Στον ΣΥΡΙΖΑ αναζητούν τις αιτίες της ήττας, στην συσπειρωμένη κατά ΣΥΡΙΖΑ αντιπολίτευση, θεωρούν ότι ξέρουν.
Τώρα που πατήσαμε στεριά, μακριά από την αγριεμένη θάλασσα της χρεοκοπίας, οι πληγές φαίνονται καλύτερα. Η χρεοκοπία είναι από μόνη της μια αναδιανομή, τα λεφτά άλλαξαν χέρια, υπέρ λίγων. Τα Μνημόνια άλλαξαν τη δομή της οικονομίας. Αυτός άλλωστε ήταν ο στόχος. Να τελειώσουν οριστικά με την μεσαία τάξη. Και αυτό έσκασε στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ.
Αποκαμωμένος ο ΣΥΡΙΖΑ από την προσπάθεια να τραβήξει το καράβι μακριά από τα 10 μποφόρ- όταν όλοι οι άλλοι κοίταζαν βρίζοντας- δεν μπόρεσε να παρουσιάσει και το σχέδιο για την Νέα Πόλη που θα φτιάξουμε τώρα που οι άνεμοι κόπασαν. Δεν υπάρχει ένα Κίνημα ελπίδας.
Έτσι αφού οράματα δεν υπάρχουν, για την κουρασμένη κοινωνία, κάποιες ιδέες παλαιές και σκουριασμένες, φαντάζουν σαν μια κάποια λύση. Μια κάποια μείωση της φορολογίας, ίσως κάποιες επενδύσεις από το εξωτερικό, ίσως μια αλλαγή στον νόμο Κατρούγκαλου, δίπλα στις προσευχές του ιερέα. Με αυτά τα ισχνά επιχειρήματα που δεν αποτελούν καμία διαμορφωμένη άποψη, ή ελάχιστη κυβερνητική πρόταση, απευθύνονται στην κουρασμένη και νεόπτωχη ελληνική κοινωνία, οι νικητές των εκλογών. Είναι δυστυχώς αυτοί που μας οδήγησαν στην τρικυμία της χρεοκοπίας και δεν κατάφεραν να βγάλουν το καράβι στην στεριά. Αυτοί που δεν έχουν καμία απολύτως ιδέα ή αγωνία για τη Νέα Πόλη.
Τα αποτελέσματα των ευρωπαϊκών και αυτοδιοικητικών εκλογών, δεν είναι μια απλή ήττα για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σηματοδοτούν την έναρξη μιας πορείας προς την πτώση και την αποσύνθεση, αν αυτή η πορεία δεν αναχαιτιστεί στις εθνικές εκλογές. Αυτό όμως απαιτεί πολιτική και προγραμματική ανασυγκρότηση, αλλαγή κατεύθυνσης και ύφους, νέες ιδέες και νέα πρόσωπα και στο περιβάλλον του πρωθυπουργού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, πρώτα απώλεσε την ταυτότητά του και μετά τους ψηφοφόρους του. Και τώρα , στις επόμενες εκλογές, δεν θα δώσει μάχη για να μείνει στην κυβέρνηση, αλλά για να μην καταρρεύσει ως πολιτική δύναμη. Αυτό θα συμβεί μόνο αν διατηρήσει ένα ποσοστό άνω του 25% και δεν διευρυνθεί η διαφορά με τη ΝΔ.
Ενώ η Τουρκία ετοιμάζεται να στείλει το δεύτερο γεωτρύπανο, το Γιαβούζ , εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, σύμφωνα τουλάχιστον με δηλώσεις αξιωματούχων της, η Ελλάδα αδυνατεί να αντιπαραθέσει την δική της απάντηση, καθώς δεν έχει σχεδιάσει μια σοβαρή πολιτική στρατηγική, πρόβλημα που γίνεται δραματικά εμφανές, τόσο από την επίσημη αμηχανία , όσο από την απουσία κάθε σχετικής δημόσιας συζήτησης στη χώρα.
Με τις ενέργειές της στην Κύπρο και το νοτιοανατολικό Αιγαίο η Τουρκία ξέρει ότι παρανομεί και ότι οι κινήσεις της δεν παράγουν νομικά αποτελέσματα, μια θέση που είναι το ευαγγέλιο για τους ειδήμονες του διεθνούς δικαίου. Αυτό που λείπει όμως από τους νομικούς είναι ότι ναι μεν οι κινήσεις της Τουρκίας είναι παράνομες από την οπτική του διεθνούς δικαίου , ωστόσο η Τουρκία έχει αποδείξει ότι δεν ενδιαφέρεται για τη νομική πτυχή, αλλά για την πολιτική. Κάτι άλλωστε που κάνουν δεκάδες χώρες ανά τον κόσμο , κυρίως οι ισχυρότερες, όταν θέλουν να επιβάλλουν τις θέσεις τους στις πιο αδύναμες.