Σπύρος Σουρμελίδης 

Οσοι βλέπουν ή θέλουν,  την αποχώρηση του Κυριάκου Μητσοτάκη από την πολιτική πρωτοκαθεδρία, σχεδιάζουν την παραμονή στην  εξουσία, των ίδιων ουσιαστικα και πρακτικά  δυνάμεων που στήριξαν τον σημερινό πρωθυπουργό.  Και επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ (σε κάθε εκδοχή του) δεν τους είναι συμπαθής, προσδοκούν  στην  “ανάσταση”   του  ΠΑΣΟΚ, είτε ως κεντροαριστερά, είτε ως κεντροδεξιά. Προτιμούν το δεύτερο. Και έτσι αποκτά νόημα η ξαφνική επιστροφή της Αννας Διαμαντοπούλου στην πολιτική σκηνή. Βεβαίως “ξενοδόχος” είναι οι ψηφοφόροι. Που πρέπει να τσιμπήσουν και να κινηθούν αναλογως με τα σχέδια των διαφόρων επιτελείων. Πάμε όμως για τριχοτόμηση, με δεδομένο ότι οι παραδοσιακοί δεξιοί (όπως φάνηκε απο Καραμανλή και  Σαμαρά)  δεν παίζουν  σ αυτό το παίγνιο των δύο πόλων.

Η δεύτερη “ανάσταση” του ΠΑΣΟΚ σε δυο εκδοχές

Η προσοχή  έχει στραφεί στο ΠΑΣΟΚ.  Με την φιλοδοξία να γίνει ο πόλος που θα προσελκύσει ξανά τους λεγόμενους κεντρώους ψηφοφόρους, ενα σημαντικό πυρήνα που ψήφισε Κ. Μητσοτάκη για λόγους σταθερότητας και με την ελπίδα της ανάπτυξης. Αλλά και ένα σημαντικό αριθμό που συνεχίζουν να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ.  Το πρώτο σχέδιο έβλεπε (ή έτσι έλεγαν οι εμπνευστές του) τη δημιουργία της μεγάλης κεντροαριστεράς. Η παρέμβαση των δυο πρωην (Καραμανλή και Σαμαρά), αλλά και η επιμονή Κασσελάκη και Ανδρουλάκη να μείνουν στην σκηνή σε κάθε περίπτωση, οδήγησε και σε ενα ακόμα σχέδιο.  Την αναβίωση του λεγόμενου κέντρου ή όπως αυτό ονομαστεί στις μέρες μας, με την ταμπέλα πάντως του ΠΑΣΟΚ.  Είναι λοιπόν η παρουσία της Αννας Διαμαντοπούλου  που θέλει να εγγυηθεί  την παραμονή στην εξουσία εκείνων των δυνάμεων,  που συνεχίζουν να θέλουν σταθερότητα, χωρίς ανατροπές και ρίσκα. Θέλει δε να προσελκύσει εκείνους τους ψηφοφόρους (που κάποτε ψήφιζαν Σημίτη) οι οποίοι είναι απογοητευμένοι  απο τα έργα του Κ. Μητσοτάκη. Εν ολίγοις μεσαία και μικρομεσαία στρώματα που δοκίμασαν την διακυβέρνηση Σαμαρά, στήριξαν Μητσοτάκη και ίσως είχαν στηρίξει την διακυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ επί Τσίπρα.  Ειναι μια επιχείρηση που θέλει να υποσχεθεί και πάλι στην μεσαία τάξη (σε όλες τις βαθμίδες της), την εξουσία και τον πλούτο που χάθηκαν.  Ισως μάλιστα να ήταν αυτό το πιο αποδεκτό σχέδιο, όσων θέλουν να χειραγωγήσουν τους ψηφοφόρους, απο την ώρα που θα αποχωρήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης απο το προσκήνιο.

Το αρχικό σχέδιο της μεγάλης Κεντροαριστεράς

Η συζήτηση για την μεγάλη Κεντροαριστερά έχει ξεκινήσει περίπου εδω και ένα χρόνο, μετά  το 41% της ΝΔ. Ήταν όμως η παρουσία του Νίκου Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ αλλά και η μη προβλεπτή εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ, που μπέρδεψε τους εμπνευστές  του σχεδίου. Αν και έδειξαν σημάδια εκνευρισμού τους προηγούμενους μήνες, δεν εγινε κατορθωτο να αλλάξουν τα δεδομένα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Περίμεναν λοιπόν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.  Το αποτέλεσμα της κάλπης της 9ης Ιουνίου, δεν άλλαξε τα δεδομένα, δεν έριξε στο καναβάτσο  τον Κασσελάκη ή τον Ανδρουλάκη. 

Στο ΠΑΣΟΚ τέθηκε αυτομάτως ζήτημα μη αποτελεσματικότητας του Ν. Ανδρουλάκη και έτσι ξεκίνησαν διαδικασίες επανεκλογής ηγεσίας. Με βασικό επιχείρημα-κατηγορία μάλιστα,  ότι “αφού δεν κερδίζεις τον Κασσελάκη πως θα κερδίσεις την Μητσοτάκη”.  Στον ΣΥΡΙΖΑ συγχρόνως συνεχίζεται η προσπάθεια αποδόμησης  του Στ. Κασσελάκη με διάφορες αφορμές . Δηλώσεις που χαρακτηρίζονται ατυχείς, μη πολιτικές  ή επιθετικές στον Αλ. Τσίπρα.  Τίθενται ζητήματα οργανωτικά ή και πολιτικά με το παραμικρό, γιατί διστάζουν να θέσουν ευθέως θέμα επανεκλογής ηγεσίας. Μόνο που ολ αυτά, εκ των πραγμάτων  δεν ροκανίζουν την καρεκλα του Κασσελάκη αλλά τον ΣΥΡΙΖΑ συνολικά!!!  
Ταυτόχρονα ο ίδιος  ο Αλέξης Τσίπρας έχει εκφραστεί υπέρ της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων, χωρίς να υπεισέρχεται σε λεπτομέρειες πως αυτό θα συμβεί.  Ενώ απέχει απο τα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ. Στο παρασκήνιο όμως αναπτύσσονται σενάρια που τον θέλουν ακόμα και να πρωταγωνιστεί ή να ηγείται του όλου εγχειρήματος. 
Μόνο που ολ αυτά έχουν μείνει σενάρια, (υπαρκτά ή ανύπαρκτα) αφού οι εξελίξεις τα έχουν ξεπεράσει.

Η κεντροαριστερά με Χάρη Δούκα 

Η επιχείρηση της δημιουργίας της μεγάλης Κεντροαριστεράς, έχουν φέρει στο προσκήνιο πρόσωπα οπως ο  Χάρης Δούκας . Το παιχνίδι στο ΠΑΣΟΚ άνοιξε ξανά , αρα κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την πορεία του Μιχάλη Κατρίνη π.χ. ή κάποιου άλλου διεκδικητή.  Το ζητούμενο και η ελπίδα είναι,  μαζικά ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, να  μετακινηθούν προς το αναγεννημένο ΠΑΣΟΚ. Και έτσι αποκτά εκ των πραγμάτων και ανεξαρτήτως  προθέσεων, ακόμα μεγαλύτερη σημασία η φθορά μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τον Στέφανο Κασσελάκη και τα … ¨ατοπήματα του”.  Και επειδή όλα τα παραπάνω τα ξέρει ή τα αντιλαμβάνεται ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι καθόλου τυχαία,  η  σταθερή απάντηση του, οτι θα είναι παρών στις εξελίξεις σε κάθε περίπτωση και σε κάθε εναλλακτική υπόθεση. Οπως το ίδιο δηλώνει και ο Ν. Ανδρουλάκης οτι θα παραμείνει στην πολιτική σκηνή σε κάθε περίπτωση. Στην υπόθεση πως νικητής στις εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ, εμφανιστεί νέα ηγεσία με τον Χ. Δούκα ή πρόσωπο που κινείται προς τα αριστερά, θα  έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε  τον τρόπο με τον οποίο θα  κινηθούν παράγοντες  απο τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν δηλαδή τρέξουν να στηρίξουν την ….ελπίδα της δημιουργίας της μεγάλης Κεντροαριστεράς.  Θα αλλάξουν τα πράγματα αν νικητής είναι και πάλι ο Νίκος Ανδρουλάκης. Σε μια τέτοια περίπτωση μάλλον η προσοχή θα στραφεί στον τρόπο συνεργασίας Κασσελάκη-Ανδρουλάκη.

Οι εκ δεξιών παρεμβολές  

Πριν καν προλάβουν οι εμπνευστές του σχεδίου για την δεύτερη ανάσταση του ΠΑΣΟΚ να κινηθούν, εμφανίστηκαν δύο πρώην πρωθυπουργοί , ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς. Ο οποίοι δήλωσαν με διαφορετική χροιά ο καθένας, οτι η ΝΔ ηταν και θα παραμείνει ένα δεξιό  παραδοσιακό κόμμα. Πρωτίστως δεν θα περιπέσει στα χέρια κάποιων που θυμίζουν Σημίτη , εκσυγχρονισμό, προσαρμογή σε πραγματικότητες. Κυρίως δεν θα μείνει στα χέρια ανθρώπων, δήθεν ή διαδόχων του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο οποίος μπορεί να εγκαταλείψει την εξουσία, θα έχει όμως τρόπους να επηρεάζει τις εξελίξεις χωρίς το κόστος  της ευθύνης. Στο ίδιο μήκος κύματος με Καραμανλή και Σαμαρά κινείται και ο Ν. Δένδιας και άλλοι παράγοντες εν ενεργεία, στη ΝΔ. Ολοι οι παραπάνω δεν παίζουν στο ίδιο παίγνιο , στην ίδια επιχείρηση αναβίωσης του ΠΑΣΟΚ, σαν ενα ισχυρό πόλο. Αυτο σημαίνει αυτομάτως , οτι σχέδια που θέλουν την δημιουργία δύο πόλων, είναι δυσκολότερο να έχουν εφαρμογή.

Η επιστροφή της άσωτης  Αννας 

Η εμφάνιση της Άννας Διαμαντοπούλου στο προσκήνιο, για τους περισσότερους ηταν μια έκπληξη, ταυτόχρονα δυσεξήγητη.  Η επιστροφή όμως της “ασωτης” Αννας (την κατηγορούν ότι έχει εγκαταλείψει το ΠΑΣΟΚ εδω και χρονια), ηταν το αναγκαίο “κομμάτι”, για να αποκτήσει σχήμα το παζλ της αναμόρφωσης  του πολιτικού σκηνικού.  Είναι η επιστροφή της Άννας Διαμαντοπούλου, που δείχνει ότι παράγοντες οικονομικοί και πολιτικοί, συνεχίζουν να ελπίζουν ότι θα κρατήσουν τους ψηφοφόρους που θεωρούν τον εαυτό τους οτι είναι η μεσαία τάξη, στις ίδιες ράγες με το παρελθόν.  Είναι όλοι αυτοί οι παράγοντες που δεν θέλουν να διαμορφωθούν πολιτικές δυνάμεις ή πολιτικές ηγεσίες, που θα αμφισβητήσουν τη δεδομένη ισορροπία των πραγμάτων. Ουσιαστικά πρόκειται για μια ξαναζεσταμένη υπόσχεση ότι θα στηριχθεί η μεσαία τάξη, έτσι ώστε να μην διακινδυνεύσουν τα συμφέροντα της ισχυρής ελίτ.  Φυσικά η κα Διαμαντοπούλου πρέπει να κερδίσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Οι υπάρχοντες συσχετισμοί δεν την ευνοούν, είναι μάλλον μακριά απο ένα τέτοιο στόχο. Αρα το στοίχημα της κας Διαμαντοπούλου είναι να πείσει τους ψηφοφόρους που ψήφισαν Μητσοτάκη, προερχόμενοι απο το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, να εμπλακούν ξανά στα του ΠΑΣΟΚ. 

Το νέο σκηνικό 

Ολη αυτή η προσπάθεια, έστω και αν βρίσκεται ακόμα στα σπαργανα, δείχνει ότι κάποιοι έχουν προεξοφλήσει την αποχώρηση του Κυριάκου Μητσοτάκη απο την κεντρική πολιτική σκηνή. Είτε οτι θα ήθελαν κάτι τέτοιο, γιατί πλέον δεν τους εξυπηρετεί  η πολιτική του. Αρα δεν πρόκειται για σχέδια που αποβλέπουν στην δημιουργία μιας αποτελεσματικής αντιπολίτευσης, πολύ δε περισσότερο μιας κεντροαριστερής αντιπολίτευσης. Θα μπορούσαν να την είχαν με Στέφανο Κασσελάκη ή με Ν. Ανδρουλάκη. Αρκεί να ήθελαν να τους ενισχύσουν.  Θέλουν εξουσία ξανά, δεν θέλουν κεντροαριστερά, πρωτίστως θέλουν να αποφύγουν τον κίνδυνο να αναζητηθούν και πάλι λύσεις ριζοσπαστικές.  Η  κυβέρνηση  θα έχει προβλήματα στην συνέχεια λόγω της οικονομίας,  των ελληνοτουρκικών, ενω έρχονται φουρτούνες ευρωπαϊκές. Αλλαγές και στις ΗΠΑ λόγω Τράμπ.  
Επιδιώκεται διακυβέρνηση, είτε αυτοδύναμη (δύσκολο αν όχι απίθανο τα επόμενα χρόνια), είτε συμμαχική με δυνάμεις που ομονοούν. 
Το μοντέλο συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (Σαμαρά-Βενιζέλου)  μπορεί να επαναληφθεί με άλλους παράγοντες σε άλλη βάση, με άλλες υποσχέσεις.  Ακόμα και απο δυνάμεις που θα έχουν ξαναδιασπαστεί. Ακόμα και αν δεν κερδίσει η Άννα Διαμαντοπούλου.  
Στόχος είναι οι ψηφοφόροι να μείνουν εγκλωβισμένοι σε όμοιες με το παρελθόν υποσχέσεις και στερεότυπα και σε πολιτικές προσωπικότητες που εγγυώνται (δήθεν) σταθερότητα και (δήθεν) ασφάλεια. 

ΥΓ: Τα σενάρια για μια κεντροαριστερά, ηταν και θα μείνουν απλώς σενάρια