Οι τελευταίες επιθέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη κατά του  Νίκου Ανδρουλάκη , συνοδεύτηκαν από  την καθοδηγούμενη άποψη ότι  έχουν ως στόχο να λεηλατηθεί το ΠΑΣΟΚ και τους ψηφοφόρους του να τους αποσπάσει η ΝΔ. Η άποψη αυτή, παραβιάζει  τους κανόνες της πολιτικής λογικής και εντάσσεται στο γνωστό επιθετικό προπαγανδιστικό πλαίσιο της κυβέρνησης. Όπως όμως  έχει αποδειχθεί πολλές φορές, όταν ένα κόμμα δέχεται επιθέσεις με στόχο την υπονόμευσή του, όπως τώρα το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα αυτό, όχι μόνο δεν χάνει ψηφοφόρους, αντίθετα συσπειρώνεται. Είναι άλλου είδους συζήτηση, αν η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι ανεπαρκής να συσπειρώσει και να ενώσει τους ψηφοφόρους του κόμματος ή να προσελκύσει νέους.  Πέραν αυτών όμως, η  πολιτική αταξία που έχει κυριεύσει και τον πολιτικό λόγο και την επικοινωνιακή πολιτική της ΝΔ, αποκαλύπτει την πραγματική εικόνα εντός της κυβέρνησης. Πως κάθε φορά που ο Μητσοτάκης προσπαθεί να προκαλέσει αντιπερισπασμούς ή να κάνει ελιγμούς ή να επιρρίψει ευθύνες σε άλλους, η εικόνα και του ιδίου και της κυβέρνησης επιδεινώνεται. Αυτή είναι η καλύτερη και πιο ισχυρή ένδειξη ότι η πορεία προς την πτώση, είναι μη αναστρέψιμη.

Αρχικά, τους  τελευταίους μήνες, ο κυβερνητικός μηχανισμός κινήθηκε επιθετικά προς την ακροδεξιά όπου η ΝΔ έχει μεγάλες απώλειες. Ενεργοποιήθηκε και ο γνωστός Γιώργος Καρατζαφέρης για να πείσει ίσως τον Κασιδιάρη και άλλους να εγκαταλείψουν τα κόμματά τους και να επιστρέψουν στη ΝΔ. Φαίνεται όμως ότι προς το παρόν τουλάχιστον έχει αποτύχει. Αναγκαστικά και μη έχοντας πολλές άλλες επιλογές, ο Κυριάκος Μητσοτάκης στράφηκε προς το ΠΑΣΟΚ. Εκμεταλλευόμενος την δυσαρέσκεια που επικρατεί στο κόμμα αυτό, αλλά και τις θολές απόψεις του Νίκου Ανδρουλάκη για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, επιχείρησε την υπονόμευσή του. Το πρώτο στοιχείο που συγκρατείται από την επίθεση αυτή είναι ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατάφερε να δώσει πειστικές απαντήσεις. Όταν επικεντρώθηκε στο ποιο πρόσωπο θα είναι πρωθυπουργός δέχθηκε σφοδρές επιθέσεις γιατί πουθενά στην Ευρώπη τουλάχιστον δεν εκδιώκεται από την πρωθυπουργία ο νικητής των εκλογών για να την αναλάβει κάποιος άγνωστος. Που στην περίπτωσή μας δεν είναι καθόλου άγνωστο το όνομα του Ευάγγελου Βενιζέλου που προβλήθηκε έντονα. Και μόνο το όνομα του Βενιζέλου από μόνο του ήταν ικανό να απαξιώσει ακόμη περισσότερο την πολιτική εικόνα του Νίκου Ανδρουλάκη.

Η αδυναμία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ να θέσει σαφείς όρους ως προς τον χαρακτήρα της κυβέρνησης που θέλει τον αποδυναμώνουν όλο και περισσότερο. Δεν μπορεί να θέλει προοδευτική κυβέρνηση και να την σχηματίσει με τη ΝΔ. Οπότε θέλοντας τουλάχιστον να μη οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ σε διάσπαση καθώς ένα σημαντικό μέρος στελεχών του ήδη κοιτάζει προς τη ΝΔ επιμένει στην πολιτική θολούρα.
Όμως η ελληνική κοινωνία οργισμένη, εγκλωβισμένη σε αδιέξοδα, σε ανισότητες και επηρεασμένη σαφώς από το πλήθος σκανδάλων, ανεπάρκειες και προκλητικές ιδιωτικοποιήσεις, όπως το νερό, απαιτεί σαφείς απαντήσεις που δεν παίρνει.
Στις εκλογές με την απλή αναλογική τα κόμματα θα πάρουν το πρώτο μήνυμα. Αν το κατανοήσουν και κυρίως αν το μήνυμα είναι ισχυρό, θα γνωρίζουν και τι πρέπει να κάνουν , σε τι πρέπει να δεσμευθούν και πως θα ικανοποιήσουν λογικά αιτήματα για το κράτος δικαίου, το κοινωνικό κράτος, τους μισθούς, την υγεία και την παιδεία.
Υπό αυτό το πρίσμα, όσο ο Νίκος Ανδρουλάκης απλά περιμένει προς τα που θα φυσήξει ο άνεμος για να πάρει θέση, τόσο περισσότερο το ΠΑΣΟΚ θα συνθλίβεται. Και αυτό που ίσως συμβεί , το χειρότερο για τον Ανδρουλάκη, είναι ότι στο τέλος της ημέρας , αντί να είναι σε θέση να επιλέξει κυβέρνηση και πρωθυπουργό, να τεθεί θέμα για τον ίδιο.
Οι εκλογές αυτές κρύβουν πολλές εκπλήξεις και σίγουρα θα έχουμε ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό και προς το παρόν ο μόνος ωφελημένος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.