Αν το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ εντοπιζόταν αποκλειστικά στο πως θα διαχειριστεί το προσεχές εκλογικό αποτέλεσμα, όλα θα ήταν απλά. Στο κάτω της γραφής, όπως αναλύεται και αλλού, οι συσχετισμοί που θα αναδείξει η κάλπη, είναι εκείνοι που θα καθορίσουν τη διαπραγματευτική του δύναμη και τη δυνατότητα επιβολής των απόψεων του, στους δυνητικούς εταίρους. Ως προς αυτό έχει απόλυτο δίκιο ο Νίκος Ανδρουλάκης, όταν τονίζει πως ένα διψήφιο ποσοστό, όσο το δυνατό μάλιστα πιο ψηλό, είναι εκείνο που θα επιτρέψει στο ΠΑΣΟΚ, μετεκλογικά, να διαδραματίσει το ρυθμιστικό του ρόλο. Το βαθύτερο όμως πρόβλημα, που έρχεται από παλιά και το οποίο δείχνει να αγνοεί και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, παρ` ότι εκλέχθηκε με βάση μια συγκεκριμένη «εντολή», είναι πως και μόνη η προβολή του διλήμματος, που αφήνει ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο κυβερνητικής σύμπραξης με τη συντηρητική παράταξη, για την εφαρμογή μάλιστα ενός «σοσιαλδημοκρατικού» προγράμματος, αναδεικνύει το «σταυρικό» πρόβλημα της παράταξης.
Του Στράτου Βαλτινού
Σημεία των καιρών: Ταυτόχρονα και κυρίως μέσα από τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση ενεργοποιεί δύο βραχίονες του κράτους , την ΕΥΠ και την ΕΛ.ΑΣ για να προβάλλει διαδοχικά δύο πολύ αμφιλεγόμενες υποθέσεις. Πρώτο κρούσμα η κατάσκοπος της Ρωσίας που κανείς δεν έμαθε , ούτε θα μάθει τι ακριβώς κατασκόπευε και φυσικά δεν προκάλεσε το ενδιαφέρον κανενός, εντός και εκτός Ελλάδας. Αφού η κατασκοπία ήταν για γέλια, ανέβασαν επίπεδο. Δεύτερο κρούσμα οι καταιγιστικές πληροφορίες για σχεδιασμό τρομοκρατικής ενέργειας μέσα στην Αθήνα από ένα δίκτυο με ασαφή κίνητρα, ανύπαρκτη οργάνωση και με συλλήψεις δύο πακιστανών από τα χωράφια της Ζακύνθου και της Σπάρτης, χωρίς να κατασχέσουν όπλα, αέρια, εκρηκτικά, τίποτα. Το να αντιμετωπίζουν οι ελληνικές αρχές τέτοιου είδους απειλές είναι αυτονόητο καθήκον και επιβεβλημένη η διεθνής συνεργασία. Αλλά όπως φαίνεται το ζήτημα δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι όλες αυτές οι υποθέσεις αντιμετωπίζονται ως θρίαμβοι της ΕΛ.ΑΣ και της ΕΥΠ παρά τα αναπάντητα ερωτήματα. Η κρίση εντός της ΕΛ.ΑΣ αλλά και εντός της ΕΥΠ φαίνεται ότι είναι τόσο βαθιά, που πρέπει να μας ανησυχεί.
Γιατί τα κόμματα σιωπούν για τον Ευάγγελο Μαρινάκη, ενώ είναι λαλίστατα για κάθε ασήμαντο πολιτευτή, βουλευτή και μικροπαράγοντα; φοβούνται και τι; από την άλλη, η ελληνική δημοσιογραφία καταρρέει μέσα σε κλίμα κοινωνικής απόρριψης και απόλυτης αμφισβήτησης . Αλλά η λειτουργία των ΜΜΕ διέπεται από συνταγματικούς κανόνες, ακριβώς επειδή επιδρά σε πολλαπλά κοινωνικά και πολιτικά επίπεδα και επηρεάζει και την ποιότητα της δημοκρατίας που έχουμε. Αρμόδια να υπερασπιστεί αυτούς τους κανόνες είναι πρωτίστως η ΕΣΗΕΑ, αλλά και κάθε δημοσιογράφος προσωπικά πρέπει να έχει μια στάση αρχής και αξιοπρέπειας. Ο Ευάγγελος Μαρινάκης, επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού και πολλών ΜΜΕ έχει ασυλία από το πολιτικό σύστημα και τη Δικαιοσύνη. Εκστομίζει ύβρεις, προκαλεί επεισόδιο στην ΕΠΟ, απαγορεύει την μετάδοση ειδήσεων που τον αφορούν και του έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για την υπόθεση του Noor 1 που κανείς δεν αναρωτιέται γιατί δεν προχωρά. Και η ΕΣΗΕΑ αντί να ανοίξει μέτωπο αντιπαράθεσης μαζί του και να εξαγγείλει πολυήμερη απεργία στα ΜΜΕ ιδιοκτησίας του Μαρινάκη μέχρι να ζητήσει συγνώμη για τη φράση του “όλα τα σκατά μαζεμένα” έξω από την ΕΠΟ είναι κατευναστική. Λάθος . Δεν ιδρώνει το αυτί κανενός με τέτοιες ανακοινώσεις και ο κατήφορος της ελληνικής δημοσιογραφίας συνεχίζεται…
Μια ιδιαίτερα κοπιαστική, ίσως και βαρετή επίσημη προεκλογική εκστρατεία δύο μηνών (πάνω από 3 μήνες με τις δεύτερες) άρχισε με την ανακοίνωση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο υπουργικό συμβούλιο, ότι οι εκλογές θα διεξαχθούν στις 21 Μαίου, με την προοπτική οι δεύτερες να γίνουν στις αρχές Ιουλίου. Ουσιαστικά η χώρα διανύει προεκλογική εκστρατεία από τις αρχές του χρόνου, όταν όλοι ετοιμάζονταν για εκλογές στις 9 Απριλίου αλλά οι διαρκείς αναβολές και τελικά η τραγωδία των Τεμπών οδηγούν στις κάλπες του Μαϊου. Η παγίδα από τον κόπωση είναι μεγάλη και τα κόμματα που θα φθάσουν στην κάλπη με τις πιο φρέσκες δυνάμεις και ιδέες είναι αυτά που θα καταγράψουν τις καλύτερες επιδόσεις.
Προς το παρόν ένα είναι βέβαιο. Ότι η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταρρέουν και η πορεία προς την πτώση είναι μη αναστρέψιμη. Η οργή στην κοινωνία δεν θα καταλαγιάσει, αλλά είναι νωρίς να εκτιμηθεί ποια χαρακτηριστικά θα πάρει στην πορεία το αντικυβερνητικό κλίμα. Από το σύνολο των ενεργειών του πρωθυπουργού τις τελευταίες εβδομάδες, το συμπέρασμα είναι εμφανές: ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει και ο ίδιος σημάδια κόπωσης, γνωρίζει ότι πολύ δύσκολα θα επιβιώσει πολιτικά και τα σενάρια δίνουν και παίρνουν. Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει να επενδύει περισσότερο στην ήττα της ΝΔ παρά σε μια ανατροπή που θα προκαλέσει ο ίδιος.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Περιοδεύει ανά την Ελλάδα, μιλάει για εκλογές, ισχυρίζεται ότι διεκδικεί την αυτοδυναμία, ζητά από τον Ν. Ανδρουλάκη να πει το όνομα του επόμενου πρωθυπουργού , αλλά ο ίδιος σε μια διαρκή επίδειξη κυνισμού, αρνείται να ανακοινώσει την ημερομηνία των εκλογών. Σε κάθε κάμερα που μιλάει και σε κάθε πόλη που ταξιδεύει αναφέρεται στις εκλογές σχεδόν επί τρία χρόνια. Και τώρα που όλη η Ελλάδα περιμένει το αυτονόητο, να πει ποιο είναι το σχέδιό του και την ημερομηνία των εκλογών, προσπαθεί να πείσει τον ελληνικό λαό ότι δεν έχει μνήμη, ότι διαγράφηκαν από την συλλογική μνήμη τα έργα και οι ημέρες του και με απίστευτη ελαφρότητα υπόσχεται ευημερία και σταθερότητα…. την επόμενη τετραετία. Αυτό ήταν το βασικό μήνυμα του Κυριάκου Μητσοτάκη κατά την ομιλία του στη Λαμία την Δευτέρα 27 Μαρτίου, όταν διαβεβαίωσε το κοινό του ότι «εμείς μόνο μπορούμε να δώσουμε στην Ελλάδα το μέλλον που της αξίζει και θα κερδίσουμε στις επόμενες εκλογές για να πάμε τη χώρα ακόμα πιο μπροστά». Σαν να έχει γίνει "εκκαθάριση" μνήμης. Είναι ο πρωθυπουργός που καθήλωσε τη χώρα, που αποκαθήλωσε το κράτος δικαίου, το ΕΣΥ, που χόρεψε αγκαλιά με την διαπλοκή και τα ιδιωτικά συμφέροντα. Ουσιαστικά δεν ζητά ψήφο. Αμνηστία μέσω αμνησίας ...