του Σωτήρη Σιδέρη

Τα αποτελέσματα των ευρωπαϊκών  και αυτοδιοικητικών εκλογών, δεν είναι μια απλή ήττα για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σηματοδοτούν την έναρξη μιας πορείας προς την πτώση και την αποσύνθεση, αν αυτή η πορεία δεν αναχαιτιστεί στις εθνικές εκλογές. Αυτό όμως απαιτεί  πολιτική και προγραμματική ανασυγκρότηση, αλλαγή κατεύθυνσης και ύφους,  νέες ιδέες και νέα πρόσωπα και στο περιβάλλον του πρωθυπουργού. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, πρώτα απώλεσε την ταυτότητά του και μετά τους ψηφοφόρους του. Και τώρα , στις επόμενες εκλογές, δεν θα δώσει μάχη για να μείνει στην κυβέρνηση, αλλά για να μην καταρρεύσει ως πολιτική δύναμη. Αυτό θα συμβεί μόνο αν διατηρήσει ένα ποσοστό άνω του 25% και δεν διευρυνθεί η διαφορά με τη ΝΔ.

Αυτό που φαίνεται αρχικώς ότι στοίχισε τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποχή η οποία ξεπέρασε το 40%. Τελικώς οι «δικοί» του ψηφοφόροι δεν έφτασαν στην κάλπη. Οι περισσότεροι αναποφάσιστοι ήταν γνωστό πως προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τελικώς δεν ψήφισαν και αυτό δημιούργησε την μεγάλη απόκλιση. Άρα έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές γιατί οι ψηφοφόροι του ψήφισαν άλλο κόμμα, όχι τη ΝΔ   ή δεν πήγαν να ψηφίσουν.
Επίσης δεν φαίνεται ότι επέδρασσε καθοριστικά το μακεδονικό. Όπως διαπιστώνουν οι δημοσκόποι με βάση τα στοιχεία των exit polls, το μακεδονικό δεν έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστά είναι πανελλαδικά 12,8% ενώ στην Μακεδονία είναι 13,8%. Άρα αυτή η μονάδα δεν κάνει την διαφορά, ακόμα και αν η διαφορά ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ ήταν μικρή. Συγχρόνως η ΝΔ είχε πανελλαδικά άνοδο 5,8% και στην Μακεδονία μόνο 4,8%. Αρα δεν είχε οφέλη στην Μακεδονία λόγω μακεδονικού.
Μια ματιά στην Ευρώπη είναι η καλύτερη απόδειξη του πως αναδεικνύονται και πως εξαϋλώνονται τα κόμματα που δεν έχουν ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα. Το κόλπο της αριστερής ρητορικής με δεξιά διακυβέρνηση έχει ενοχοποιηθεί προ πολλού με τελευταίο τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι αριστεροί ψηφοφόροι, αποδείχθηκε περίτρανα δεν είναι αγέλη για να θεωρούνται δεδομένοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας τους γύρισε την πλάτη και εκείνοι του το ανταπέδωσαν με εκκωφαντικό τρόπο.

Τα αίτια της ήττας

Για μια ακόμη φορά αποδείχθηκε ότι οι προεκλογικές παροχές, όσο σωστές και αν ήταν δεν διασώζουν μια κυβέρνηση, ένα κόμμα. Έχει αποδειχθεί δεκάδες φορές στο παρελθόν. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε τόσο από την Συμφωνία των Πρεσπών. Έχασε  κυρίως γιατί ο λαός ένοιωσε αποστροφή για την διακυβέρνηση με τον Καμμένο, για την δεξιά στροφή που άφησε στο απυρόβλητο τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Για τους , τουλάχιστον ατυχείς, ανασχηματισμούς και τα αστεία ανοίγματα προς την δεξιά Παπακώστα και το ΠΑΣΟΚ  για τον Πέτρο Κόκκαλη, για την  υποταγή στην Εκκλησία, για τη νέα διαπλοκή που στηρίζει και τον στηρίζει, γιατί σε τελική ανάλυση, την ύβρι ακολουθεί η Νέμεσις.
Αντί λοιπόν με τα ανοίγματα να λεηλατήσει τους μικρότερους  χώρους , τους λεηλάτησε η ΝΔ. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ, έχασε προς  κάθε κατεύθυνση και σε όλη την Ελλάδα.

          

Μια ματιά στην Ευρώπη

       
Μια ματιά στην Ευρώπη θα πείσει όλους, ακόμη και τους πλέον ανίδεους ότι στη γηραιά ήπειρο συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές στον πολιτικό χάρτη. Κόμματα με δύναμη και δράση πολλών δεκαετιών αποσυντίθενται. Στην Αγγλία, τη Γαλλία, την Ουγγαρία, την Πολωνία, την Ιταλία και παντού αναδύεται ένας νέος χάρτης, ένα μείγμα φασιστών, νεοφιλελεύθερων, ακροδεξιών, ρατσιστικών και μισαλλόδοξων δυνάμεων που φοβίζουν.  Οικολογικά κόμματα κερδίζουν χώρο λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλά κυρίως γιατί  σε αυτά βρίσκουν διέξοδο πολλοί ψηφοφόροι παραδοσιακών κομμάτων, χωρίς τα ίδια τα οικολογικά κόμματα να είναι ριζοσπαστικά, μάλλον συστηματικά είναι. 
Λίγα κόμματα από τον παλιό παραδοσιακό χάρτη παραμένουν ισχυρά. Τα αίτια είναι φυσικά πολιτικά και μόνο. Τα συστημικά κόμματα οδήγησαν τους λαούς της Ευρώπης σε αγώνα επιβίωσης , οι ανισότητες εκτινάχθηκαν με δική τους ευθύνη,  οι επιλογές τους έδωσαν  τροφή στην ακροδεξιά, την οποία στηρίζει το μεγάλο κεφάλαιο. Νέες ιδέες και οράματα δεν υπάρχουν. Νέες δυνάμεις  εμφανίζονται και μετά από λίγο χάνονται καθώς δεν ανταποκρίνονται στα βασικά αιτήματα των ψηφοφόρων προς τους οποίους μάλιστα φέρονται υποτιμητικά.            

Ο ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ  και προσωπικά ο Τσίπρας αποφάσισε ότι για παραμείνει ισχυρή δύναμη  εξουσίας το κόμμα, θα πρέπει να ενσωματώσει  και την λογική και τα πρόσωπα του χρεοκοπημένου ΠΑΣΟΚ. Όχι μόνο απέτυχε , αλλά αν δεν υπάρξει μια πολιτική ανατροπής της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, θα έχει και την τύχη του ΠΑΣΟΚ. Ο Τσίπρας φέρει ακέραιη την ευθύνη για την απώλεια της ιδεολογικής ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ, την απώλεια κάθε ταυτότητας μάλιστα, καθώς με συνεχείς κινήσεις του, από την Παπακώστα, μέχρι το παλιό ΠΑΣΟΚ και τον Τόλκα και Μωραίτη, την Ξενογιαννακοπούλου και άλλοους  μέχρι τον Πέτρο Κόκκαλη έδινε την εντύπωση ότι αδιαφορεί για όλα και αυτός και μόνο αυτός ορίζει την ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ύφος και ήθος της εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ ταυτίστηκε , άλλοτε με την αποπομπή του Νίκου Φίλη και την υποταγή στην Εκκλησία,  άλλοτε με το ύφος του Πολάκη, άλλοτε με παρακμιακού τύπου παρεμβάσεις παραγόντων και αξιωματούχων, άλλοτε με συγκρούσεις όπως Καμμένου –Κοτζιά .
Ο Τσίπρας αγνοώντας τα αρνητικά μηνύματα  ταύτισε την δική του εικόνα με την εικόνα του κόμματος. Μόνο που αυτή η εικόνα είχε αρχίσει προ πολλού να ξεθωριάζει και στις εκλογές αποχρωματίστηκε εντελώς. Μια ματιά στους νέους ευρωβουλευτές αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά του  μέχρι και την εκλογική του βάση. 

Η επόμενη ημέρα

Η Ελλάδα δεν χρειάζεται έναν ΣΥΡΙΖΑ που να θυμίζει απομεινάρι του ΠΑΣΟΚ. Δεν χρειάζεται τη νέα διαπλοκή που του κόστισε πολλά. Δεν χρειάζεται ανεπαρκείς παραγοντίσκους που παριστάνουν τους προξενητές παρατάξεων τύπου Μπίστη, Γέφυρας και άλλων αστείων επιλογών.
Χρειάζεται κινηματική ορμή, γιατί μόλις εξέλιπε αυτή η ορμή, το κόμμα καθηλώθηκε, τα στελέχη του κρατικοποιήθηκαν και τώρα όλοι αυτοί που βρέθηκαν σε κρατικές δομές  και θα επιστρέψουν στον ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσουν την αντιδραστική γραφειοκρατία που θα εμποδίσει την επανεκκίνηση του κόμματος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει κόμμα αρχών , να περιορίσει τις εξουσίες του προέδρου, να αποφασίζει αυτό για την πολιτική συμμαχιών και όχι να υποτάσσεται όπως συνέβη επί 4 χρόνια.
Οι επόμενες εκλογές είναι κρίσιμες για τον ΣΥΡΙΖΑ.  Θα έχουν υπαρξιακά χαρακτηριστικά. Ο χρόνος αν και ελάχιστος   ίσως αρκεί  να γίνει μια νέα αρχή. Να διακηρυχθούν οι σκληρές διαχωριστικές γραμμές. Να παρουσιαστεί ένα πρόγραμμα, σύντομο , αλλά συνεκτικό και πραγματικά κοινωνικό που να συγκινήσει τους αριστερούς που δεν πήγαν να ψηφίσουν.  Οι οποίοι προς το παρόν δεν έχουν κανέναν λόγο να επιστρέψουν. Έχει ενδιαφέρον επίσης να δούμε πως θα εξελιχθεί η κατάσταση  στα  αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ καθώς η διάλυση της ΛΑΕ είναι προ των πυλών. Το ΚΚΕ αδυνατεί να διαδραματίσει ρόλο , χάνει δυνάμεις αλλά η ηγετική ομάδα του Περισσού αρκείται στους μηχανισμούς της δικής της εξουσίας.
Το σύνθημα ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ ή αριστερούς για να μην έρθει η ακροδεξιά χρεοκόπησε . Είναι αμυντικό απέναντι σε μια ακροδεξιά που επελαύνει , που είναι κινηματική , είναι απειλητική και μαζεύει την οργή του κόσμου. Προφανώς ως κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γνωρίζει περισσότερα για το τι φταίει και τι πρέπει να κάνει.
Θα φανεί άμεσα αν όντως θα αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους ή θα περιχαρακωθούν στις θέσεις τους για να μην αλλάξει τίποτα ελπίζοντας ότι κάποιο αόρατο χέρι θα νικήσει τη ΝΔ στις εκλογές.