Του Στράτου Βαλτινού

 Είναι κοινό μυστικό στη Γαλλία και σε όλη την Ευρώπη ότι το εύθραστο Νέο Λαϊκό Μέτωπο με πυλώνα  την Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν Λικ Μελανσόν, δημιουργήθηκε σε χρόνο ρεκόρ αμέσως μετά τις ευρωεκλογές και παρά τις αντιφάσεις του, εσωτερικές και δημόσιες, κατάφερε έναν διπλό , πρωτοφανή στόχο: να αναχαιτίσει την προέλαση της ακροδεξιάς και να νικήσει και τον Μακρόν, επιτυγχάνοντας μια ιστορική νίκη. Αμέσως τα επιτελεία των νεοφιλελεύθερων σε όλη την Ευρώπη, σχεδόν τρομοκρατημένα άρχισαν την επιχείρηση διάβρωσης της εικόνας του Μετώπου, μιλούν για ακυβερνησία, για αχαρτογράφητα νερά (!)  και κυρίως, ισχυρίζονται ότι το πρόγραμμα του Νέου Λαικού Μετώπου , θα καταστρέψει τη Γαλλία!.

Οι εξελίξεις θα είναι πυκνές και σίγουρα ιστορικές . Υπό προυποθέσεις, ιστορικές μπορεί να είναι οι εξελίξεις και στην Ελλάδα, αν και ήδη η εικόνα κρίσης είναι αποκαρδιωτική. Τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ οδηγούνται σε εκλογή ηγεσίας . Πέραν των σοβαρών πολιτικών ζητημάτων, καίριο είναι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Η εισήγηση του Κασσελάκη στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια διακήρυξη υπέρ του πολιτικής φεουδαρχίας. Όπου μια σειρά προτάσεων ρευστοποιεί κόμμα, με τον ηγέτη -φεουδάρχη να έχει ανεξέλεγκτη εξουσία .

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και στελέχη που τον εκφράζουν δήλωσαν κατηγορηματικά ότι δεν επιθυμούν την ρευστοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ σε μια συμμαχία της κεντροαριστεράς. Θέλουν σύγκλιση κομμάτων με βάση πολιτικές θέσεις. Όλα μέχρι εδώ καλά.  Όμως δεν έχουν κανένα πρόβλημα να οδηγήσουν το κόμμα τους σε αυτοδιάλυση με βάση τις πέντε προτάσεις που κατέθεσε ο Κασσελάκης για τις αλλαγές που θέλει στο Καταστατικό Συνέδριο του Οκτωβρίου. Γιατί η ουσιαστική κατάργηση των οργάνων, η θέσπιση της κλήρωσης μελών(!!) για συμμετοχή στα όργανα και η κατάργηση της εσωκομματικής δημοκρατίας έναν στόχο έχουν. Να αποδυναμώσουν το κόμμα , να το ρευστοποιήσουν και να παραμείνει ένας Ηγεμόνας στην κορυφή της πυραμίδας που θα έχει απόλυτη δικτατορική εξουσία. Μόνο  δικαίωμα ζωής και θανάτου δεν πρότεινε.

Κόμμα ή παρατηρητήριο εξελίξεων;

Υπό αυτή την οπτική, είναι παράδοξο που  ο ΣΥΡΙΖΑ,  θα οδηγηθεί σε ένα αυτοκτονικό συνέδριο όπου η διαπάλη θα επικεντρωθεί αποκλειστικά στον τρόπο λειτουργίας των οργάνων και τη μορφή που θα έχει το κόμμα, αν έχει , αφήνοντας εκτός συζήτησης τον ρόλο, τις ευθύνες, τις εξουσίες και τα καθήκοντα του προέδρου του κόμματος.

Η αντιπρόταση της αντιπολίτευσης για εσωκομματικά δημοψηφίσματα, ευνοεί τον Κασσελάκη και κινούνται έτη φωτός μακριά από τις πολιτικές και ιδεολογικές ανάγκες του νέου ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα κόμμα που προέρχεται από συνεχείς εκλογικές ήττες δεν μπορεί να αναζητά την ταυτότητά του σε γραφειοκρατικού τύπου συζητήσεις. Κανένα πολιτικό ή προγραμματικό ζήτημα δεν θα αντιμετωπιστεί με την επανίδρυση ενός κόμματος που θα μοιάζει περισσότερο με παρατηρητήριο πολιτικών εξελίξεων και θα έχει στην κορυφή έναν ηγεμόνα που θα κόβει και θα ράβει πολιτικές στα μέτρα του. Και ο Κασσελάκης δεν είναι κάποιο πολιτικό φαινόμενο ή διανοούμενος για να του δοθεί η ευχέρεια να αναλάβει την απόλυτη εξουσία σε μια ιστορική παράταξη .  Η κατάργηση των Οργανώσεων Μελών, των Νομαρχιακών , της Κεντρικής Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας και η αντικατάστασή τους από … παρατηρητές είναι διαλυτική πρόταση. Ο Κασσελάκης ευνοείται από μια τέτοια εξέλιξη γιατί δεν είναι πολιτικό πρόσωπο. Αντίθετα, είναι ένας επιπόλαιος νάρκισσος που αδυνατεί να κατανοήσει τη φύση της πολιτικής, στερείται ταλέντου, ικανοτήτων και ουσιαστικής ισχύος για ηγηθεί όπως εκείνος θέλει.
Είναι επικίνδυνο για την Αριστερά να αφεθεί ο Κασσελάκης , ακόμη και από τους δικούς του  να συμπεριφέρεται ως διευθύνων σύμβουλος πολυεθνικής. Αν και σε ορισμένους υπάρχει η εκτίμηση ότι μέχρι το Φθινόπωρο θα υπάρξουν πολλές αποκαλύψεις και λάθη που θα αλλάξουν εντελώς τον χαρακτήρα του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ.

Κίνημα αλλαγής

               
Να σημειωθεί πως το Νέο Λαικό Μέτωπο στη Γαλλία  υποσχέθηκε να αυξήσει τον κατώτατο μισθό, να μειώσει την ηλικία συνταξιοδότησης και να θέσει ανώτατο όριο τιμών στα βασικά αγαθά για να καταπολεμήσει την επιδεινούμενη κρίση κόστους ζωής στη Γαλλία. Η συμφωνία προβλέπει ότι το πρόγραμμα αυτό  θα χρηματοδοτηθεί  με μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό σύστημα της Γαλλίας, συμπεριλαμβανομένης της επαναφοράς του φόρου πλούτου που είχε καταργήσει ο Μακρόν και της επιβολής έκτακτου φόρου στις επιχειρήσεις για την πληρωμή της αύξησης των κοινωνικών δαπανών. Είναι ευνόητο γιατί η κυρίαρχη τάξη θα πολεμήσει λυσσασμένα το Μέτωπο.

Φυσικά το ίδιο θα γίνει και στην Ελλάδα. Είναι ψευδαίσθηση ότι η αντιπολίτευση θα πορευθεί με ανέφελο καιρό. Ο πόλεμος θα είναι ανελέητος, τα μαχαιρώματα πρωτοφανή, η εξαγορά συνειδήσεων θα είναι στο πρόγραμμα, τίποτα δεν θα αφεθεί στην τύχη. Υπό το πρίσμα αυτό, το πόσο συμπαγές μπορεί να είναι ένα Μέτωπο,  θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό, από το πόσο συμπαγή υποστήριξη θα έχει από τα κόμματα που το συγκροτούν, αν φυσικά γίνει. Μια απλή συγκόλληση δεν κάνει το Μέτωπο.

Κατά συνέπεια έχει μεγάλη σημασία τα κόμματα , εφόσον δεν θέλουν να ρευστοποιηθούν πρέπει να είναι ενωτικά, αλλά και συμπαγή ιδεολογικά και προγραμματικά. Αυτό που βλέπουμε όμως σήμερα, κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ούτε προχειρότητες, ούτε Λουδοβίκοι χρειάζονται. Τα περιθώρια υπάρχουν και η εμπειρία της Γαλλίας ας μελετηθεί ως προς τις θετικές της πλευρές. Γιατί είναι εμφανές ότι ένα τεράστιο κίνημα αλλαγής αναπτύσσεται στην Ευρώπη και είναι επιθυμία της κοινωνικής πλειοψηφίας και στην Ελλάδα. Ας μην χαθεί και αυτή η ευκαιρία...