του Γιάννη Μπράχου•
Με αφορμή τις τελευταίες κυβερνητικές ανακοινώσεις για την οικονομία προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα για την προτεραιότητα στην υποστήριξη του τραπεζικού τομέα και όχι των επιχειρήσεων. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η υποχρέωση πληρωμής των επιταγών ώστε να γίνουν εισαγωγές. Μέσα από αυτό το σχήμα οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που υποφέρουν από ρευστότητα παραδίδονται στο έλεος του τραπεζικού συστήματος.
ΤΩΡΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΥΠΟ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ
Η πανδημία του κορωναϊού ήρθε να προσθέσει νέα δυσβάστακτα βάρη στον ήδη χειμαζόμενο Τύπο δημιουργώντας ένα εφιαλτικό τοπίο στον τομέα της Ενημέρωσης. Σε μια στιγμή που η αξιοπιστία και ο πλουραλισμός στην ενημέρωση αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για την πληροφόρηση των πολιτών στη μάχη κατά της υγειονομικής απειλής ο Τύπος κινδυνεύει με δραματική συρρίκνωση, Τα αναγκαία μέτρα για την απαγόρευση της κυκλοφορίας των πολιτών είχαν σαν αποτέλεσμα την κάθετη πτώση της κυκλοφορίας των εφημερίδων ενώ την ίδια στιγμή η απουσία διαφήμισης του στερεί και το τελευταίο οξυγόνο για την διατήρησή του εν ζωή.
Το βέτο της Γερμανίας στην έκδοση ευρωπαϊκού ομολόγου και το τελεσίγραφο δέκα ημερών που έδωσε η Ιταλία για να υπάρξει απόφαση, διαφορετικά θα δράσει μονομερώς, φέρνουν και πάλι στο προσκήνιο τον διχασμό βορρά –νότου, αλλά και την κρίση ταυτότητας της ΕΕ, όπως αναδεικνύεται εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού.
Η γερμανική Ευρώπη προσπαθεί να επιβιώσει με τους συνήθεις εκβιασμούς και οι υπόλοιπες χώρες , είτε θα συμβιβαστούν , είτε μέσω εκβιαστικών διλημμάτων θα οδηγηθούν σε νέα κρίση. Προς το παρόν η Ελλάδα συμπορεύεται με τις νότιες χώρες, αλλά είναι θέμα χρόνου να τεθούν τα διλήμματα που θα κρίνουν την τελική της θέση.
H διαφωνία της Ιταλίας και της Ισπανίας στην τηλε- Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, σε ότι αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης που προκάλεσε ο κορονοϊός, αναδεικνύει το χάσμα απόψεων και συμφερόντων, μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών και μάλιστα την πιο κρίσιμη ώρα, μια στιγμή ζωής και θανάτου για τις περισσότερες χώρες-μέλη αλλά και της ίδιας της Ένωσης. Ο λεγόμενος βοράς (Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία κα, δηλαδή οι οικονομικά ισχυροί και με κυβερνήσεις συντηρητικές) αδιαφορεί και πάλι για τα δεινά εκατομμύριών πολιτών, για τις κοινωνίες που κινδυνεύουν με απόλυτη καταστροφή. Το θέμα πλέον δεν είναι οικονομικό (αυτό το ξέραμε και πριν , το γνωρίσαμε και το 2008-2010), το θέμα είναι πολιτικό, κοινωνικό, είναι θέμα πολιτισμού.
Η Τουρκία επιβεβαιώνοντας τον παραβατικό εαυτό της κατέθεσε στον ΟΗΕ συντεταγμένες περιοχών που θεωρεί δική της υφαλοκρηπίδα που φυσικά είναι διάτρητη νομικά. Η Αθήνα απάντησε καταγγέλλοντας την ενέργεια, περιέργως όμως αρνήθηκε να απαντήσει στην ταυτόχρονη πρόταση της Άγκυρας για διάλογο. Προφανώς η Τουρκία δημιουργεί τετελεσμένα και χρησιμοποιεί ως άλλοθι τον διάλογο, αλλά η πολιτική της Αθήνας είναι αποκαρδιωτική.
Η ελληνική κυβέρνηση, ενώ επικαλείται τον διάλογο, δεν τον επιδιώκει και την ίδια στιγμή δεν απαντά ούτε καν στην πρόταση που της γίνεται . Παρά την παρέλευση μηνών από το τουρκολιβυκό σύμφωνο, τις διαρκείς επιθετικές κινήσεις σε Κύπρο , Ανατολική Μεσόγειο και Έβρο και τώρα με την κατάθεση των συντεταγμένων, η ελληνική κυβέρνηση είναι παθητικός θεατής.