του Σωτήρη Σιδέρη

 Ξανά στο προσκήνιο η επέκταση των χωρικών υδάτων. Μερικές φορές είναι δύσκολο σε αυτή τη χώρα να ξεχωρίσει κάποιος το πυροτέχνημα από την αληθινή φωτιά σε βαθμό που ακόμη και ιδιαίτερα σοβαρές θέσεις, όπως αυτή που ανακοίνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ να μην εξετάζονται με την οφειλόμενη βαρύτητα και υπευθυνότητα. Η κυβέρνηση  έχει ήδη δεχθεί ένα ισχυρό πλήγμα , καθώς η εικόνα της Ελλάδας είναι η εικόνα μιας χώρας σε πλήρη αδυναμία να υπερασπιστεί την εθνική της κυριαρχία, αξιοπρέπεια και ικανότητα να αντιμετωπίζει κρίσεις, κυρίως στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η κυβέρνηση της ΝΔ, δεν είναι απλώς αμήχανη και απολύτως παραδομένη στις πρωτοβουλίες και τις συστάσεις της ΕΕ και των ΗΠΑ, είναι και καταθλιπτικά δυσλειτουργική και στο εσωτερικό της χώρας. Όπως σε κάθε πρόβλημα και ιδιαίτερα στην διπλωματία  στο τέλος θα αποτιμηθεί αυτή η πολιτική.

Ταυτόχρονα όμως η  κυβέρνηση έχει την τύχη να ασκεί εξωτερική πολιτική σχεδόν αμέριμνη, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ που θα μπορούσε να την κλονίσει συνθέμελα τηρεί μια σοβαρή και υπεύθυνη στάση στα όρια του πολιτικού λάθους για ορισμένους. Αλλά επειδή στην πολιτική και στην ζωή τίποτα δεν μένει σταθερό, έχει ενδιαφέρον να καταγραφεί, τι θα συμβεί τις  επόμενες εβδομάδες γιατί οι θέσεις των κομμάτων επηρεάζεται και από τους συσχετισμούς στο εσωτερικό τους, αλλά και από τις επιτυχίες ή αποτυχίες .
Είναι δεδομένο ότι η κυβέρνηση υφίσταται φθορά από τους χειρισμούς της στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά ποτέ δεν θα της αποδοθούν εν θερμώ, δηλαδή πριν καταλήξει η κρίση και ομαλοποιηθεί η κατάσταση, εκτός και αν υπάρξει θερμό επεισόδιο , οπότε ο καταλογισμός, θετικός ή αρνητικός γίνεται άμεσα. Έχει όμως ενδιαφέρον πως θα εξελιχθούν τα πράγματα στην Ελλάδα γιατί το κλίμα σαφώς επηρεάζεται και από τις θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

          

  Χωρικά ύδατα

 Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για επέκταση των χωρικών νότια και ανατολικά της Κρήτης υπονοώντας ότι στην συνέχεια θα πάρει σειρά η Ρόδος και το Καστελλόριζο συγκέντρωσε πολλά βλέμματα και σχόλια παρά το γεγονός ότι η υπόθεση αυτή συζητείται χρόνια τώρα. Η κυβέρνηση έδειξε να αιφνιδιάζεται και φυσικά δεν πρόκειται να κάνει τέτοια κίνηση εν μέσω κρίσης. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ , ούτε η ΝΔ παλιότερα πήραν τέτοια απόφαση σε καιρούς ήσυχους, θα πάρουν τώρα; Τα κράτη όμως , όπως και τα κόμματα οφείλουν να σχεδιάζουν την πολιτική τους. Το γεγονός ότι η συζήτηση αυτή διεξάγεται με το Ουρούτς Ρέις ανοιχτά του Καστελλόριζου δείχνει την απουσία στρατηγικού σχεδιασμού. Εννοείται όμως ότι μια μελετημένη απόφαση θα  έχει τρομερό αντίκτυπο. Ας το δούμε λίγο ως στρατηγικό παίγνιο:
Η Ελλάδα ανακοινώνει την επέκταση των χωρικών υδάτων στην Κρήτη, νότια και ανατολικά στα δώδεκα μίλια.  Άρα πρέπει ταυτόχρονα να επεκτείνει και τον εναέριο χώρο στα ίδια μίλια, γιατί το λάθος του Αιγαίου δεν μπορεί να επαναληφθεί. Η Τουρκία αντιδρά και στέλνει στόλο και αεροσκάφη, ενώ το Ουρούτς Ρέις φθάνει στα πέντε μίλια από το Καστελλόριζο. Ποια θα είναι η απάντηση; Πόλεμος λογικά . Είναι έτοιμη η Ελλάδα για πόλεμο; Όχι γιατί αν ήταν θα είχε βυθίσει το Ουρούτς Ρέις εδώ και μήνες ή θα κατέρριπτε τα τουρκικά αεροπλάνα που πετούν πάνω από κατοικημένα νησιά, εδώ και χρόνια .
Υπάρχει όμως μια σημαντική παράμετρος. Αν η κυβέρνηση συνεννοηθεί με τις ΗΠΑ και την ΕΕ και συμφωνήσουν στην επέκταση χωρικών υδάτων –εναερίου χώρου και από κοινού αποφασίσουν ότι η αντίδραση της Τουρκίας θα πέσει πάνω σε κοινή άμυνα τότε η κυβέρνηση οφείλει να το κάνει αύριο το πρωί . Αν  όχι,  τότε ας ασκήσει εξωτερική πολιτική και αναβαθμισμένη διπλωματία που είναι από τη φύση τους αποτρεπτικά όπλα σε οποιαδήποτε διένεξη. Φυσικά έχει απόλυτο δίκιο ο Αλέξης Τσίπρας όταν απορεί λέγοντας δεν μπορεί να καταλάβει ποια είναι η κόκκινη γραμμή της κυβέρνησης. Είναι απλό. Δεν υπάρχει κόκκινη γραμμή.
           

Εντός των κομμάτων

Την πρώτη και ισχυρή απόδειξη άτακτης οπισθοχώρησης του Κυριάκου Μητσοτάκη την καταγράψαμε ήδη, όταν απέσυρε από τη βουλή  την κύρωση τριών συμφωνιών με τη Βόρεια Μακεδονία. Στα ελληνοτουρκικά κάθε τι που ερεθίζει την ακροδεξιά θα παροξύνει όλο και περισσότερο το κλίμα και θα περιορίζει στο ελάχιστο τις επιλογές του. Στην πραγματικότητα ο πρωθυπουργός καθηλώνεται από τους εσωτερικούς συσχετισμούς, αλλά και από το γεγονός ότι οι χειρισμοί του είναι απολύτως εξαρτημένοι από την καταλυτική επιρροή που ασκούν οι ΗΠΑ και η Γερμανία. Την κάκιστη διαχείριση  ενισχύει και η δυσλειτουργική σχέση Μητσοτάκη –Δένδια. Ας σημειωθεί ότι η όξυνση στο εσωτερικό της ΝΔ στην εξωτερική πολιτική οφείλεται στην ανάδειξη του διπόλου Μητσοτάκη –Σαμαρά και ακροδεξιών  από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Τσίπρας φυσικά και έχει εσωτερικά προβλήματα στην εξωτερική πολιτική, πιο έντονα και από την σχέση του με τον Τσακαλώτο, αλλά προς το παρόν μένουν εντός του κόμματος. Ωστόσο αυτά δεν τον καθηλώνουν κάνει βήματα μπροστά. Και η επέκταση των χωρικών υδάτων και η θέση για το τι  θα περιλαμβάνει η ατζέντα των διερευνητικών συνομιλιών και η πολιτική εντός της ΕΕ δεν έτυχαν ευμενούς υποδοχής από εκφραστές της νεόκοπης διεύρυνσης.

 Οι θέσεις για την εξωτερική πολιτική που δόθηκαν στην δημοσιότητα  και αποτελούν μια θετική ανάγνωση των εξελίξεων,  διαβάστηκαν με κάποια ρηχότητα από ορισμένους. Ο Τσίπρας δέχεται κριτική στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ από μια ομάδα πρώην  μελών του ΠΑΣΟΚ που δεν είχαν προσεγγίσει ποτέ ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, ούτε  καν περνούσαν έξω από τις συνεδριάσεις του ΠΑΣΟΚ όταν συζητούσε εξωτερική ή εσωτερική πολιτική . Τώρα ως διορισμένα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ ζητούν για παράδειγμα αναφορά στα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας , δήλωση τύπου Μαδρίτης δηλαδή που θα διέλυε τον ΣΥΡΙΖΑ εντός της ημέρας αν περιλαμβάνονταν στην ανακοίνωση.  Έχουν άποψη για την διένεξη Αρμενίας –Αζερμπαιτζάν και για άλλα θέματα.
Ο Τσίπρας αρνήθηκε κάτι τέτοιο και τελικά , λένε κομματικά στελέχη αρχίζει να ξαναζυγίζει τη σχέση του με την λεγόμενη διεύρυνση. Οι συνεδριάσεις του Πολιτικού Συμβουλίου( σε αντίθεση με την Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ όπου κυριαρχεί η πολιτική) δεν διαφέρουν και πολύ από γήπεδο.

Η διαφορά Τσίπρα -Μητσοτάκη

Η διαφορά μεταξύ Τσίπρα και Μητσοτάκη είναι ο πρώτος μπορεί να αντιλαμβάνεται σε μεγαλύτερο εύρος και βάθος το διεθνές παιχνίδι και την Τουρκία και να είναι πιο αποφασιστικός στις  επιλογές του. Ο Μητσοτάκης είναι πολύ πιο ευάλωτος στις πιέσεις , δεν μπορεί να αποφασίσει και δεν έχει σταθερές αναφορές τις οποίες υπερασπίζεται μέχρι τέλους, ενώ αντιλαμβάνεται την εξωτερική πολιτική ως  οικονομικό deal αφαιρώντας την γεωπολιτική σημασία του και την επίδραση στο μέλλον των χωρών.  
Με απλά λόγια η απόσταση μεταξύ κυβέρνησης –ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα φαντάζει ελάχιστη θα αρχίσει να μεγαλώνει. Ο πρωθυπουργός , ακόμη και αν διαφωνεί,  όφειλε να καλέσει τον Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου και να συζητήσουν την υπόθεση των χωρικών υδάτων και την τακτική εντός της ΕΕ, αλλά μοιάζει πελαγωμένος. Ο Τσίπρας συνειδητά έχει φροντίσει να μην κλονίσει τον πρωθυπουργό, αλλά η κλεψύδρα αδειάζει. Η υπεράσπιση των συμφερόντων της χώρας ξεκινά από την κριτική ότι η κυβέρνηση δεν  εμπνέει δύναμη και ασφάλεια. . Και από την εξωτερική πολιτική, προδικτατορικά το κυπριακό, μεταδικτατορικά ο Ανδρέας Παπανδρέου , διαμορφώθηκαν ισχυρά κινήματα και στα άλλα ζητήματα και οδήγησαν κόμματα στην εξουσία και επηρέασαν την πορεία της χώρας.