Του Στράτου Βαλτινού

Το ΥΠΕΞ διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην υπεράσπιση των συμφερόντων και την ασφάλεια της χώρας. Αλλά , αν  ισχύουν όσα δημοσιεύονται σχετικά με το πόρισμα  της ΕΔΕ , για την εξαγωγή του Predator στη χούντα της Μαδαγασκάρης, τότε κάτι νοσηρό συμβαίνει.  Μας λέει δηλαδή το πόρισμα ότι, δεν έγινε κανένας έλεγχος,  ότι κανείς δεν κατάλαβε τίποτα, ότι το προσωπικό του υπουργείου είναι για τα πανηγύρια, αλλά δεν φταίει κανείς, γιατί κατά κάποιο τρόπο, έτσι κυβερνιέται η Ελλάδα. Είναι πειστικά όλα αυτά; φυσικά και όχι. Είναι φθηνές επινοήσεις, που εξευτελίζουν μια σοβαρή κρατική δομή.  Οι υπάλληλοι του ΥΠΕΞ έχουν υψηλού επιπέδου συγκρότηση, δεν είναι βλάκες. Υπάκουοι είναι, αλλά όχι άσχετοι. Η δυσωδία στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας 1, προέρχεται αποκλειστικά από τα γραφεία της πολιτικής ηγεσίας.
Αυτό που προκύπτει τις τελευταίες ώρες για τις υποκλοπές είναι ότι, κανείς δεν ανακατεύθηκε, κανείς δεν ήξερε. Και όμως έχει αποδειχθεί ότι τα τηλέφωνα δεκάδων ανθρώπων παρακολουθούνταν χωρίς να δοθεί καμία εξήγηση το γιατί. Εθνικό απόρρητο; κατάπτυστη δικαιολογία. Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει ανάγκη από μια νομική κάλυψη, ότι δεν φταίει κανείς για να κλείσει αυτό το βδελυρό κεφάλαιο. Θα το κλείσει όμως;

Πλειοψηφία -καθεστώς

      Όσα γίνονται γνωστά τα τελευταία 24ωρα,  για το μεγάλο σκάνδαλο των υποκλοπών φέρνουν στο προσκήνιο μια τρομακτική επιχείρηση απόσεισης ευθυνών, συσκότισης και παραπλάνησης της κοινής γνώμης.  Όλα λειτουργούν υπό αυτό το πρίσμα. Από που δηλαδή προκύπτει ο πατριωτισμός μιας εισαγγελέως που υπογράφει  με κλειστά μάτια παρακολουθήσεις ανώτατων κρατικών και πολιτικών αξιωματούχων, από που προκύπτει ο πατριωτισμός του διοικητή της ΕΥΠ που έγινε διοικητής ως οικογενειακό ρουσφέτι  και κυρίως από που προκύπτει η αμφιβολία για τον πατριωτισμό του Νίκου Ανδρουλάκη ή δημοσιογράφων; Όχι ,  είναι πολιτική ανωμαλία και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Κυρίως όταν εμπλέκεται η οικογένεια Μητσοτάκη.

Τι συμβαίνει αλήθεια; Χάθηκε η λίστα Λαγκάρντ, τα  Panama papers,  δεν υπήρξε σκάνδαλο  Νοβάρτις, ούτε  Ζήμενς,  ούτε φονικό σκάνδαλο στα Τέμπη, ούτε ευαισθητοποιήθηκε κανείς όταν ο ανεκδιήγητος εισαγγελέας Αγγελής αρνούνταν να παραλάβει στικάκι των Αμερικανών με δωροδοκίες αξιωματούχων , οργιάζουν στις υποκλοπές , ψεύδονται για την λίστα Πέτσα για τις διαβλητές ιδιωτικοποιήσεις  και η λίστα είναι ατελείωτη. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός προσωπικά, δεν είναι αξιόπιστοι οτιδήποτε και αν λένε. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία όμως λειτουργεί ως καθεστώς, τα ΜΜΕ ως στυλοβάτες του καθεστώτος, οι αρμοί της εξουσίας ως πυλώνες του καθεστώτος. Το έλλειμμα δημοκρατίας και λογοδοσίας είναι τρομακτικό...

Είναι αδιανόητα ειδικά όσα περιλαμβάνονται στο πόρισμα της ΕΔΕ, που έμεινε μυστική εδώ και δύο χρόνια.  Είναι αδιανόητο και εξευτελιστικό για το ελληνικό κράτος, τη δημόσια διοίκηση και όσους συνέταξαν το πόρισμα να γράφουν ότι δεν υπάρχει κανένας έλεγχος.  Τότε γιατί  ο Σμυρλής που ήταν ΓΓ διεθνών οικονομικών σχέσεων , μετατέθηκε σε .λίγες ώρες, μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου,  από το Υπουργείο Εξωτερικών στη ΝΔ;
Περίπου μας λέει το πόρισμα, ότι δηλαδή το χαρτί για την άδεια εξαγωγής του Predator μπήκε και βγήκε από το ΥΠΕΞ μόνο του, χωρίς σφραγίδες κλπ. Και πως δέχεται το ελληνικό κράτος αίτηση εξαγωγής χωρίς λογότυπα, σφραγίδες κλπ. Οίκος … είναι ;

 Σύμφωνα με δημοσίευμα της ΕΦΣΥΝ, ειδικά για το ζήτημα αυτό αναφέρει:

«Ξέφραγο αμπέλι» οι υπηρεσίες του ΥΠΕΞ;

Στη δικογραφία των υποκλοπών περιλαμβάνεται το πόρισμα της ΕΔΕ που έκανε το Υπουργείο Εξωτερικών, μετά την αποκάλυψη των NYT για την εξαγωγή του Predator, με τη συνδρομή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, στο αυταρχικό καθεστώς της Μαδαγασκάρης, τον Νοέμβριο του 2021.
Το «λογισμικό εισβολής» χαρακτηρίζεται είδος «διττής χρήσης» και μεταξύ άλλων, στα συμπεράσματα σημειώνεται από τον αξιωματούχο του ΥΠΕΞ που έκανε τον εσωτερικό πειθαρχικό έλεγχο: «Ο έλεγχος των αιτημάτων εξαγωγής ειδών διττής χρήσης ήταν τυπικός και όχι ουσιαστικός. Θα έπρεπε να ελέγχεται η ύπαρξη πιστοποιητικού τελικού χρήστη, που όπως διαπίστωσα απουσίαζε σε πολλά αιτήματα».

Στην ΕΔΕ αναφέρεται ακόμη ότι οι χειρίστριες του ελληνικού υπουργείου επεξεργάζονταν αιτήματα χωρίς σφραγίδες και υπογραφές των εταιρειών. «Το διττής χρήσης προϊόν θεωρείτο “ανώδυνο” και επομένως ο έλεγχος ήταν μόνο επιφανειακός. Η όλη “διαδικασία” μου έδωσε την εντύπωση μιας “διαδικασίας ρουτίνας”».
Και πιο κάτω: «Οι αρμόδιες χειρίστριες δεν είχαν το απαραίτητο επιστημονικό υπόβαθρο να αντιληφθούν τη σημασία του κινδύνου που υποκρύπτει ένα διττής χρήσης προϊόν […] Η αντιμετώπιση των αιτημάτων γινόταν ως να αποτελούν μέρος μιας “καθημερινότητας”, χωρίς κανένα ίχνος ουσιαστικού και σε βάθος ελέγχου».

Κάποτε για λόγους τιμής πολιτικοί παραιτούνταν, ζητούσαν συγνώμη, ήταν και λίγο συγκρατημένοι. Τα όσα κατάπτυστα αναφέρονται αφορούν κάποια τριτοκοσμική χούντα, παρακράτος, ασύδοτους ανθρώπους, αλλά σίγουρα, όχι κράτος δικαίου ευρωπαικής δημοκρατικής χώρας. Παρά τις προσπάθειες όμως η υπόθεση αυτή, μπορεί να κλείσει νομικά όπως τη θέλει το καθεστώς, δεν θα κλείσει όμως ποτέ πολιτικά, ηθικά και κοινωνικά.
Ντροπή και εξευτελισμός...