Του Σωτήρη Σιδέρη

Κανένας  πρωθυπουργός  της μεταπολίτευσης δεν ήταν τόσο θεατρικός κατά την διάρκεια της θητείας του  και μετά από αυτήν , όσο ο Κώστας Καραμανλής .
Ο  Κώστας  Καραμανλής που δήθεν είναι αποστασιοποιημένος  από τα κοινά από το 2009 οργάνωσε μια θερμή υποδοχή στην Θεσσαλονίκη στις 16 Δεκεμβρίου και εκεί ακούστηκε το σύνθημα «ήρθε η ώρα του Καραμανλή». Αν ο Καραμανλής δεν οργάνωνε την εκδήλωση κανείς δεν θα ήξερε την ώρα άφιξής του ή απλά θα ζητούσε να μην τον περιμένει κανείς. Άρα όλα ήταν στημένα… Κανένας πρωθυπουργός δεν «λιποτάκτησε» μπροστά στα προβλήματα της χώρας όπως ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος όταν ενημερώθηκε για την οικονομική λαίλαπα που ο ίδιος προκάλεσε, προκήρυξε εκλογές, τις έχασε και ….αυτοεξορίστηκε στην Ραφήνα επιλέγοντας δήθεν συνειδητά την αποστασιοποίηση από τα κοινά.  Κανένας πρώην πρωθυπουργός δεν πέρασε πέντε χρόνια από την ζωή του  δήθεν σιωπώντας και διοχετεύοντας  πληροφορίες  ότι δεν θέλει πλέον να αναμιχθεί ενεργά στον δημόσιο βίο, ότι δεν θέλει να επανέλθει στην ενεργό πολιτική σκηνή. Ωστόσο ήταν μονίμως παρών.

Είτε ψηφίζοντας τα πάντα στη βουλή, είτε με την αδιαφορία του για το δράμα μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού, είτε με τις καθημερινές επαφές που είχε και έχει στο γραφείο του με δημοσιογράφους, βουλευτές και πάσης φύσεως παράγοντες που υποτίθεται μετέφεραν τις δήθεν ανησυχίες του και τον προβληματισμό του.
Ο Κώστας Καραμανλής θα περάσει στην ιστορία ως ένας από τους πλέον ανίκανους Έλληνες πολιτικούς. Για τον λόγο αυτό ακριβώς, επειδή το ξέρει αυτό, επιχείρησε να κατασκευάσει την απουσία του αυτοεξοριζόμενος στην Ραφήνα για να μιμηθεί τον θείο του Κωνσταντίνο Καραμανλή που μετά 11 χρόνια αυτοεξορίας στο Παρίσι επέστρεψε το 1974 στην Ελλάδα αλλαγμένος και αποφασισμένος να διορθώσει την προδικτατορική αυταρχική  και αντιδημοκρατική θητεία του.
Ο ανηψιός του, παρά την προσπάθεια που καταβάλλει δεν έχει τα προσόντα για να κάνει ο,τιδήποτε στην πολιτική σκηνή. Αναδείχθηκε πρωθυπουργός, απογοήτευσε , ηττήθηκε, έφυγε. Η επιστροφή του, γιατί την επιστροφή του σχεδιάζει θα είναι μια παράσταση και μάλιστα κωμική. Πότε θα αποφασίσει να κάνει το βήμα αυτό, κανείς δεν ξέρει, ίσως ούτε ο ίδιος.
Η υποδοχή του στην Θεσσαλονίκη ήταν μια προσπάθεια να υπενθυμίσει στα στελέχη της ΝΔ ότι είναι παρών και έχει λόγο στις κομματικές εξελίξεις. Όμως, η απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να εγκαταλείψει το ΠΑΣΟΚ και να ιδρύσει το ΚΙΔΗΣΟ σίγουρα τον πρόλαβε και τον επηρέασε. Γιατί , όπως ο θείος του μετά την επιστροφή από το Παρίσι εγκατέλειψε την ΕΡΕ και ίδρυσε τη ΝΔ, έτσι και ο Κώστας Καραμανλής θέλει να ιδρύσει ένα νέο κόμμα. Διαφορετικά η επιστροφή δεν έχει νόημα. Και ξέρει ή τουλάχιστον καταλαβαίνει , ότι η ΝΔ με τελευταίο πρόεδρο τον Σαμαρά, κλείνει τον ιστορικό της κύκλο, όπως και το ΠΑΟΚ με τον Βενιζέλο. Παράλληλα ο Καραμανλής έστειλε και ένα μήνυμα στην οικογένεια Μητσοτάκη για ευνόητους λόγους.
Πρώτος σταθμός του κ. Καραμανλή ήταν η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Ο περιφερειάρχης Απόστολος Τζιτζικώστας, αντιπεριφερειάρχες, περιφερειακοί σύμβουλοι και κομματικά στελέχη τον υποδέχθηκαν  με χειροκροτήματα, έξω από το κτίριο της Περιφέρειας και κάποιοι από τους συγκεντρωμένους φώναξαν συνθήματα, όπως: "ήρθε η ώρα του Καραμανλή" και "Κώστα προχώρα".
Άρα μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο Τζιτζικώστας θα είναι ένας από τους νέους συνεργάτες του Καραμανλή , καθώς όλα δείχνουν ότι ο πρώην πρωθυπουργός αρχίζει να δημιουργεί την νέα, δική του ομάδα.
Όπως όλα δείχνουν η επομένη των εκλογών θα είναι κρίσιμη για πολλούς λόγους πέραν του γεγονότος ότι νικητής θα αναδειχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι εξελίξεις στα κόμματα θα είναι ραγδαίες. Άλλα κόμματα θα χαθούν, άλλα θα εδραιωθούν, άλλα θα δεχθούν πλήγματα, νέα πρόσωπα θα αναδειχθούν, νέες ιδεολογικές και πολιτικές τάσεις θα εμφανιστούν. Δεν είναι μόνο τα κόμματα σε μεταβατική φάση. Είναι και η ελληνική κοινωνία, είναι και οι ιδεολογικές αναζητήσεις που θα δημιουργήσουν μια νέα ίσως πολιτική κουλτούρα, μια νέα πραγματικότητα.
Σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, αν η Ελλάδα θέλει να επιβιώσει, να δημιουργήσει και να αναπτυχθεί, τα κουρασμένα παλληκάρια, όχι μόνο δεν έχουν θέση, αλλά καλό θα ήταν να μείνουν για πάντα αυτοεξόριστα, είτε στην Ραφήνα, είτε στο παρελθόν μας.