του Σωτήρη Σιδέρη

Δεν είχε ξανασυμβεί τα τελευταία χρόνια, οι επισκέψεις κορυφαίων αξιωματούχων της Ευρώπης στην Ελλάδα να εξελιχθούν σε βατερλό για την ίδια την ΕΕ, καθώς όλοι ήταν εθισμένοι στις διαρκείς υποχωρήσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων και στην απόλυτη κυριαρχία τους στη χώρα μας.
Δεν είναι  μόνο η πολιτική ήττα που υπέστη το γερμανικό οικοδόμημα στην Αθήνα, παρά το γεγονός ότι είναι εμφανής η διάθεση της νέας κυβέρνησης για έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό.

Είναι και η ένταση που δεν είχαν εκτιμήσει ότι θα προκαλούσε σε διεθνές επίπεδο η αντίσταση της νέας κυβέρνησης και που έθεσε σε νέα βάση τα αιτήματα της Αθήνας. Και αυτό είναι το πρώτο κέρδος της νέας κυβέρνησης. Δηλαδή μια ηθική νίκη στην μεγάλη και ανηφορική πορεία που έχει μπροστά της.
Οι εταίροι είχαν συνηθίσει στις υποχωρήσεις χωρίς να εμπεριέχεται η λέξη «συμβιβασμός» στο πολιτικό τους ημερολόγιο. Οι αναταράξεις που προκλήθηκαν από τις επισκέψεις Σούλτς και Ντάισεμπλουμ ήταν τέτοιες που οδήγησαν στην εσπευσμένη συνάντηση του Στρασβούργου μεταξύ Μέρκελ, Ολάντ και Σούλτς, αλλά και στην εκπόνηση, επίσημα πλέον σεναρίων συμβιβασμών με πρωταγωνίστρια τη Γαλλία.

Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα που προέκυψε είναι η ανάγκη επανίδρυσης ορισμένων ευρωπαικών θεσμών, όπως της Επιτροπής, του Eurogroup , αλλά και πολλών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Ιδιαίτερο πρόβλημα για την Ελλάδα και την Ευρώπη είναι ο  ρόλος του Μάρτιν Σούλτς που εκχυδαίζει τον κοινοβουλευτισμό σε ευρωπαικό επίπεδο.
Ως προς το πρώτο ζήτημα είναι προφανές ότι η Επιτροπή , αλλά και το Eurogroup, με τον μονοδιάστατο ρόλο που υπηρέτησαν τα τελευταία χρόνια απαξίωσαν τον θεσμικό τους ρόλο. Η λογική του μονόδρομου, οι απειλές και οι εκβιασμοί πέρα από κάθε λογική , ξεπέρασαν κάθε όριο και τώρα τίθεται θέμα αξιοπιστίας των κορυφαίων αυτών θεσμών στα μάτια των ευρωπαίων πολιτών .
Η απίστευτη προπαγάνδα κατά της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια επέφερε ισχυρό πλήγμα στον δημοκρατικό χαρακτήρα των θεσμών, τιμώρησαν άδικα έναν ολόκληρο λαό και υπηρέτησαν κατά τρόποι ανήθικο τα κυκλώματα διαφθοράς και τα συστήματα διαπλοκής της χώρας, αντί να απαιτήσουν την εξυγίανση των θεσμών και την τήρηση των νόμων.
Οι διαπραγματεύσεις που άρχισαν ήδη με τη νέα ελληνική κυβέρνηση είναι μιάς πρώτης τάξεως ευκαιρία για την ΕΕ να αποκαταστήσει το κύρος των θεσμών, να επιστρέψει στον δρόμο της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, γιατί σε αντίθετη περίπτωση , ο εκφυλισμός τους θα επιφέρει ακόμη μεγαλύτερο πλήγμα στην ιδέα της ΕΕ.
Κραυγαλέο παράδειγμα καταγγελίας του ρόλου του, αποτελεί ο πρόεδρος του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σούλτς. Ο οποίος κατά τρόπο αισχρό και αντιδημοκρατικό στήριξε μια Τρόικα την οποία κατήγγειλε το ίδιο το ευρωκοινοβούλιο με το πόρισμά του, ότι δηλαδή επέφερε κοινωνική καταστροφή στην Ελλάδα και στερείται δημοκρατικής νομιμοποίησης. Η Τρόικα όμως ιδρύθηκε και έδρασε επί προεδρίας Μάρτιν Σούλτς στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο , κάτι ο ίδιος αποσιωπά σκόπιμα.
Ο Σουλτς είναι ένας Γερμανός σε ρόλο Ευρωπαίου. Δεν νοιώθει τον ευρωπαικό του ρόλο, ούτε την ευθύνη που αντιστοιχεί στη θέση του. Δεν το κρύβει αυτό καθόλου. Μόνιμος στόχος των επιθέσεών του η Ελλάδα. Οι υποκριτικές δηλώσεις του  πότε πότε κατά της λιτότητας ή υπέρ της αλλαγής πολιτικής στην Ελλάδα, δεν γίνονται πιστευτές. Ο Σουλτς έχει καταρρακώσει τον ρόλο του προέδρου του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου και του αρέσει. Πρώτο του μέλημα η γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη και τα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου.
Μετά την επίσκεψή του στην Αθήνα ο Σούλτς άρχισε ένα μπαράζ επιθέσεων κατά του Τσίπρα και της κυβέρνησης υποστηρίζοντας την πολιτική της Τρόικας, αλλά συναισθανόμενος πλέον ότι η πολιτική της Γερμανίας αγγίζει τα όριά της. Ωστόσο επιμένει να απειλεί, πράγμα αδιανόητο για τον θεσμικό του χώρο. Την Κυριακή 1 Φεβρουαρίου ο Σούλτς μεταξύ των πολλών επιθετικών σχολίων που έκανε , ζήτησε μεταξύ άλλων από τον Τσίπρα να «αφοπλιστεί» λεκτικά εναντίον της καγκελαρίου 'Αγκελα Μέρκελ , δηλαδή να μην επικρίνει την πολιτική της και ζήτησε από την κυβέρνηση να αποφύγει μονομερή καταγγελία των κανόνων, καθώς, όπως σημειώνει, σε αυτή την περίπτωση δεν θα τα έβαζε μόνο με την Γερμανία, αλλά με ολόκληρη την Ευρώπη. Μια Ευρώπη που έχει κάνει κουρέλια τους κανόνες που η ίδια υιοθέτησε. Αλλά είναι εμφανές ότι το πρόβλημά του είναι το πρόβλημα της Γερμανίας , αδιαφορώντας για την Ευρώπη.
Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι κανείς στην Αθήνα, ούτε κυβερνητικός, ούτε  κομματικός παράγοντας του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αντιληφθεί και δεν έχει κάνει το παραμικρό σχόλιο , στα δεκάδες επιθετικά και χυδαία σχόλια του Σούλτς.
Όταν ρωτήθηκε για τα περιθώρια διαπραγμάτευσης με την ελληνική κυβέρνηση ο Σούλτς απάντησε ότι προσπάθησε να εξηγήσει στον Τσίπρα  «ότι υπάρχουν περιθώρια, αλλά ότι και αυτά έχουν όρια. Το πρόβλημα είναι ότι ο κ. Τσίπρας πρέπει να θέσει υπό έλεγχο τα φαντάσματα που κάλεσε. Τα περιθώρια θα εξαρτώνται από αν θα το καταφέρει. Έχει πολλή δουλειά μπροστά του στο ίδιο του το κόμμα και με τον κυβερνητικό εταίρο, τον οποίο επέλεξε». Αν αυτή η  δήλωση  αντιστοιχεί στον ρόλο του  προέδρου του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου , τότε κάποιος πρέπει να του θυμίσει  η πρόταση μομφής όχι μόνο είναι αυτονόητη , αλλά και επιβεβλημένη.
Η κρίση πολιτικής και θεσμών στην ΕΕ παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Η διαπραγμάτευση με την Ελλάδα αφορά, πέραν της εξεύρεσης λύσης στο οικονομικό πρόβλημα και στην ανάγκη επανίδρυσης των θεσμών.  οι λαοί απαιτούν τον σεβασμό των επιλογών τους, απαιτούν σεβασμό στον πλουραλισμό, στους δημοκρατικούς κανόνες και σεβασμό στον κανόνα της αλληλεγγύης. Η ΕΕ στενάζει κυριολεκτικά κάτω από αντιθεσμικές επιλογές με πρωταγωνιστή τη Γερμανία και εκτελεστικά όργανα ορισμένες κυβερνήσεις και αξιωματούχους που υπηρετούν συγκεκριμένες πολιτικές και οικονομικά συμφέροντα.
Είναι ίσως η κατάλληλη στιγμή για να υπάρξει ένας αναπροσανατολισμός  των θεσμών και των πολιτικών της ΕΕ . Γιατί αν χαθεί και αυτή η ευκαιρία, γιατί αν το κατεστημένο κυριαρχήσει πλήρως κατά της Ελλάδας , τότε το κόστος δεν θα είναι επώδυνο μόνο για τη χώρα μας , αλλά και για την Ευρώπη και το δημοκρατικό μέλλον της. Κατά συνέπεια, όσοι υπερασπίζονται την διαπραγματευτική στάση της Αθήνας , προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες και στην ίδια την ΕΕ , για ένα καλύτερο μέλλον.