Του Σωτήρη Σιδέρη
Προκαλεί αίσθηση όχι μόνο η απουσία δηλώσεων στήριξης της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας από την ΕΕ, αλλά και η σιωπή της κυβέρνησης στο θέμα αυτό. Η στρατιωτική πίεση της Τουρκίας κλιμακώνεται και η Αθήνα, ζήτησε την έκτακτη σύγκληση του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ χωρίς να γνωρίζει κανείς ποιες θα είναι οι επιδιώξεις της. Δηλαδή αν συγκληθεί το Συμβούλιο, η κυβέρνηση θα ενημερώσει τους ήδη ενημερωμένους από τις υπηρεσίες τους υπουργούς, θα ζητήσει στήριξη, αίτημα που ήδη έχουν διαμηνύσει οι πρεσβείες τους στην Αθήνα, θα ζητήσει καταγγελία της Τουρκίας, ίσως και κυρώσεις. Το Συμβούλιο από την πλευρά του είναι βέβαιο ότι θα κάνει δήλωση στήριξης, θα προειδοποιήσει την Τουρκία για χιλιοστή φορά ότι η στάση επιβαρύνει τις ευρωτουρκικές σχέσεις, θα επαναλάβει τις ασάφειες για τις κυρώσεις και η Άγκυρα θα συνεχίσει να εφαρμόζει την πολιτική της. Προσέξτε όμως αντίδραση της ΕΕ στις εκλογές τις Λευκορωσίας. Προανήγγειλε ήδη κυρώσεις από την επομένη των εκλογών, ήδη διακινείται κοινή δήλωση των 27, άρα θα φέρει και την ελληνική υπογραφή και το σκηνικό μοιάζει με αυτό της Βενεζουέλας με την Ευρώπη να ωρύεται υπέρ της δημοκρατίας. Κυρώσεις όμως στην Τουρκία για τους χιλιάδες φυλακισμένους, διωγμένους, δολοφονημένους και ξενιτεμένους, ούτε που διανοήθηκαν οι Βρυξέλλες.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Αν δεν υπάρξει δραστική διαμεσολάβηση και ανατροπή των δεδομένων, κάθε ημέρα και ώρα που περνά θα φέρνει πιο κοντά μια σύγκρουση Ελλάδας –Τουρκίας. Η Τουρκία επιχειρεί , να ανατρέψει με στρατιωτικά μέσα τα νέα δεδομένα στην ανατολική Μεσόγειο και να σύρει την Ελλάδα υπό δυσμενείς όρους , όχι μόνο σε διμερή διαπραγμάτευση, αλλά σε επαναδιαπραγμάτευση και της συμφωνίας με την Αίγυπτο και στην συνέχεια , όλες μαζί οι χώρες να διαπραγματευθούν σε νέα βάση. Κάτι που μοιάζει αδύνατο να πετύχει. Αυτό υπονοούσε προφανώς ο Ερντογάν με την δήλωσή του το βράδυ της 10ης Αυγούστου, αμέσως μετά την συνεδρίαση του υπουργικού του συμβουλίου όταν κάλεσε τις χώρες της Μεσογείου να συνεργαστούν για την εξεύρεση μιας «αποδεκτής φόρμουλας που θα προστατεύει τα δικαιώματα όλων». Ωστόσο η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε ήδη να έχει ανταποκριθεί στην πρόταση Ερντογάν και να προτείνει πολυμερή διαπραγμάτευση ή συνολική προσφυγή στη Χάγη σε μια προσπάθεια αποκλιμάκωσης και επιστροφής στη διπλωματία.
Η διαρκής επίκληση των δογμάτων ως μέσο πραγματοποίησης οραματικών σχεδίων και η επιμονή σε αυτά , ανεξάρτητα από την επίδρασή τους και τις πιθανότητες επιτυχίας κατέστρεψαν πολλές χώρες και οδήγησαν λαούς σε τραγωδίες. Ισχύει αυτό στο ακέραιο για την ελληνική Μεγάλη Ιδέα, για την μεγάλη Σερβία του Μιλόσεβιτς, για το μεγάλο Ιράκ του Σαντάμ Χουσεϊν, πιθανόν και για την Γαλάζια Πατρίδα του Ερντογάν. Η εσωτερική δυναμική που αναπτύσσουν αυτές οι πολιτικές γίνεται κάποια στιγμή ανεξέλεγκτη και αδυνατούν άλλες δυνάμεις να την συγκρατήσουν, με μοιραία αποτελέσματα.
Με προφανή διάθεση να αποσείσει πιθανές ευθύνες του ιδίου και της κυβέρνησής του, πριν καν τον κατηγορήσει κανείς, έκανε τις πρώτες δηλώσεις του στην Εύβοια ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας Νίκος Χαρδαλιάς. Δηλώσεις που εξοργίζουν , γιατί την στιγμή που υπάρχουν νεκροί και αγνοούμενοι, πριν υπάρξει κάποια έστω στοιχειώδης έρευνα, μελέτη, εξαγωγή κάποιων συμπερασμάτων, ο Χαρδαλιάς σπεύδει να οχυρωθεί πίσω από τον όγκο νερού. Ανεύθυνο και προκλητικό, αλλά εξόχως κατανοητό γιατί δεν είχαμε ποτέ ενδείξεις ευαισθησίας του επιτελικού κράτους. Για συγνώμη δεν γίνεται λόγος αφού δεν αναλαμβάνουν ευθύνες. Εξάλλου γι αυτά κατηγορούσαν τον Τσίπρα…..
Του Σωτήρη Σιδέρη
Επίσπευση των διαδικασιών και άμεση κατάθεση και ψήφιση από τη βουλή της συμφωνίας με την Αίγυπτο ζήτησε ο ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας , προφανώς για να αποφευχθούν παρενέργειες και να κλείσει και νομοθετικά το όλο ζήτημα. Εκτός από τον Δένδια , το ίδιο ζήτησε και η Ντόρα Μπακογιάννη, που φέρει την ευθύνη για το βατερλό με την Αλβανία