Κάθε φορά που με τη βοήθεια της Δικαιοσύνης η ΝΔ συγκαλύπτει τα σκάνδαλά της , είναι η ίδια που λειτουργεί ως θώρακας στην εύλογη κριτική που ασκούν ορισμένα ΜΜΕ, νομικός κόσμος και κόμματα. Η σχέση Δικαιοσύνης – δεξιάς χρονολογείται από τον εμφύλιο πόλεμο και μετά και μάλιστα υπήρξαν κραυγαλέα περιστατικά περιφρόνησης του κράτους δικαίου μέχρι σήμερα. Η ίδια η Δικαιοσύνη γνωρίζει ότι η εμπιστοσύνη των πολιτών έχει καταρρεύσει, αλλά δείχνει να μην την ενδιαφέρει. Είναι κορυφαίο ηθικό πρόβλημα και πρόβλημα δικαίου, αλλά θα έλεγε κανείς ότι έχουν συνηθίσει.
Οπότε εγείρεται ένα κεντρικό, όσο και αμείλικτο ερώτημα. Ναι, η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, είναι όμως ανεξέλεγκτη; δείχνει ότι είναι και ανεξέλεγκτη, γιατί αν υπήρχαν μηχανισμοί ελέγχου και λογοδοσίας που θα παρενέβαιναν, η κατάσταση στη χώρα σίγουρα θα ήταν διαφορετική. Η Δικαιοσύνη έχει εσωτερικούς μηχανισμούς ελέγχου. Δεν έχουμε δει ποτέ να οδηγείται στο εδώλιο ένας εισαγγελέας ή αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ή Εφέτης. Είναι όλοι άσπιλοι και ποτέ κανείς στην διάρκεια της ιστορίας δεν παρανόμησε;.
Του Στράτου Βαλτινού
Είναι αξιοθρήνητη η εικόνα της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ, των στελεχών της , αλλά και εκείνων που είναι μέλη του υπουργικού συμβουλίου. Η εικόνα σήψης του κόμματος ξεπερνά τα σύνορα ενός κομματικού σκανδάλου, καθώς επιδρά καθοριστικά στην εικόνα του κράτους και των θεσμών. Η διαφθορά απλώνεται στη χώρα, παραλύει θεσμούς, υποτάσσει τη Δικαιοσύνη και τη βουλή και παίρνει καθεστωτικά χαρακτηριστικά. Και όμως η σιωπή όλων είναι ταπεινωτική για την παράταξη και ανησυχητική για τη δημοκρατία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έδωσε ποτέ έναν πολιτικό αγώνα, δεν έγραψε ποτέ ένα σοβαρό βιβλίο, ένα άρθρο , μια διακήρυξη έστω, που να συνεγείρει τον ελληνικό λαό, γύρω από πολιτικές και εθνικές υποθέσεις. Και εντός και εκτός βουλής, όσοι επικρίνουν την οικογένεια Μητσοτάκη δεν εκπλήσσονται και δεν είναι τυχαίο ότι την χλευάζουν για τα περιουσιακά της στοιχεία, χωρίς ποτέ να πάνε στα δικαστήρια ποτέ, κανέναν. Αυτό λοιπόν που ανακύπτει ως ερώτημα, αλλά και ως μείζον ηθικό ζήτημα , είναι γιατί κανένας από τη ΝΔ, τους βουλευτές, τα κομματικά στελέχη, τους διορισμένους σε δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικές δομές, δεν αντιδρά και ενώ η εικόνα ανομίας και ασυδοσίας είναι κυρίαρχη;
Του Σωτήρη Σιδέρη
Η Ελλάδα, η Βουλγαρία και η Ρουμανία, παραδομένες κυριολεκτικά στα σχέδια των ΗΠΑ , χάνουν μήνα με τον μήνα, τον βηματισμό της περιφερειακής τους πολιτικής, καθώς αναδύονται νέοι παίκτες με σαφή εθνικιστική ατζέντα . Είναι δε , θέμα χρόνου, να αυξηθούν οι εντάσεις στα δυτικά βαλκάνια, καθώς η Ουγγαρία, η Σερβία και η Βόρεια Μακεδονία, δείχνουν πρόθυμες να υιοθετήσουν μια νέα τακτική με αντιευρωπαικά χαρακτηριστικά, πέραν της εθνικιστικής τους πολιτικής.
Η απουσία πρωτοβουλιών, είναι καταθλιπτική. Αυτό σημαίνει ότι η υποτιθέμενη τακτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη να προβάλλει προσκόμματα στην ευρωπαική πορεία της Βόρειας Μακεδονίας ή της Αλβανίας, είναι πλέον γράμμα κενό. Το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι οι ιδιωτικοί χειρισμοί του Κυριάκου Μητσοτάκη, η ισορροπία των Σκοπίων, της Βουδαπέστης και του Βελιγραδίου, μεταξύ ΕΕ -ΗΠΑ και Ρωσίας , ενώ η Αλβανία και το Κόσοβο βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από την Ελλάδα. Ταυτόχρονα, η Αθήνα χάνει κύρος, επιρροή και δυνατότητα παρέμβασης σε ένα τοπίο που μεταβάλλεται γρήγορα και αναδεικνύει νέους παίχτες με ισχυρή εθνικιστική ατζέντα, γεγονός που αυξάνει την πιθανότητα εντάσεων και με την Ελλάδα. Η χώρα μας λειτουργεί μόνο ως βάση των ΗΠΑ και είναι πλήρως υποβαθμισμένος ο πολιτικός και διπλωματικός ρόλος της.
Κίνημα υπέρ του Πολάκη έχει αναπτυχθεί στην οργανωμένη βάση του ΣΥΡΙΖΑ και πλήθος μηνυμάτων παίρνουν καθημερινά στα κεντρικά γραφεία του κόμματος στην Κουμουνδούρου, προκαλώντας μεγάλη αναταραχή. Ο αναβρασμός εκδηλώθηκε αμέσως μετά την διαγραφή του Παύλου Πολάκη από την ΚΟ του κόμματος. Οι αντιδράσεις είναι τόσο έντονες που ανάγκασαν τον Κασσελάκη να αποκλείσει το ενδεχόμενο διαγραφής του από το κόμμα. Συσκέψεις γίνονται σε πολλές οργανώσεις και μάλιστα μεγάλες, ενώ προγραμματίζονται και ευρείες συσκέψεις και δεν αποκλείονται να υπάρξουν και ψηφίσματα υπέρ του βουλευτή. Προς το παρόν δεν έχει δοθεί δημοσιότητα, αλλά ο Κασσελάκης γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει. Ο Πολάκης μένει στον ΣΥΡΙΖΑ όχι επειδή τον θέλει η ηγεσία, αλλά επειδή τον θέλει η οργανωμένη βάση του κόμματος...
Του Σωτήρη Σιδέρη
Η Ελλάδα διανύει μια σκοτεινή περίοδο στην επέτειο των πενήντα χρόνων της μεταπολίτευσης. Ο Άρειος Πάγος, πότε με πρωτοφανή αντιπαράθεση με το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο, πότε παραπέμποντας τους γονείς των νεκρών παιδιών των Τεμπών σε μεταφυσικό παρηγορητή, πότε με διάτρητες έρευνες , όπως αυτή για τις υποκλοπές, μετατρέπεται σε στυλοβάτη μιας σκοτεινής , αντιδημοκρατικής εξουσίας που λειτουργεί φανερά και ξεδιάντροπα με νοοτροπία καθεστώτος. Η ΕΥΠ μπορεί να συνεχίσει να υποκλέπτει συνομιλίες με το οικτρό “εθνικό απόρρητο”. Και φυσικά όλες οι παρακολουθήσεις τη ΕΥΠ, νόμιμες, εννοείται για εθνικούς, αλλά απόρρητους λόγους, φυσικά δεν συνδέονταν με αυτές του Predator. Η ανακοίνωση της Αδειλίνη πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ιστορικό κείμενο...
Κάπως έτσι, θα επιστρέψει θριαμβευτικά στο Μαξίμου ο Δημητριάδης, ο πρωθυπουργός θα ευχαριστήσει τη Δικαιοσύνη και όσοι πιστεύουν ακόμη στο κράτος δικαίου, πρόβλημά τους. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Αδειλίνη, διώξεις θα ασκηθούν, μόνο για εκπροσώπους εμπλεκόμενων εταιρειών σε βαθμό πλημμελήματος .Ο Άρειος Πάγος δέχεται ότι το μισό υπουργικό συμβούλιο, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ και πλήθος αξιωματούχων είναι εθνικά επικίνδυνοι. Κλείνει το σκάνδαλο; για την κυβέρνηση ναι, για τον λαό όχι. Και το προδικτατορικό παρακράτος είχε δικαστική ασυλία, με φωτεινή και ιστορική εξαίρεση τον Χρήστο Σαρτζετάκη, αλλά έμεινε στην ιστορία ως ανώμαλη περίοδος. Έτσι θα μείνει και η κυβέρνηση Μητσοτάκη…