του Σωτήρη Σιδέρη

Είναι θέμα χρόνου, η αντιπαράθεση και η σκληρή πόλωση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ να συμπεριλάβει και τον «πόλεμο» των δημοσκοπήσεων σχετικά με τα ποσοστά των δύο κομμάτων στην πορεία προς τις εκλογές, καθώς οι εντυπώσεις και η απαρχαιωμένη αντίληψη περί προπαγάνδας αναμένεται να εκτροχιάσουν την συζήτηση γύρω από άλλα σοβαρά προγραμματικά ζητήματα.  Η μετατροπή των δημοσκοπήσεων από εργαλείο ανάλυσης σε ακραία προπαγάνδα χωρίς ηθικούς φραγμούς,   θα κυριαρχήσει στην  αντιπαράθεση, παρά το γεγονός ότι διεθνώς οι δημοσκοπήσεις αμφισβητούνται σοβαρά εξαιτίας των μαζικών  μετακινήσεων ψηφοφόρων προς τα δεξιά και ακροδεξιά, αλλά και την αποχή από τις εκλογές.   Είναι επίσης βέβαιο ότι  και στο διαδίκτυο θα δούμε  και θα διαβάζουμε απίστευτα πράγματα.  Ωστόσο όπως συμβαίνει σε πολλές ευρωπαικές χώρες  κυρίαρχο πολιτικό ζήτημα αναδεικνύεται η πολιτική συμμαχιών της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά αφορά όλα τα κόμματα.

Η θολή εικόνα

Η ΝΔ για μια φορά ακόμη «επιστρέφει» στην ιστορική της βάση ενσωματώνοντας ακροδεξιές δυνάμεις και αντιλήψεις, χωρίς φυσικά ενοχές, καθώς η σχέση της με  την εξουσία την απέτρεπε διαχρονικά από την βάσανο της αυτοκριτικής. Επίσης , η ΝΔ έμμεσα προς το παρόν, χρησιμοποιεί ως άλλοθι και τις ακροδεξιές δυνάμεις στην Ευρώπη, επιδιώκοντας να νομιμοποιήσει την ιδεολογική της στροφή.
 Από την άλλη όμως ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σχεδόν μετέωρος και φυσικά δεν αρκεί να καταγγέλλει τη ΝΔ, αλλά και να την αντιμετωπίσει πολιτικά, προγραμματικά και ιδεολογικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ προς το παρόν είναι αμήχανος και μόνο στα λόγια αναζητεί μια προοδευτική συμμαχία για την επομένη των εκλογών. Και ήδη ο Αλέξης Τσίπρας, αντί να γίνει παραταξιακός ηγέτης συμπυκνώνοντας στον πολιτικό του λόγο και την πρακτική τα στοιχεία που προαναφέρθηκαν,  κινείται προς λάθος κατεύθυνση με κινήσεις  και επαφές κορυφής και όχι με στρατηγική συμμαχιών. Κινήσεις κορυφής έκανε και το Κίνημα Αλλαγής και ήδη διαλύεται.            

Το κλίμα

Η όξυνση του πολιτικού κλίματος πρέπει να  θεωρείται δεδομένη. Κορυφαίος κυβερνητικός παράγοντας είπε στο omegapress.gr, ότι η πόλωση θα είναι πρωτοφανής γιατί η μεταμνημονιακή εποχή θυμίζει , τηρουμένων των αναλογιών , την αρχή της μεταπολίτευσης. Ταυτόχρονα, πρόσθεσε, το γεγονός ότι η ΝΔ πιέζεται αφόρητα από συγκεκριμένα συμφέροντα που θέλουν την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ και την ακροδεξιά,  θα εκτοξεύσει τα πολιτικά πάθη, όχι μόνο σε επίπεδο κορυφής , αλλά και στην κοινωνία. Αντίστοιχη πίεση όμως νοιώθει και ο ΣΥΡΙΖΑ, που αναζητά τη νέα του ταυτότητα πιεζόμενος και από την  αριστερή του βάση που απέχει εδώ και αρκετό καιρό , αλλά και από την δεξιά του στροφή που δημιουργεί  υπόνοιες  πλήρους ΠΑΣΟΚοποίησής του

Η σημερινή εικόνα, είναι λίγο πολύ γνωστή. Από τη μία πλευρά οι δημοσκοπήσεις που δίνουν μεγάλο προβάδισμα , άνω των 10 μονάδων στη ΝΔ και από την άλλη οι δημοσκοπήσεις που δίνουν μια διαφορά γύρω στις 5 μονάδες υπέρ της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όσο πλησιάζουμε το Φθινόπωρο,  ο πόλεμος της προπαγάνδας θα πάρει μεγάλες διαστάσεις , γιατί και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μείνει απαθής , κάθε άλλο μάλιστα.

Οι συμμαχίες

Συνδυασμένες εκτιμήσεις από κυβερνητικούς παράγοντες και πολιτικούς αναλυτές εκφράζουν ήδη προβληματισμό για το κλίμα πόλωσης, αλλά και τις έως τώρα δημοσκοπήσεις , κυρίως για εκείνες που δίνουν μεγάλο προβάδισμα στη ΝΔ. Εκτιμούν δηλαδή ότι μια διαφορά 10-15 μονάδων θα ήταν αισθητή στην κοινωνία ως πολιτικό ρεύμα, κάτι που δεν υφίσταται φυσικά σήμερα. Οι ίδιες πηγές πιστεύουν ωστόσο ότι είναι πιθανό να υπάρξει μια μεγάλη διαφορά στις εκλογές, άγνωστο όμως πόση, αν τελικά οι αριστεροί ψηφοφόροι που έχουν εγκαταλείψει τον ΣΥΡΙΖΑ μετά το δημοψήφισμα και το μνημόνιο συνεχίσουν να απέχουν και δεν θα πάνε να ψηφίσουν. Η αποχή των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ  είναι ίσως η κρισιμότερη παράμετρος των επόμενων εκλογών , δεδομένου ότι  τα ποσοστά συσπείρωσης του κόμματος  σήμερα μετά βίας φθάνουν στο 45%.            

Η στρατηγική αναδίπλωσης

Η άλλη όμως ιδιαίτερα κρίσιμη πολιτική παράμετρος είναι η συνεχιζόμενη στρατηγική αναδίπλωσης του ΣΥΡΙΖΑ που ήδη του στοιχίζει πολλά και θα του στοιχίσει και εκλογικά αν συνεχιστεί.  Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής αναδίπλωσης (απώλεια αριστερής ταυτότητας, σχέσεις με εκκλησία, νέα διαπλοκή , σχέσεις με ολιγάρχες και διατήρηση ανεπαρκών υπουργών κλπ) θα πρέπει να προστεθεί και ένα νέο λάθος, που είναι η πολιτική συμμαχιών.  Ο χρόνος πιέζει ήδη τον ΣΥΡΙΖΑ να λάβει αποφάσεις και ενώ η πιθανότητα εκλογών το Φθινόπωρο είναι ιδιαίτερα αυξημένη. Υπό αυτό το πρίσμα το τέλος  της συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ και τον Καμμένο έπρεπε ήδη να έχει συντελεστεί  με την προοπτική  η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές τον Οκτώβριο. Η διατήρηση του κυβερνητικού συμμαχικού σχήματος στοιχίζει ήδη και στον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι όλα τα υπόλοιπα θέματα, οικονομία, συντάξεις κλπ θα έχουν θετική εξέλιξη για την κυβέρνηση. 

Αλλαγή τακτικής

Αυτό είναι το πρώτο λάθος. Το δεύτερο λάθος είναι ότι ενώ στην πράξη ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει το πρόβλημα, αντί να απευθυνθεί στον λαό και να ανοίξει το πολιτικό παιχνίδι με μια νέα στρατηγική συμμαχιών, αναλώνεται, κυρίως ο πρωθυπουργός,  σε κινήσεις κορυφής καταδικασμένων σε αποτυχία.
 Είναι αδιανόητο να πιστεύει κανείς ότι η συνεργασία με τον καιροσκόπο Δανέλλη ή με άλλους βουλευτές που έχουν φύγει ή θα φύγουν από τα κόμματά τους, θα ανανεώσουν την εμπιστοσύνη του λαού στον ΣΥΡΙΖΑ . Είναι κινήσεις παλαιοκομματικού τύπου καταδικασμένες  σε αποτυχία. Αποτελεί ερώτημα, πως ένας νέος και ακόμη αποδεκτός από μια ευρεία κοινωνική βάση πρωθυπουργός όπως ο Τσίπρας , έχει παγιδευτεί σε κινήσεις πολιτικαντισμού , αντί να εφαρμόσει μια νέα στρατηγική.
Τις νέες συμμαχίες και την κυβέρνηση που θα διαδεχθεί την σημερινή θα τις επιλέξει ο λαός και προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί ο Τσίπρας, αν θέλει να μείνει στο πολιτικό παιχνίδι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να σχεδιάσει και να εφαρμόσει μια νέα στρατηγική επανάκτησης της κοινωνικής του βάσης, αύξησης της συσπείρωσης και επανεξέτασης της κομματικής του δομής και ταυτότητας . Να ανασυγκροτήσει δηλαδή το κόμμα του και να απευθυνθεί στην κοινωνία ,  προκειμένου να αναδειχθεί και πάλι σε ισχυρή πολιτική δύναμη, ικανή να κερδίσει τις εκλογές. Οι εκ των προτέρων κινήσεις με πρόσωπα αναξιόπιστα όχι μόνο δεν του προσφέρουν την αναγκαία πολιτική ενέργεια , αντίθετα ταυτίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ με τα χρεοκοπημένα κόμματα που στο παρελθόν επιδόθηκαν με ιδιαίτερο ζήλο στις μεταγραφές χρεοκοπημένων και αναξιόπιστων προσώπων, με καταστροφικές συνέπειες για τα ίδια τα κόμματα και τα πρόσωπα.
Όλες αυτές οι κινήσεις συνιστούν στην ουσία κινήσεις αναδίπλωσης που σβήνουν τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ. Αν η δεξιά  στροφή των αριστερών –σοσιαλιστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων ήταν αποδεκτή δεν θα ισοπεδώνονταν , οι Γάλλοι σοσιαλιστές, το γερμαντικό SPD, οι αυστριακοί κλπ . Η κατάρρευση αυτών των δυνάμεων δεν φαίνεται να γίνεται μάθημα στον ΣΥΡΙΖΑ . Η πολιτική συμμαχιών είναι επομένως το νούμερο ένα πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο γιατί λόγω μη επίτευξης αυτοδυναμίας θα είναι το μείζων πολιτικό θέμα, αλλά και γιατί οι συμμαχίες , μετά το μνημόνιο θα προσδιορίσουν και την πολιτική ταυτότητα των κομμάτων , τις διαχωριστικές γραμμές και θα ιχνογραφήσουν την κατεύθυνση που θα πάρει η χώρα .