηγέτη.  Και ίσως του έχουν πει,  ότι όσοι αποπειράθηκαν να ιδρύσουν νέο κόμμα και μάλιστα έμπειροι πολιτικοί είναι στα αζήτητα σήμερα.  Ο άνθρωπος που υποτίθεται θεωρεί την ενιαία κεντροαριστερά σχέδιο της διαπλοκής ήθελε να γίνει ηγέτης της, κατά δήλωσή του μάλιστα.
Η ντροπή κράτησε πολύ. Η Ελλάδα παρακολουθεί εμβρόντητη από τις τηλεοπτικές οθόνες , τις ιστοσελίδες, τις εφημερίδες και τα ραδιόφωνα, την πολιτική, ιδεολογική και ηθική καθίζηση στελεχών που ήθελαν να αλλάξουν την Ελλάδα. Που θεωρούνταν και δικαίως ότι είχαν ηθική υπεροχή, ακεραιότητα και ικανότητες. Και τώρα νοιώθουν αποστροφή.

Η Νέα Αριστερά δικαιώθηκε. Από δικά της λάθη και μόνο δεν έχει καλύψει το έδαφος που αφήνει πίσω του ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά σε κάθε περίπτωση, κορυφαία προτεραιότητα σήμερα είναι να εξαγνιστεί ο πολιτικός χώρος και να υπάρξει μια νέα αρχή, όσο και φαντάζει πλέον απίστευτα δύσκολο.
Η Αριστερά δεν θα πάψει ποτέ να υπάρχει , σε οποιαδήποτε κομματική μορφή , γιατί εκφράζει κοινωνικές δυνάμεις και μάλιστα πολλές φορές πλειοψηφικές.
Πρώτο βήμα να τελειώσει η παρένθεση Κασσελάκη, γιατί όσα έχει κάνει και όσα έχει πει, όχι μόνο δικαιολογούν τη διαγραφή του, αλλά και υπογραμμίζουν την ανάγκη να υπάρξει στο μέλλον, ένα ξεχωριστό “συνέδριο για τον Κασσελάκη” που θα είναι οδηγός για την Αριστερά του μέλλοντος και πως δεν πρέπει να ταπεινώνεται από τυχάρπαστους…