Πληροφοριακά Στοιχεία

14.10.2020

του Σωτήρη Σιδέρη

 Ξανά στο προσκήνιο η επέκταση των χωρικών υδάτων. Μερικές φορές είναι δύσκολο σε αυτή τη χώρα να ξεχωρίσει κάποιος το πυροτέχνημα από την αληθινή φωτιά σε βαθμό που ακόμη και ιδιαίτερα σοβαρές θέσεις, όπως αυτή που ανακοίνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ να μην εξετάζονται με την οφειλόμενη βαρύτητα και υπευθυνότητα. Η κυβέρνηση  έχει ήδη δεχθεί ένα ισχυρό πλήγμα , καθώς η εικόνα της Ελλάδας είναι η εικόνα μιας χώρας σε πλήρη αδυναμία να υπερασπιστεί την εθνική της κυριαρχία, αξιοπρέπεια και ικανότητα να αντιμετωπίζει κρίσεις, κυρίως στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η κυβέρνηση της ΝΔ, δεν είναι απλώς αμήχανη και απολύτως παραδομένη στις πρωτοβουλίες και τις συστάσεις της ΕΕ και των ΗΠΑ, είναι και καταθλιπτικά δυσλειτουργική και στο εσωτερικό της χώρας. Όπως σε κάθε πρόβλημα και ιδιαίτερα στην διπλωματία  στο τέλος θα αποτιμηθεί αυτή η πολιτική.

πλήρες κείμενο

Πληροφοριακά Στοιχεία

13.10.2020

Του Σωτήρη Σιδέρη

Η Γερμανία , όπως σίγουρα και οι ΗΠΑ, γνωρίζουν πλέον πολύ καλά ότι η απουσία διαλόγου για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν οφείλεται σε τυπικές διαφωνίες , αλλά στην  τακτική της Άγκυρας να αποσπάσει συμφωνίες και οφέλη πριν καν διεξαχθούν διαπραγματεύσεις. Και επίσης η Άγκυρα απαιτεί να επιλύσει διακρατικά προβλήματα όχι με βάση το διεθνές δίκαιο , αλλά με βάση το δικό της δόγμα , τις απαιτήσεις της και τις απειλές της αποκλείοντας έτσι το ενδεχόμενο προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Με απλά λόγια η πολιτική κατευνασμού που ακολουθούν η Ουάσιγκτον και το Βερολίνο  έχει κονιορτοποιηθεί πολλές φορές , ωστόσο οι μεσολαβητές αμήχανοι , διστακτικοί και ενίοτε παθητικοί αδυνατούν να πάρουν αποφάσεις, είτε για κυρώσεις , είτε για έμπρακτη αποδοκιμασία.  Το κόστος όμως της αποτυχίας το πληρώνει η Ελλάδα που υφίσταται πλέον άμεση απειλή. Ταυτόχρονα όμως η  ελληνική κυβέρνηση έχει τις δικές της ευθύνες. Απλά δεν χειρίζεται εκείνη την υπόθεση, αλλά περιμένει ένα νεύμα, μια πρωτοβουλία , μια έμπρακτη εφαρμογή των δηλώσεων υποστήριξης προς την Ελλάδα. Η επιστροφή του Ουρούτς Ρέις και η πορεία προς το Καστελλόριζο, αν τηρηθεί η NAVTEX , θα προκαλέσει μείζονα πολιτικά προβλήματα και προβλήματα εθνικής ασφάλειας τώρα και στο μέλλον. Κατά συνέπεια είναι η ώρα των επιλογών για την Αθήνα.

πλήρες κείμενο

Πληροφοριακά Στοιχεία

12.10.2020

του Σπύρου Σουρμελίδη

Τα όσα συνέβησαν τα τελευταία 24ωρα, δείχνουν ότι για τον πολιτικό κόσμο ξεκίνησε η διαχείριση της επόμενης μέρας. Της μέρας μετά από την ιστορική απόφαση του τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων που καταδίκασε την εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή, την ηγεσία της και τους δολοφόνους της.
Η απόφαση αυτή άλλαξε το βασικό αφήγημα της ΝΔ και του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι η τρομοκρατία και η πολιτική βία προέρχεται μόνο από την Αριστερά. Η απόφαση όμως άλλα λέει. Ότι η πολιτική βία, η οργανωμένη εγκληματική δράση, προέρχεται από την ακροδεξιά. Η προσπάθεια να ανατραπεί αυτή η πραγματικότητα, ξεκίνησε από το μήνυμα του πρωθυπουργού πριν από την απόφαση. Μήνυμα που επαναφέρει την θεωρία των δύο άκρων. Και έτσι αρχίζει το γαϊτανάκι για τα ελαφρυντικά και τις ποινές.

πλήρες κείμενο

Πληροφοριακά Στοιχεία

12.10.2020

Ανεξήγητη με πολιτικούς όρους είναι η απόφαση της Τουρκίας να επιστρέψει το Ουρούτς Ρέις στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά στο πλέον οριακό σημείο στο όριο των ελληνικών χωρικών υδάτων,  με προφανή στόχο να προκληθεί ελληνική αντίδραση και ένταση.  Η κίνηση αυτή σημειώνεται μόλις λίγα 24ωρα από την συμφωνία Δένδια –Τσαβούσογλου να προτείνει η τουρκική κυβέρνηση μια ημερομηνία για την έναρξη των διερευνητικών συνομιλιών. Η κίνηση αυτή πιθανόν να δείχνει την πλήρη απώλεια επιρροής του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών στα πολιτικά πράγματα και την κυριαρχία των στρατιωτικών, που δυναμιτίζει την προοπτική των συνομιλιών.

πλήρες κείμενο

Πληροφοριακά Στοιχεία

10.10.2020

Του Σωτήρη Σιδέρη

Πρωτοφανή πράγματα,  τα σοβαρότερα μετά την τουρκική εισβολή του 1974 συμβαίνουν στην Κύπρο , αλλά και μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας.  Οι απειλές που δέχονται είναι κοινές, αλλά η ελληνική κυβέρνηση  επιδεικνύοντας αδιανόητη υποχωρητικότητα σε πιέσεις,  έχει αποσυνδεθεί πλήρως από το θεωρούμενο επί δεκαετίες κυρίαρχο εθνικό πρόβλημα, με αποτέλεσμα να έχει εκτοξευθεί και ο τουρκικός τυχοδιωκτισμός.  Ταυτόχρονα είναι ταπεινωτική η εικόνα του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών να ζητά σχεδόν παρακλητικά από τον  Τούρκο ομόλογό του, να οριστεί ημερομηνία έναρξης  των διερευνητικών συνομιλιών , αντί να την απαιτήσει και κυρίως να την συνδέσει με την ανάκληση της απόφασης για τα Βαρώσια ή την αποχώρηση των γεωτρύπανων από την ΑΟΖ. Ένας ολόκληρης μηχανισμός  υποχωρήσεων, προσαρμογών και πιέσεων κατά της Ελλάδας έχει ήδη αποτελέσματα με την  ελληνική κυβέρνηση να φαντάζει ως συνομιλητής τρίτης κατηγορίας. Από την άλλη πλευρά η Άγκυρα έχει εθιστεί στην ρόλο του ισχυρού και γίνεται όλο και πιο απαιτητική, όσο βλέπει ότι η Αθήνα παραπαίει.

πλήρες κείμενο