του Σπύρου Σουρμελίδη

Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα  να προχωρήσει σε καθαρό τοπίο, ξάφνιασε τους αντιπάλους του αλλά και τους συμμάχους του. Τώρα όλοι τρέχουν να βρουν το …μέλλον τους.
Η Συμφωνία των Πρεσπών, φαντάζει σαν να είναι η αιτία του προβλήματος που απέκτησε η κυβέρνηση, με αποτέλεσμα ο πρωθυπουργός να είναι έτοιμος να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Στην πραγματικότητα όμως η αιτία βρίσκεται στην αλλαγή πεδίου αντιπαράθεσης. Η έξοδος από μια περίοδο πτωχευτικών μέτρων (Μνημόνια), αναγκάζει τους πάντες να ξαναδούν τον εαυτό τους στον καθρέφτη, να επανατοποθετηθούν έναντι των προβλημάτων, νέων και παλαιών. Γιατί το Μνημόνιο- Αντιμνημόνιο, έφτασε στο τέλος του.

 
Ο ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώνει ένα αριστερό μεν, αλλά σοσιαλιστικό χαρακτήρα. Είναι πλέον ένα κόμμα που έχει κυβερνήσει και μάλιστα σε τραγικά δύσκολη περίοδο. Δεν είναι πια Κόμμα διαμαρτυρίας.
Η ΝΔ, στην προσπάθεια της να βρει λαϊκό έρεισμα, υιοθετεί ακροδεξιά πολιτική, προκειμένου να συνομιλήσει με φτωχοποιημένα στρώματα. Διατηρεί συγχρόνως στον πυρήνα της πολιτικής τις πιο σκληρές νεοφιλελεύθερες θέσεις.
Από κει και πέρα επικρατεί η απόλυτη ρευστότητα.
Η Χρυσή Αυγή, έχοντας στην πλάτη της ένα φόνο, και υπο την απειλή δικαστικής εκκρεμότητας, κινείται προσεκτικά. Επιδιώκει να αξιοποιήσει τα εθνικά θέματα, αλλά και τα εθνικιστικά πάθη.
Το ΚΙΝΑΛ, είναι χωρίς πυξίδα. Έπαψε να είναι ΠΑΣΟΚ ή ακόμα και ΔΗΣΥ. Συνεχίζει να ακολουθεί την πεπατημένη της σύμπλευσης με την πολιτική και κοινωνική ελίτ. Στο προσκήνιο όμως είναι το μικρό συμπλήρωμα της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Στο εσωτερικό του ήδη εμφανίστηκε η νέα διάσπαση. Γιατί στο dna  του χώρου, υπάρχει ακόμα η σοσιαλδημοκρατία.
Οι ΑΝΕΛ, με τους λάθους χειρισμούς του Πάνου Καμμένου εμφανίζουν εδώ και καιρό σημάδια διάλυσης. Ο λόγος είναι ότι δεν υπάρχει πυξίδα. Κανένα κόμμα δεν επιβίωσε με ένα θέμα στην φαρέτρα του. Η ΠΟΛΑΝ του Σαμαρά, είναι η καλύτερη απόδειξη.
Το ΠΟΤΑΜΙ, είναι διχασμένο, κυρίως επειδή  έδειξε ότι προτιμά την διασύνδεση με  την πολιτική ελίτ. Και ακολουθεί την μοίρα του ΚΙΝΑΛ. Οι ψηφοφόροι του πιστεύουν στον …Σημίτη και σήμερα στον Μητσοτάκη. Το Ποτάμι δεν κατόρθωσε να κερδίσει (ξεγελάσει) ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, πολύ περισσότερο δεν μπορεί να το κάνει σήμερα.
Η Ένωση Κεντρώων, πρέπει να βρει πυξίδα και θέση στον κοινωνικό-πολιτικό άξονα. Το θέμα Σκόπια δεν φτάνει για να στηρίξεις ρόλο στην κοινωνία.
Το ΚΚΕ, δείχνει να μην αναζητά ούτε θέσεις, ούτε ιδεολογία, ούτε πυξίδα, ούτε νέο ρόλο. Μόνο που η αγανάκτηση δεν είναι προνόμιο των κομμουνιστών. Οι αγανακτισμένοι είναι διαχρονικά πολλοί. Η εμμονή του μάλιστα να κτυπά τον ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο από κάθε άλλον, διχάζει και τη δική του βάση ψηφοφόρων.

Μια νέα πραγματικότητα

Τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, είναι καθοριστικά, λόγω των ριζικών αλλαγών στην ευρύτερη περιοχή μας. Η Συμφωνία των Πρεσπών, είναι μια πρώτη ένδειξη για το ποια Ελλάδα θέλει η κάθε πολιτική δύναμη στην καινούργια πραγματικότητα. Η υπογραφή της Συμφωνίας για τον East Med (αγωγός φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο), είναι η απόδειξη της νέας θέσης τη χώρας μας,  αλλά και η ανάγκη της αποσαφήνισης των σχέσεων με την Τουρκία.
Στο εσωτερικό πεδίο, κυριαρχεί η οικονομία. Και οι πολιτικές δυνάμεις καλούνται να πάρουν θέση, για κυρίαρχα ζητήματα. Παραγωγή πλούτου, διανομή κερδών, επιμερισμός βαρών. Κάθε πολιτική δύναμη καλείται να εξηγήσει εκ νέου, πως θα αντιμετωπίσει την ανάγκη μετασχηματισμού της ελληνικής οικονομίας.
Η κρατικοδίαιτη οικονομία, οι τράπεζες που μοίραζαν λεφτά από το τηλέφωνο, οι κυβερνήσεις που έκλειναν συμφωνίες εκ των προτέρων, μοιράζοντας και τα κέρδη εκ των προτέρων, είναι ο εφιάλτης  που οδήγησε στην χρεοκοπία. Οι εκπρόσωποι του (δυστυχώς) είναι πάντα παρόντες, κουνώντας  το δάκτυλο, απειλώντας, κυρίως δε προσπαθώντας να επανέλθουν. Γιατί νομίζουν ότι δεν άλλαξε τίποτα άλλο,  εκτός από το μέγεθος των χρεών. Και οι εκπρόσωποι του, συνεχίζουν να πορεύονται πλάι-πλάι, δείχνοντας ότι το μοναδικό κακό είναι ο…Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μένει να φανεί αν θα πείσουν πως το μοναδικό πρόβλημα είναι ο …Τσίπρας.
Υπάρχουν και θεσμικά θέματα (μεταρρυθμίσεις, αλλαγές στην δομή και λειτουργία του κράτους, λειτουργία της Δικαιοσύνης κα).
Σ αυτό το πεδίο η πολιτική-οικονομική ελίτ, εμφανίζει το μεγαλύτερο έλλειμμα. Χωρίς να προσπαθεί να καλυφθεί μας λέει ανοικτά ότι δεν θέλει καμία αλλαγή. Το πρόβλημα είναι να ακυρώσει τις αλλαγές που προωθεί ο …ΣΥΡΙΖΑ. Αποκαλυπτική είναι η στάση τους στην  Συνταγματική Αλλαγή και στην Εκκλησιαστική Περιουσία.
Σε όλα τα παραπάνω και σε πολλά ακόμα, η πολιτική τάξη της χώρας πρέπει να πάρει θέση, να επανατοποθετηθεί.
Με επιφανειακές κινήσεις, δεν πρόκειται να αποφύγουν την σκληρή πραγματικότητα.
Είναι η ώρα μιας ακόμα ανασύνθεσης των πολιτικών δυνάμεων. Αυτή τη φορά σε τοπίο μακριά από την έρημο των Μνημονίων.