Ο Παύλος Πολλάκης δεν έβλαψε τους Έλληνες φορολογούμενους και ασφαλισμένους όπως πολλοί από τους προκατόχους του. Ούτε έβαλε το χέρι στο βάζο με το μέλι. Βλάπτει όμως τον εαυτό του και εν μέρει την κυβέρνηση στην οποία βρίσκεται. Πολεμά όσους τον πολεμούν ωσάν να είναι μια προσωπική υπόθεση και αυτό είναι το λάθος του. Γιατί  η αντιπαράθεση, η πολεμική, οι προσωπικές επιθέσεις προς τον Πολλάκη προσπαθούν να «πνίξουν» ορατά εγκλήματα τα οποία πλήρωσαν, πληρώνουν και θα πληρώνουν για δεκαετίες οι Έλληνες πολίτες.

Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε ως αναπληρωτής υπουργού Υγείας, δέχθηκε μια άγρια επίθεση. «Πες στο μαντρόσκυλο που έχεις δίπλα σου να σταματήσει» είπε ο …δημοσιογράφος απευθυνόμενος στον υπουργό Υγείας Ξανθό, εννοώντας τον Παύλο Πολλάκη. Ο Πολλάκης ήταν εχθρός πριν προλάβει να πράξει οτιδήποτε. Ο…δημοσιογράφος γνώριζε, ως σοφότερος και δικαιότερος φυσικά!.
Ο Πολλάκης αντέδρασε όπως θα έκανε κάθε κανονικός άνθρωπος που τον βρίζουν χωρίς λόγο και χωρίς να έχουν αυτό το δικαίωμα οι δημοσιογράφοι σε μια συνέντευξη Τύπου. Τα επόμενα χρόνια φάνηκε γιατί ο Πολλάκης ήταν εχθρός. Novartis, ΚΕΕΛΠΝΟ, κόστη στην υγεία γενικώς, σχέσεις με ΜΜΕ.
Όμως οι υποθέσεις αυτές, όσο μεγάλες και αν είναι δεν είναι προσωπικές. Στόχος ήταν και είναι να θιγεί το πρόσωπο, ώστε να σκεπαστεί το έγκλημα. Να γίνεται μια άλλη παράπλευρή συζήτηση, μακριά από την ουσία.
Δυστυχώς οι αντιδράσεις του Παύλου Πολλάκη έδωσαν την  ευκαιρία σε όσους δεν αισθάνονται  καλά με τις αποκαλύψεις και με τα πεπραγμένα τους, να προκαλούν μια μεγάλη συζήτηση για τον χαρακτήρα του.
Συζητάμε και αυτές τις μέρες για το πώς το είπε ο Πολλάκης, γιατί πήρε τηλέφωνο τον κεντρικό τραπεζίτη, γιατί πήρε δάνειο (αν και είναι νόμιμο όπως η Τράπεζα της Ελλάδας βεβαίωσε).
Έτσι δεν συζητάμε (ή αποφεύγουμε όσο είναι δυνατόν)  για τις θετικές επιπτώσεις της Συμφωνίας των Πρεσπών, για τις τεράστιες εντυπώσεις σε ότι αφορά  την θέση της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή. Δεν συζητάμε για τις ρυθμίσεις για τα κόκκινα δάνεια και τις δόσεις στην Εφορία, αλλά μόνο για το …δάνειο του Πολλάκη.
Δεν συζητάμε για το μαύρο πολιτικό χρήμα που καθόρισε την ποιότητα της πολιτικής και της οικονομίας της χώρας. Για τα 16 δις δρχ που βρέθηκαν στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ για τις προεκλογικές του ανάγκες και τα οποία κέρδισαν τις εκλογές. Ούτε για το τι γνώριζε ο …Σημίτης περί αυτού του όγκου των χρημάτων. Συζητάμε για τον Πολλάκη.
Αν κάτι όμως πρέπει επιτέλους να ξανασκεφτούν και στο Μέγαρο Μαξίμου και ο ίδιος ο Πολλάκης, αυτό είναι πως δεν πρόκειται για ιδιωτική υπόθεση. Γι αυτό και δεν μπορεί αυτές τις επιθέσεις να τις διαχειρίζεται προσωπικά και  αποκλειστικά ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας. Σε τελευταία ανάλυση ορισμένα θέματα είναι θεσμικά, που ξεπερνούν τις προσωπικές διαφορές.  Τα tweeter  και οι προσωπικές αντιπαραθέσεις, βλάπτουν και την όποια συνολική και καλή προσπάθεια, θίγουν την ίδια την κυβέρνηση και ευνοούν το μίσος στην δημόσια ζωή.
Επειδή ο Τράμπ  κάνει «πόλεμο» με το tweeter  δεν σημαίνει ότι και στην Αθήνα πρέπει να λύνουμε με αυτό τον τρόπο τις διαφορές. Έχει άλλωστε  πρωτιά ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Ας τον αφήσουν …μόνο του.
Ο Πολλάκης πρέπει να ασχοληθεί με το υπουργείο του που είναι μια καθοριστική δουλειά για εκατομμύρια Έλληνες. Και την κάνει καλά. Ας σταματήσει λοιπόν να μάχεται μόνος του. Η ας του το εξηγήσει  κάποιος άλλος….