Του Στράτου Βαλτινού

Μέχρι στιγμής υπάρχουν πέντε υποψήφιοι για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Σαν έτοιμοι από καιρό δηλώνουν παρόντες χωρίς ωστόσο κανένας από αυτούς να έχει ίχνος ηγετικού στίγματος. Δηλαδή όραμα που να κινητοποιεί, σχέδιο για το κόμμα και τη χώρα, δυνάμεις που κάνουν τη διαφορά έναντι των αντιπάλων τους, ταλέντο και διακριτό στίγμα. Οπότε προς τι το πάθος για αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ; μα είναι σαφές. Δεν αρέσει ο Νίκος Ανδρουλάκης, νομίζουν ότι καθένας από τους πέντε αρέσει, άρα ουσιαστικά διεκδικούν μια αλλαγή στην αισθητική παρουσία του ΠΑΣΟΚ και όχι την επικράτηση των ιδεών και των σχεδίων τους για το κόμμα τους και την Ελλάδα.
 Μιχάλης Κατρίνης,  Νίκος Ανδρουλάκης, Παύλος Γερουλάνος,  Χάρης Δούκας  και  Μιλένα Αποστολάκη, είναι απλά πέντε πρόσωπα στον κυκεώνα των προσώπων που αναζητούν ρόλο και ηγεσία στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Η παρακμή οδηγεί στον κατακερματισμό, η απουσία ενός ισχυρού ηγέτη οδηγεί στην εμφάνιση πολλών. Αν ο στόχος είναι να οδηγηθεί το ΠΑΣΟΚ στο διάδρομο απογείωσης και να γίνει κυβέρνηση, ή έστω αξιωματική αντιπολίτευση, μάλλον έχουν πιο σοβαρό πρόβλημα...

Το ΠΑΣΟΚ από την ψήφιση του πρώτου μνημονίου και μετά έχει συνθλιβεί. Ωστόσο είχε κουράσει από πριν τον ελληνικό λαό με την εικόνα σήψης και διαπλοκής που εμφάνιζε. Η οκταετία Σημίτη, δεν ξεχάστηκε. Η χρεοκοπία του Καραμανλή δεν του έδωσε την ποθούμενη ανασυγκρότηση γιατί τον ρόλο της διάδοχης δύναμης πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ. Έκτοτε και κυρίως μετά την “σάπια” ηγεσία του Ευάγγελου Βενιζέλου, το ΠΑΣΟΚ κατρακύλησε πολιτικά, ιδεολογικά, αισθητικά , προγραμματικά και ηθικά, με συνέπεια ο ελληνικός λαός να το οδηγήσει στο περιθώριο , μετά από πολλές εκλογικές αναμετρήσεις. Μοιραία, εκεί παραμένει και σήμερα. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται δεν έχει κλείσει ακόμη τον κύκλο του, παρά το γεγονός ότι ο πρόεδρος και στελέχη του , κάνουν ό,τι μπορούν για να τον κλείσουν. Και εκεί υπάρχει πρόβλημα ηγεσίας, αλλά ας περιμένουμε τις εξελίξεις.

Το ΠΑΣΟΚ πέρασε στα χέρια του Νίκου Ανδρουλάκη. Το οδήγησε στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2023 και τις ευρωεκλογές του 2024. Απέτυχε. Σχεδόν βίαια αμφισβητήθηκε η ικανότητά του να οδηγήσει το κόμμα στην Αναγέννησή του και την επιστροφή στο τροχιά εξουσίας.
Και όμως αντί να προβληματιστούν όλοι στο κόμμα αυτό γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ελκυστικό, γιατί δεν αναπτύσσεται γιατί δεν έχει ιδεολογική ταυτότητα και σαφές προγραμματικό πλαίσιο, όλα κινούνται με κάποιον αυτοματισμό, όπως η γη γύρω από τον ήλιο. Θεωρούν δηλαδή ότι το μοναδικό πρόβλημα είναι αυτό της ηγεσίας και έτσι , ξεπήδησαν πέντε υποψήφιοι. Κανένας όμως από τους πέντε δεν κάνει τη διαφορά, ούτε είναι φορέας κάποιων ιδεών. Αν ήταν θα το ξέραμε ήδη.
Ενδεχομένως να θεωρούν ότι η ζωή , έτσι ασύμμετρα  που κυλά, θα φροντίσει για όλα. Άρα προέχει το πρόσωπο. Υπό αυτές τις συνθήκες αρχίζει μια κούρσα για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ που θα έχει πολλά επεισόδια.
Το πρώτο είναι οι πέντε υποψήφιοι. Δεν ξέρουμε πόσοι θα μείνουν μέχρι τέλους. Είμαστε όμως σίγουροι πως το ΠΑΣΟΚ είναι μεν εδώ , αλλά δεν είναι ούτε ενωμένο, ούτε δυνατό, ούτε η διαρκής επίκληση του πατριωτισμού των υποψηφίων θα το φέρει σε τροχιά εξουσίας. Προς το παρόν, γιατί έτσι όπως πάνε τα πράγματα και σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να έχουμε και οπισθοδρόμηση.