Η ΝΔ , το κόμμα που είναι κατεξοχήν υπεύθυνο για τη χρεοκοπία της χώρας, επανήλθε στην εξουσία έχοντας μεταξύ άλλων έναν ακόμη στόχο: να ξεπλύνει από κάθε ευθύνη και χρέος μεγάλους επιχειρηματίες και επιχειρήσεις και να τους επαναφέρει «καθαρούς» και έτοιμους για όλα . Να συνεχίσουν δηλαδή την παρασιτική δράση τους, να διαγραφούν χρέη και ευθύνες και να ανασυγκροτήσουν το πελατειακό σύστημα.
Στο υπουργείο Εξωτερικών επικρατεί σύγχυση. Στο μέγαρο Μαξίμου αμηχανία. Στην κοινή γνώμη προβληματισμός και ανησυχία, για το πώς είναι δυνατόν, αυτή η χώρα να μην είναι σε θέση να αντιμετωπίζει τις κρίσεις της , είτε διπλωματικές, είτε οικονομικές. Οι σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία μετά από σχεδόν σαράντα χρόνια μιας καλά μελετημένης στρατηγικής της Άγκυρας και αδυναμίας της Αθήνας να την αναχαιτίσει, οδηγούνται σε κρίσιμη καμπή. Είναι η ώρα των αποφάσεων που σε κάθε περίπτωση θα είναι δύσκολες και ίσως οδυνηρές. Επί σαράντα σχεδόν χρόνια η Ελλάδα είτε αρνούνταν, είτε απέφευγε να πάρει αποφάσεις. Τώρα ούτε να αρνηθεί , ούτε να τις αποφύγει μπορεί, γι αυτό και ίσως να είναι οδυνηρές.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καταφύγιο τρομοκρατών», φέρεται να είπε ο Τούρκος πρόεδρος στον Κυρ. Μητσοτάκη στην συνάντηση τους στο Λονδίνο. Και με μεγάλη χαρά διάφοροι προπαγανδιστές, περιφέρουν την είδηση κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή τη φορά ο Ερντογάν δεν ζήτησε απλώς την έκδοση στην Τουρκία των 8 αξιωματικών, αλλά την έκδοση – εκδίωξη από την Ελλάδα όλων των αντιφρονούντων της χώρας του, όσων έχουν διαφύγει της σύλληψης, της φυλάκισης ή και των βασανιστηρίων. Και φαίνεται τοι το ζήτησε από τον Έλληνα πρωθυπουργό , κατηγορώντας όσους διαφωνούν με το καθεστώς Ερντογάν για τρομοκράτες. Έχει σημασία ότι αυτά τα είπε και τα απαίτησε ο τούρκος Πρόεδρος έχοντας απέναντι του τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η διοχέτευση της πληροφορίας ότι ματαιώνεται η διαδικασία συζήτησης των στρατιωτικών ΜΟΕ μεταξύ Ελλάδας –Τουρκίας και η διάψευση στην συνέχεια της πληροφορίας αποδεικνύει το πρόβλημα διαχείρισης της ελληνοτουρκικής κρίσης μετά και την υπογραφή του μνημονίου κατανόησης Τουρκίας –Λιβύης.
Στο ΝΑΤΟ φοβούνται τον «αχόρταγο» Τράμπ, αλλά πρέπει να τον φοβάται και η Αθήνα. Είναι ο Τράμπ που αλλάζει τα συμφωνηθέντα στην ανατολική Μεσόγειο για την αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων, απουσία κυβέρνησης στο Ισραήλ (και του Νετανιάχου). Η συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου, Ισραήλ, Αιγύπτου υπο την υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ, άφηνε εκτός την Τουρκία του Ερντογάν. Ο Ντόναλντ Τράμπ θέλει στο παιχνίδι τον Ερντογάν βγάζοντας εκτός την....Γαλλία του Μακρόν. Και αυτό την ώρα που και η Γερμανία δηλώνει υποχρεωμένη να ανέχεται τον δύσκολο εταίρο που λέγεται Τουρκία. Η δε Ιταλία το «τσακάλι» της διπλωματίας, κοιτάζει και πάλι να αρπάξει ότι περισσεύει και σε βάρος της Ελλάδας.
Για μία ακόμα φορά η Ελλάδα κινδυνεύει πρωτίστως από τους συμμάχους της, από την Δύση, από το ΝΑΤΟ και από την πάντα απούσα ΕΕ. Ο Ερντογάν το βλέπει και θέλει να το εκμεταλλευτεί. Μένει να δούμε αν και κατά πόσο το έχουν καταλάβει αυτό και στην Αθήνα και ποιοι ακριβώς.