Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αισθάνεται αλλεργία όταν ακούει την λέξη «Αριστερά», επαναστατεί όταν ακούει την λέξη «κράτος» και δυσθυμία όταν αναγκάζεται να προφέρει τη λέξη «εργαζόμενοι». Αντίθετα, απολαμβάνει κάθε φράση που περιέχει τις λέξεις «ιδιώτης» και «κεφάλαιο» .Αυτό είναι πασιφανές σε κάποιον που θα διαβάσει μια συνηθισμένη δημόσια ομιλία του, μια συνηθισμένη ημέρα. Δεν πρόκειται ακριβώς για συμπύκνωση της ιδεολογίας του, γιατί η συγκροτημένη ιδεολογία απαιτεί συγκροτημένη σκέψη.
Πρόκειται μάλλον για ένα μεγάφωνο συμφερόντων που επιχειρούν να πάρουν ρεβάνς και να επιστρέψουν δριμύτερα, για ένα κύμβαλο του τρίπτυχου, πατρίς θρησκεία οικογένεια και του οικονομικού παρασιτισμού, στοιχεία που κυριεύουν τα παρηκμασμένα κόμματα και εκφέρονται από αχυρανθρώπους –πολιτικούς, με μοναδικό στόχο την εξουσία και την εξυπηρέτηση συμφερόντων.
Δυσοίωνες είναι οι προοπτικές ομαλοποίησης του πολιτικού και κοινωνικού σκηνικού στα δυτικά βαλκάνια, καθώς η περιοχή κλονίζεται από πλήθος προβλημάτων, πολιτικών, διπλωματικών και οικονομικών, χωρίς να διαφαίνεται κάποια θετική εξέλιξη , τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον.
Αρνητική είναι και η γενικότερη επίδραση που ασκούν τα σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις ΕΕ –ΗΠΑ, η ραγδαία αύξηση της επιρροής του ευρωσκεπτικισμού και η ταυτόχρονη αδυναμία εκδημοκρατισμού και ανάπτυξης, σε συνδυασμό με τα ανοιχτά προβλήματα στις σχέσεις των χωρών της περιοχής. Οι έντονες διαδηλώσεις αποτελούν ένα σημαντικό στοιχείο κοινωνικής οργής, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο, αν αυτές οδηγήσουν σε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις ή σε ενίσχυση των ακροδεξιών και εθνικιστικών κινημάτων. Οι κυβερνήσεις πάντως στο Βελιγράδι, την Ποντγκόριτσα και τα Τίρανα, δεν φαίνονται διατεθειμένες , ίσως είναι και αδύναμες, να δρομολογήσουν ουσιαστικές αλλαγές.
Ο Παύλος Πολλάκης δεν έβλαψε τους Έλληνες φορολογούμενους και ασφαλισμένους όπως πολλοί από τους προκατόχους του. Ούτε έβαλε το χέρι στο βάζο με το μέλι. Βλάπτει όμως τον εαυτό του και εν μέρει την κυβέρνηση στην οποία βρίσκεται. Πολεμά όσους τον πολεμούν ωσάν να είναι μια προσωπική υπόθεση και αυτό είναι το λάθος του. Γιατί η αντιπαράθεση, η πολεμική, οι προσωπικές επιθέσεις προς τον Πολλάκη προσπαθούν να «πνίξουν» ορατά εγκλήματα τα οποία πλήρωσαν, πληρώνουν και θα πληρώνουν για δεκαετίες οι Έλληνες πολίτες.