Στην συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στις 2 Ιουλίου ο Αλέξης Τσίπρας προετοίμαζε το κόμμα του και τον ελληνικό λαό για ανατροπές ενόψει του τερματισμού της μνημονιακής περιόδου δηλώνοντας ότι:
«Όσο θα απομακρυνόμαστε από τη μνημονιακή περίοδο και όσο η στρατηγική της δίκαιης ανάπτυξης θα γίνεται πολιτική πράξη και δράση, τόσο οι διαχωριστικές πολιτικές γραμμές θα γίνονται πιο ορατές και σαφείς». Στην συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στις 31 Αυγούστου οι διαχωριστικές γραμμές εξαφανίστηκαν.
Από τις αρχές Ιουλίου, είχε γίνει γνωστό ότι ο πρωθυπουργός προετοίμαζε ανασχηματισμό. Τότε είχαμε θέσει το ερώτημα αν ο στόχος είναι ένας ανασχηματισμός προσώπων ή ανασχηματισμός που θα αναδείξει μια νέα ταυτότητα. Όσοι πίστευαν ότι μπορεί να αναδειχθεί η νέα αριστερή ταυτότητα διαψεύστηκαν οικτρά. Από τις διαπραγματευτικές αυταπάτες του πρώτου εξαμήνου του 2015 φθάσαμε στην αυταπάτη ότι η δεξιά στροφή είναι συνταγή νίκης. Το ίδιο πίστευαν όλοι οι πρωθυπουργοί του ΠΑΣΟΚ, καθώς έβλεπαν το κόμμα τους να αποσυντίθεται….
Πηγή έμπνευσης, αλλά χαμηλής αισθητικής αξίας και μηδαμινής πολιτικής κουλτούρας, αποτέλεσε η πολύχρονη οικονομική κρίση στην Ελλάδα και η επιβολή των μνημονίων για τρείς Έλληνες πρωθυπουργούς.
Από τον Αντώνη Σαμαρά που σήκωνε αντιμνημονιακή παντιέρα στο ιστορικό κτίριο του Ζαππείου, στο διάγγελμα του Γιώργου Παπανδρέου στο Καστελλόριζο που σχεδόν διθυραμβικά ανακοίνωνε την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ, μέχρι το διάγγελμα Τσίπρα από την Ιθάκη , η απόσταση από την σοβαρότητα στην γελοιότητα μηδενίστηκε. Μια απλή δήλωση από το μέγαρο Μαξίμου θα είχε μεγαλύτερη επικοινωνιακή επίδραση , παρά το φθηνό σόου της Ιθάκης. Ευτελίστηκαν οι αξίες της αριστεράς , ας μην ευτελίσουμε τον Καβάφη και τον Όμηρο…
Το χειρότερο απ΄όλα είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει απομακρυνθεί τόσο πολύ από τις διακηρύξεις και τα πιστεύω της αριστεράς που είναι αδύνατο να μην έχει αντιληφθεί ούτε ο ίδιος ούτε οι συνεργάτες του, ότι όλες οι κινήσεις του πλέον δεν θυμίζουν σε τίποτα τον λαικό ηγέτη του 2015, αλλά πρωθυπουργό των σαλονιών, στην παρακμή τους μάλιστα.
Η κυβέρνηση Τσίπρα είναι η πρώτη που ολοκλήρωσε αυτό που υπέγραψε στον προβλεπόμενο χρόνο και με θετικά αποτελέσματα βάσει της πραγματικότητας.
Είναι η μόνη κυβέρνηση που το πέτυχε σε αντίθεση με τις προηγούμενες μετά το 2010, παρά τα εμπόδια, και τις πολλαπλές προσπάθειες να πέσει.
Η περίοδος πτωχευτικών μέτρων (Μνημόνια) στο χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος, ολοκληρώθηκε, είτε αρέσει είτε όχι.
Η χώρα, το ελληνικό κράτος και οι πολίτες του , βγαίνουν από την χρεοκοπία και την διαδικασία πτώχευσης, ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ και με πολλά χρέη (δημόσια και ιδιωτικά). Είναι ένα διαφορετικό κράτος απ ότι το 2009, λειτουργεί και θα λειτουργεί με διαφορετικούς κανόνες.
Οι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας αλλά και του είδους της πτώχευσης, αρνούνται να αναλάβουν την ευθύνη τους. Γι αυτό και συνεχίζουν να λένε ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Τα αίτια της κρίσης θα μας ταλαιπωρούν για πολλά χρόνια ακόμα.
Μετά την «έρημο», αρχίζει μια νέα περίοδος, προκύπτει η ανάγκη για νέες καθοριστικές για τη ζωή μας επιλογές.