Του Στράτου Βαλτινού
Είναι κοινό μυστικό στη Γαλλία και σε όλη την Ευρώπη ότι το εύθραστο Νέο Λαϊκό Μέτωπο με πυλώνα την Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν Λικ Μελανσόν, δημιουργήθηκε σε χρόνο ρεκόρ αμέσως μετά τις ευρωεκλογές και παρά τις αντιφάσεις του, εσωτερικές και δημόσιες, κατάφερε έναν διπλό , πρωτοφανή στόχο: να αναχαιτίσει την προέλαση της ακροδεξιάς και να νικήσει και τον Μακρόν, επιτυγχάνοντας μια ιστορική νίκη. Αμέσως τα επιτελεία των νεοφιλελεύθερων σε όλη την Ευρώπη, σχεδόν τρομοκρατημένα άρχισαν την επιχείρηση διάβρωσης της εικόνας του Μετώπου, μιλούν για ακυβερνησία, για αχαρτογράφητα νερά (!) και κυρίως, ισχυρίζονται ότι το πρόγραμμα του Νέου Λαικού Μετώπου , θα καταστρέψει τη Γαλλία!.
Οι εξελίξεις θα είναι πυκνές και σίγουρα ιστορικές . Υπό προυποθέσεις, ιστορικές μπορεί να είναι οι εξελίξεις και στην Ελλάδα, αν και ήδη η εικόνα κρίσης είναι αποκαρδιωτική. Τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ οδηγούνται σε εκλογή ηγεσίας . Πέραν των σοβαρών πολιτικών ζητημάτων, καίριο είναι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Η εισήγηση του Κασσελάκη στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια διακήρυξη υπέρ του πολιτικής φεουδαρχίας. Όπου μια σειρά προτάσεων ρευστοποιεί κόμμα, με τον ηγέτη -φεουδάρχη να έχει ανεξέλεγκτη εξουσία .
Η Γαλλία εγειρε τελικώς προς τα Αριστερά, βάζοντας φρένο στην άνοδο της ακροδεξιάς της Μαρίν Λεπέν. Και αυτό λίγες μέρες μετά την μεγάλη νίκη του Εργατικού Κόμματος στην Μεγάλη Βρετανία. Στον β γύρο των γαλλικών βουλευτικών εκλογών, η μεγάλη συμμετοχή (στα ιστορικά επίπεδα του 1981) και η τεράστια αντι-Λεπέν συσπείρωση, εμπόδισε την άνοδο της ακροδεξιάς. Το Λαϊκό Μέτωπο (Αριστερά) υπο τον Ζαν Λυκ Μελανσόν είναι σε κάθε περίπτωση ο μεγάλος νικητής. Η ακροδεξιά όμως παραμένει μεγάλη δύναμη, πρώτη σε ποσοστό ψηφων (α γυρος). Έχασε την πλειοψηφία των εδρών, και λόγω του συστήματος των 577 μονοεδρικών εδρών. Ο Πρόεδρος Μακρόν, απέδειξε για μία ακόμα ότι είναι τακτικιστής, το αποτέλεσμα του δίνει την δυνατότητα να ορίσει την κυβέρνηση που θέλει και σε κάθε περίπτωση να βάλει τους όρους του.
Κώστας Βενιζέλος
Η συνεχής αναβάθμιση των στρατιωτικών υποδομών στα κατεχόμενα και η ενίσχυση της οικονομίας της αποσχιστικής οντότητας, είναι κομμάτια του γεωπολιτικού πάζλ της Άγκυρας. Είναι σαφές πως στους σχεδιασμούς του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, του υπουργείου Άμυνας αλλά στα μεγαλεπήβολα οράματα του Ερντογάν, η Κύπρος είναι ψηλά στις προτεραιότητες.
Όπως σημειώνουν Τούρκοι αξιωματούχοι, το νησί θεωρείται προκεχωρημένο φυλάκιο και βασικός βραχίονας των γεωπολιτικών επιδιώξεων της Άγκυρας στην ευρύτερη περιοχή. Αποτελεί μια μεγάλη βάση, που μπορεί να αποτελέσει ορμητήριο.
Οι επενδύσεις που γίνονται από τουρκικής πλευράς στην κατεχόμενη Κύπρο, κυρίως σε ό,τι αφορά το στρατιωτικό πεδίο, διαμορφώνουν μια εικόνα εδραίωσης της παράνομης παρουσίας της και αναβάθμισης των υποδομών, που έχουν δημιουργηθεί. Γι αυτό, άλλωστε και δεν είναι στις προτεραιότητες της η συζήτηση για την επίτευξη συμφωνίας στο Κυπριακό εκτός κι εάν η ελληνική πλευρά αποδεχθεί τις ακραίες αξιώσεις της. Και επειδή κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει, η κατοχική πλευρά εδραιώνει και αναβαθμίζει την παρουσία της.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Φυσικά και η αγωνία των ηγετών των κρατών -μελών του ΝΑΤΟ δεν θα αφορά το μέλλον της Ουκρανίας, αλλά το μέλλον των ΗΠΑ, της Συμμαχίας και της διεθνούς σταθερότητας. Ο παρών σωματικά , αλλά συχνά απών πνευματικά πρόεδρος Μπάϊντεν, θα υποδεχθεί στην Ουάσιγκτον το τριήμερο 9-11 Ιουλίου τους ηγέτες της Συμμαχίας για να μιλήσουν για πολέμους και κρίσεις, για την παγκόσμια κατάσταση και να πάρουν κάποιες αποφάσεις. Είναι όμως βέβαιο ότι την ώρα που το ΝΑΤΟ θα συνεδριάζει, όλοι οι ηγέτες θα είναι αμήχανοι και προβληματισμένοι , καθώς οι συζητήσεις για αντικατάσταση του Μπάϊντεν από την κούρσα των εκλογών , πραγματικά οργιάζουν.
Οι Δημοκρατικοί βυθίζονται στην ανασφάλεια, η εικόνα της Συμμαχίας μπάζει από παντού, ενώ η Ρωσία κυριαρχεί στο πεδίο. Ο Τραμπ δείχνει ακλόνητο φαβορί και ταυτόχρονα είναι και ο άνθρωπος που δεν τρέφει τα καλύτερα συναισθήματα για τον Ζελένσκι και την Ουκρανία, ούτε για το ΝΑΤΟ. Κατά συνέπεια, μπαίνουμε σε μια ταραχώδη εβδομάδα που μπορεί να προκαλέσει νέα προβλήματα στη Δύση μάλιστα από την Ουάσιγκτον. Εκεί ο δεδομένος , αλλά και διπλωματικά χαμένος στο δόγμα του προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης, Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει μπροστά του τους Ερντογάν, Ράμα, Μίτσκοφσκι και ανοιχτά μέτωπα. Λίγο είναι;
Έκπτωση του Φρέντι Μπελέρη από το αξίωμα του δημάρχου Χειμάρρας, πριν καν ορκιστεί, αποφάσισε η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή της Αλβανίας. Κάπου εδώ , σχεδόν ολοκληρώθηκαν, ο διασυρμός της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και του αλβανικού κράτους δικαίου. Όσο για το δεύτερο, η Αλβανία συνεχίζει να έχει ένα τριτοκοσμικό σύστημα δικαιοσύνης, επιδοτούμενο μάλιστα από τα Ταμεία της ΕΕ….
Η ταπείνωση της εξωτερικής πολιτικής φέρει τις υπογραφές με τα ονοματεπώνυμα των Κυριάκου Μητσοτάκη και Γιώργου Γεραπετρίτη. Επί μήνες ψέλλιζαν ασυνάρτητες θέσεις. Απέδειξαν ότι δεν διαθέτουν την παραμικρή επιρροή ούτε στην ΕΕ, ούτε στα Τίρανα, ούτε χρησιμοποίησαν με επιτυχία κάποιους διαύλους, για να πετύχουν το στόχο της. Αρχικά ο στόχος ήταν η απελευθέρωση Μπελέρη. Μετά άλλαξε και έγινε απλό αίτημα ορκωμοσίας. Μετά περίμεναν την ΕΕ να παρέμβει. Μετά απείλησαν με βέτο. Και μέσα στο χάος έκαναν ευρωβουλευτή τον Μπελέρη. Εγκατέλειψαν άτακτα την μειονοτική πολιτική αναδεικνύοντας θριαμβευτή τον Ράμα. Ο οποίος τους ταπείνωσε, καθώς ήταν ο μόνος που τους πήγε “μέχρι τέλους” Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ενεπλάκη στην υπόθεση χωρίς σχέδιο και διορατικότητα και συνετρίβη. Ας κρατούσε αποστάσεις από την αρχή. Το μήνυμα της διαλυμένης ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, έχει σταλεί παντού.