του Σωτήρη Σιδέρη

Το ΚΥΣΕΑ, το μοναδικό όργανο για τον σχεδιασμό μιας στρατηγικής εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας δεν συνεδριάζει. Το επιστημονικό συμβούλιο του υπουργείου Εξωτερικών, παρά τις μεγάλες εντάσεις και την τεράστια ύλη που έχει συσσωρευθεί δεν έχει συνεδριάσει ποτέ με τη νέα κυβέρνηση. Το υπουργικό συμβούλιο είναι μόνο για την προβολή του λεγόμενου «επιτελικού κράτους» Με απλά λόγια η Ελλάδα δεν παράγει πολιτική. Αντίθετα όλες οι αποφάσεις της Τουρκίας λαμβάνονται στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας και η κυβέρνηση τις εφαρμόζει.
Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνει ο Μητσοτάκης ήταν να ενισχύσει την εσωτερική πολιτική συνοχή . Τα όσα είπε στο συνέδριο της ΝΔ, δηλαδή οι συνήθεις δηλώσεις περί στήριξης Ευρωπαίων που δεν εδράζονται πουθενά ,  αποδεικνύουν ότι ενώ ο χρόνος περνάει η κυβέρνηση δεν παράγει πολιτική. Και πέραν αυτών, η παρέμβαση Σαμαρά και η μη απάντηση εκ μέρους του πρωθυπουργού δείχνουν το πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει ο Μητσοτάκης  που εξακολουθεί να δείχνει αμήχανος.

Για μια ακόμη φορά ο πρωθυπουργός ακολουθεί την πεπατημένη, ενώ τα πράγματα είναι σύνθετα και οι συνθήκες αλλάζουν. Αντί εθνικού σχεδιασμού, τρέχει σε ξένες πρωτεύουσες και επικοινωνεί τηλεφωνικά με ηγέτες για να αποσπάσει μια στήριξη.  Ναι μεν αλλά. Στήριξη όμως σε τι;, αν πρώτα δεν υπάρχει ένα σχέδιο ;. Η επίκληση του διεθνούς δικαίου δεν αρκεί  , αν πρώτα η Ελλάδα δεν αποφασίσει πως θα το χρησιμοποιήσει . Δηλαδή , αν πρώτα δεν πιέσει προς κάθε κατεύθυνση για να ξεμπλοκάρει  , τόσο τις διαπραγματεύσεις με την Αίγυπτο, όσο και τις διερευνητικές επαφές με την Τουρκία. Αν η κυβέρνηση αρκεστεί στην πολιτική στήριξη, είναι βέβαιο ότι μετά την ολοκλήρωση των επαφών Μητσοτάκη, η ένταση της κινητικότητας θα πέσει, αλλά το σχέδιο της Τουρκίας θα είναι πάντα στο τραπέζι και σε ποιο επιθετική μορφή. Η Τουρκία δεν πτοείται από δηλώσεις και το έχει αποδείξει.
Ήδη , η πρόθεση Μητσοτάκη να ζητήσει μια απλή δήλωση στήριξης από το ΝΑΤΟ  έχει προκαλέσει έντονο προβληματισμό , καθώς είναι βέβαιο ότι θα περιπλέξει τα πράγματα εις βάρος της χώρας μας, με δεδομένο ότι ήδη η Τουρκία έχει αναστατώσει το ΝΑΤΟ με την κρίση στη Συρία , ενώ η ένταση Μέρκελ-Μακρόν είναι επίσης προβληματική. Η στήριξη Μακρόν είναι θετική, αλλά δεν έχει μιλήσει ακόμη, ούτε η Μέρκελ , ούτε ο Τραμπ και μάλλον αρκετοί Ευρωπαίοι θα είναι προσεκτικοί για να μην βρεθούν στη μέση . Άρα ο Έλληνας πρωθυπουργός πρέπει να βάλει το δικό του σχέδιο και αν πρέπει να προκαλέσει και εκείνος αναστάτωση στο ΝΑΤΟ , ας το κάνει μπλοκάροντας οποιαδήποτε άλλη απόφαση αν δεν ικανοποιηθεί.

Η δήλωση Δένδια για επιτάχυνση των συνομιλιών με το Κάιρο για την οριοθέτηση της ΑΟΖ δεν αρκεί, γιατί έχει γίνει αρκετές φορές. Το θέμα είναι να πειστεί η Αίγυπτος ότι πλέον είναι και προς το δικό της συμφέρον να κάνει ένα βήμα μπροστά. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα να αυξήσει την ένταση των συνομιλιών και με την Ιταλία και με την Αλβανία για να λήξουν και με αυτές τις χώρες οι εκκρεμότητες και να διορθωθεί η εικόνα της χώρας συνολικά.
Όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών  γνώριζαν σε πολιτικό επίπεδο τις προθέσεις της Τουρκίας και είχαν στα χέρια τους τις τεχνικές εισηγήσεις των ειδικών για τα σχέδια της Τουρκίας. Και όμως δεν κατάφεραν να ακυρώσουν την τουρκική πολιτική. Όπως δεν κατάφεραν να ακυρώσουν την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας στο Αιγαίο που τώρα έχει παγιωθεί και θα χρειαστεί μεγάλος αγώνας για να ανατραπεί.
Η επίκληση του διεθνούς δικαίου ή αποφάσεων του Δικαστηρίου της Χάγης εκ μέρους της Τουρκίας , γίνεται κατά τρόπο αυθαίρετο και επιλεκτικό . Κανένα δικαστήριο στον κόσμο δεν θα δώσει στην Κρήτη επήρεια μόνο στα χωρικά της ύδατα, ούτε στη Ρόδο, ούτε στο Καστελλόριζο. Είναι άλλο πράγμα το ποσοστό επήρειας που θα δώσει και άλλο πράγμα το μηδενικό ποσοστό πέραν των χωρικών υδάτων.  Και φυσικά ας προσέλθει σε επίσημες διαπραγματεύσεις ή ας δεχθεί προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο. Ας πει όμως και η Ελλάδα τις δικές της θέσεις. Η σιωπή δεν είναι χρυσός, κάθε άλλο.