Του Σωτήρη Σιδέρη
Σε τρεις μήνες κλείνει μια τετραετία απόλυτης απορρύθμισης των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που χαρακτηρίστηκαν από σοβαρές κρίσεις και εντάσεις. Το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι ότι αναβαθμίστηκε η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας , γεγονός που εκφράστηκε με τις έρευνες του Ουρούτς Ρέϊς, την επικίνδυνη κλιμάκωση στο Αιγαίο και την ενίσχυση της θεωρίας των γκρίζων ζωνών, την πίεση για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, μέχρι και το ζήτημα κυριαρχίας τους. Ενδιάμεσα, υπήρξαν συναντήσεις σε πολιτικό και υπηρεσιακό επίπεδο που χαρακτηρίστηκαν από αλλοπρόσαλλες διαρροές για μορατόριουμ, για διάλογο, για ύφεση , που σχεδόν αυτόματα διαψεύδονταν στην πράξη. Τώρα, η τελευταία διαρροή εκ μέρους της κυβέρνησης είναι ότι θα υπάρξει θερινό μορατόριουμ, αποφυγή πραγματοποίησης ασκήσεων, άρα αλλαγή κλίματος. Η αλλαγή όμως συντελέστηκε σε κοινωνικό επίπεδο πρώτα , μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Τουρκία . Το υποτιθέμενο μορατόριουμ κατά συνέπεια -φυσικά καλοδεχούμενο - δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ακόμη διπλωματική αταξία , από συνομιλίες στο γόνατο και στεγανοποιημένες, γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι συμφωνήθηκε, η διπλωματική υπηρεσία αγνοεί τι συμβαίνει, για να δούμε αν πρόκειται για αληθινή συμφωνία , για πρόθεση ή για λόγια του αέρα όπως πολλές φορές έχει συμβεί.
Με τα φτερά πεσμένα, καθώς η κάθοδος των ποσοστών κάτω του 30% είναι πλέον ορατή, χωρίς την γνωστή έπαρσή του, χωρίς ηγετική ομάδα , χωρίς αφήγημα και πάντα σε προστατευμένο περιβάλλον, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε σε τηλεοπτική συνέντευξη την διεξαγωγή εκλογών το Μάϊο, χωρίς συγκεκριμένη ημερομηνία, έτσι για να νομίζει ότι έχει το πλεονέκτημα. Η συνέντευξη στον Σταύρο Θεοδωράκη, του οποίου το κόμμα με την επωνυμία “το Ποτάμι” λεηλάτησε , εκτός του ότι θύμιζε αποκατάσταση σχέσεων εντός ζευγαριού, άφησε μια πικρή γεύση . Η απώλεια επαφής του Κυριάκου Μητσοτάκη με το πολιτικό περιβάλλον μεγεθύνεται και αποκτά χαρακτηριστικά πολιτικού απομονωτισμού που είναι εμφανή και στις περιοδείες και στις συνεντεύξεις του. Το μόνο στοιχείο που παραμένει αναλλοίωτο στον χαρακτήρα του είναι ο κυνισμός του. . Α ναι ! . Ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε ότι θα ξανακαθίσει στο τραπέζι με την Hellenic Train “για να βρούμε ένα νέο πλαίσιο όπου και τα δύο μέρη θα επενδύσουν στο σιδηρόδρομο αυτά που του αξίζουν». Πάνω που νομίζαμε ότι έχει πιάσει πάτο μας διαψεύδει...
Του Στράτου Βαλτινού
Η Νέα Δημοκρατία έχει δεκάδες Πολάκηδες, πολύ επικίνδυνους μάλιστα, αλλά κανείς δεν ασχολείται. Είναι άλλο πράγμα ο λαϊκισμός του Πολάκη και άλλο πράγμα, επικίνδυνο, η υποταγή των θεσμών και η προσβολή του κράτους δικαίου. Φυσικά δεν ήταν ποτέ πρόβλημα η στοχοποίηση δημοσιογράφων ως συμμορίτες από το βήμα της βουλής από τον πρωθυπουργό, ενώ η μοναδική πολιτική δύναμη ρεβανσισμού στη χώρα είναι η ΝΔ που και επί Κωνσταντίνου και επί Κυριάκου Μητσοτάκη έστησε Ειδικά Δικαστήρια και μετέτρεψε το κράτος σε κομματικό και επιχειρηματικό λάφυρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβίστηκε σε μια λάθος συζήτηση που τον συνοδεύει ακόμη.
Ο Πολάκης έπρεπε να είχε διαγραφεί εδώ και χρόνια για λόγους που αφορούν την πολιτική κουλτούρα της Αριστεράς και όχι εξαιτίας της προπαγάνδας της ΝΔ. Κάθε φορά που κάποιος θέλει να μιλήσει για αλλαγές , για δικαιοσύνη, για κάθαρση για εθνικοποιήσεις (θέμα που συζητά όλη η Ευρώπη) κατηγορείται για Πολακισμό Η διαπλοκή , σε ρόλο ιεροεξεταστή, ζητά από τον ΣΥΡΙΖΑ δήλωση μετανοίας , αλλά πίσω από αυτό κρύβεται μια πολιτική που θα γοητεύει κάποιο αόρατο Κέντρο για να κερδίσει τις εκλογές. Ποιό είναι αυτό το περίφημο Κέντρο και αν ήταν τόσο ισχυρό κοινωνικά, γιατί δεν έχει πολιτική και κομματική έκφραση; εκεί που τελειώνει ο πολιτικός ορθολογισμός, αρχίζει πολιτική μυθολογία.
Η τακτική της απαξίωσης έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές στις Δημόσιες Επιχειρήσεις για να τις πουλήσουν. Το ίδιο σκηνικό δυστυχώς βλέπαμε τα τελευταία χρόνια και στον ΟΣΕ. μόνο που οι συνέπειες ήταν τραγικές. Η εγκατάλειψη του ΟΣΕ, η προκλητική αδιαφορία της διοίκησης και της κυβέρνησης, ειδικά του αρμόδιου υπουργείου να ακούσουν τις εκκλήσεις των εργαζομένων σε ότι αφορά την συντήρηση του δικτύου και την όλη λειτουργία του, δημιουργούν πάμπολλα ερωτήματα για τις προθέσεις, την πολιτική και τα τραγικά αποτελέσματα. Στις αρχές Φεβρουαρίου η κυβέρνηση αποφάσισε την εκχώρηση μέρους του δικτύου του ΟΣΕ , στην βόρεια Ελλάδα, σε ιδιώτες για την συντήρηση και την λειτουργία του με τον μέθοδο ΣΔΙΤ, συνεργασίας δηλαδή δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Και όλα αυτά για τα επόμενα 20 χρόνια με τα λεφτά του ΤΑΜΕΙΟΥ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Η διπλωματία των σεισμών προκάλεσε μεγαλύτερη επιτάχυνση προς την κατεύθυνση εξομάλυνσης των σχέσεων Τουρκίας -Αιγύπτου, παρά των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αν και φαίνεται ότι σε κάποια επόμενη φάση θα υπάρξει τριμερής σύγκλιση, αν όλα πάνε καλά. Η επίσκεψη Τσαβούσογλου στο Κάϊρο , η συνάντηση Δένδια – Τσαβούσοβλου στις Βρυξέλλες και το διαρκώς μεταβαλλόμενο διπλωματικό περιβάλλον στην περιοχή, ωθεί όλες τις χώρες της περιοχής, σε αναζήτηση νέων συνομιλητών και επανεξέταση των διμερών σχέσεων. Όμως οι συνομιλίες Αιγύπτου -Τουρκίας έχουν μια σαφή και πολύ σοβαρή παράμετρο που αφορά την Ελλάδα. Σύμφωνα με την συμφωνία μερικής οριοθέτησης Ελλάδας -Αιγύπτου, το Κάϊρο έχει δικαίωμα να οριοθετήσει την δική της ΑΟΖ με την Τουρκία ανατολικά του 28ου μεσημβρινού όπου βρίσκεται το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελλόριζου, με μόνη υποχρέωση της Αιγύπτου να ενημερώσει την Ελλάδα και να διαβουλευθεί με αυτή, αλλά χωρίς να είναι υποχρεωτική η συμφωνία της Ελλάδας, αν δεν αλλάζουν οι συντεταγμένες. Πέραν αυτού, υπάρχει ένα σύμπλεγμα σχέσεων Τουρκίας, Ισραήλ, Ελλάδας , Κύπρου, Αιγύπτου, Λιβύης που επηρεάζει τα ελληνικά γεωπολιτικά συμφέροντα και την ασφάλειά της. Άρα κάθε κίνηση έχει αντίκτυπο στην Αθήνα.