Η ενότητα όλων, κομμάτων, κοινωνικών και επιστημονικών φορέων για την αντιμετώπιση της πανδημίας και την όσο τα δυνατόν ελαχιστοποίηση των θυμάτων είναι δεδομένη. Ενότητα όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να εντοπίζονται λάθη ή παραλείψεις. Γιατί αυτός ακριβώς ο εντοπισμός λαθών και αδυναμιών μπορεί να σώσει ζωές.
Υπό αυτή την οπτική δημοσιεύουμε report του Παρατηρητηρίου του Τομέα Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ για την πανδημία , το οποίο επισημαίνει:
Τα μεγάλα κράτη όπως η Γαλλία και η Γερμανία πανικόβλητα από την εξάπλωση της επιδημίας πήραν μέτρα που ήδη ακυρώνουν την περίφημη δημοσιονομική πειθαρχία που είχε επιβάλλει το Βερολίνο . Στην ουσία δεν πρόκειται για μια απλή αλλαγή, αλλά για μια συντριβή του γερμανικού ιδεολογήματος που ήδη είχε οδηγήσει σε κρίση την ΕΕ και τώρα απλά επιβεβαιώνεται δραματικά. Αυτή ακριβώς η δραματική κανονικότητα αντανακλάται και στην Ελλάδα.
Με την δέουσα σοβαρότητα και με έναν τόνο επιθετικότητας είναι αλήθεια, ο Υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων Νίκος Χαρδαλιάς, εκ καθήκοντος, κάνει ανακοινώσεις και δίνει καθημερινά οδηγίες για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
του Σωτήρη Σιδέρη
Η τηλεδιάσκεψη που οργάνωσε ο Ερντογάν στις 17 Μαρτίου, με την καγκελάριο Μέρκελ, τον πρόεδρο Μακρόν και τον πρωθυπουργό Τζόνσον προσγείωσε τον Τούρκο πρόεδρο σε μια νέα πραγματικότητα που δεν είχε καν προβλέψει. Στην Συρία ίσα που αναπνέει με μια ζώνη έξι χιλιομέτρων και υπό το αυστηρό βλέμμα του Πούτιν. Στον Έβρο έχασε το πλεονέκτημα του εκβιασμού και τώρα ο κορονοϊός θα ρυθμίσει τα υπόλοιπα, ενώ στις σχέσεις με τις Βρυξέλλες δεν έκανε ούτε ένα βήμα μπροστά. Πλέον η γραμμή άμυνας του Ερντογάν είναι η επιβίωσή του.
Οι νέες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στη χώρα, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, επιβάλλουν τον αναπροσανατολισμό των πολιτικών δυνάμεων. Στο επίκεντρο θα βρεθεί εκ των πραγμάτων το κοινωνικό κράτος, η κλιματική αλλαγή και ίσως η αλλαγή του οικονομικού μοντέλου. Θα εμφανιστούν στο προσκήνιο κρατιστές της δεξιάς , οι σοσιαλιστές του περιβάλλοντος και της ενέργειας, η ανάγκη για περιορισμό της ισχύος των πολυεθνικών και μια νέου τύπου ιδεολογική αντιπαράθεση είναι προ των πυλών.