Αφιονισμένοι αστυνομικοί έχοντας πλήρη πολιτική κάλυψη από τον υπουργό τους Μιχάλη Χρυσοχοίδη και ιδεολογική καθοδήγηση από τον πρωθυπουργό και κυβερνητικά στελέχη, που συχνά επιδίδονται σε αντικοινωνικά κηρύγματα που εξισώνουν την κοινωνική διαμαρτυρία με την τρομοκρατία, επιδίδονται τις τελευταίες ημέρες σε ένα αμόκ βίας και καταστολής , που όπως όλα δείχνουν είναι μόνο η αρχή . Η απόφαση του Δικαστηρίου για την Χρυσή Αυγή και οι εξαρτήσεις του πρωθυπουργού και της ΝΔ από ολιγαρχικά και πάσης φύσεως συμφέροντα , αιφνιδίασε την κυβέρνηση και την έφερε σε δύσκολη θέση καθώς αποδυνάμωσε πλήρως το αφήγημα της ευημερούσας δημοκρατίας και της θεσμικής προσήλωσης. Η βία ως προέκταση μιας πολιτικής ανισοτήτων ήρθε για να μείνει και όπως έχουμε υποστηρίξει ήδη, είναι απλά τα προεόρτια μιας ακόμη μεγαλύτερης κρίσης που έρχεται , εξαιτίας ακριβώς της αυταρχικής νοοτροπίας της ΝΔ που έχει ομογενοποιηθεί με την ακροδεξιά.
Είναι μια ιστορική απόφαση για την οποία μπορεί η ελληνική δικαιοσύνη να είναι υπερήφανη. Είναι μια μεγάλη νίκη και για την ελληνική κοινωνία (για το μεγαλύτερο τουλάχιστον μέρος της) και μια απόφαση που θα επηρεάσει και τις πολιτικές και κοινωνικές ισορροπίες συνολικά και εντός των κομμάτων. Ειδικά στην ΝΔ.
Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής είναι ένα μήνυμα σ όλο τον κόσμο. Είναι η πρώτη φορά μετά τις δίκες των ναζί , που μια ναζιστική-φασιστική οργάνωση καταδικάζεται για εγκλήματα, για την συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης. Η «Χρυσή Αυγή» είναι το πρώτο φασιστικό κόμμα που καταδικάζεται για τον χαρακτήρα του και την συνολική του δράση, με βάση πάντα τις συγκεκριμένες εγκληματικές ενέργειες. Η καταδίκη της σηματοδοτεί κατ επέκταση και την πολιτική απόρριψη των συνθημάτων της ακροδεξιάς, του μίσους, του ρατσισμού, του διχασμού των κοινωνιών.
Πριν και πάνω απ όλα είναι απόδοση δικαιοσύνης για την μητέρα του Παύλου Φύσσα, Μάγδας, στο πρόσωπο της οποίας συμβολίζονται όλα τα παραπάνω, η γενικότερη σημασία αυτής της ιστορικής απόφασης.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Η απόφαση του Δικαστηρίου για την Χρυσή Αυγή, το ενιαίο ιδεολογικό υπόβαθρο των Μητσοτάκη -Σαμαρά όχι μόνο ως προς την θεωρία των δύο άκρων, αλλά πλέον ως προς την διολίσθηση σε διχαστική πολιτική προοιωνίζονται μεταβολές στο πολιτικό σκηνικό. Ο μετασχηματισμός της ΝΔ σε ένα κόμμα που οχυρώνεται και οικοδομεί το στρατήγημα του εσωτερικού εχθρού και αποκτά πλέον ακροδεξιά ταυτότητα, δρομολογείται ήδη. Ιστορικά, όλες αυτές οι μεταλλάξεις των δεξιών κομμάτων είχαν πάντα την στήριξη και την υποκίνηση του μεγάλου κεφαλαίου. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και η ΝΔ ως κόμμα πυλώνας της δεξιάς και των διαφορετικών εκφάνσεων που καλύπτουν πλέον και την ακροδεξιά, βαδίζει θεσμικά στον δρόμο που άνοιξε ο Στηβ Μπάνον, ο Τραμπ, ο Όρμπαν, ο Μπολσονάρου και άλλοι.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Όλο και περισσότερα ερωτηματικά αναδύονται καθώς αναμένεται η έναρξη των διερευνητικών συνομιλιών Ελλάδας –Τουρκίας . Οι τακτικισμοί δίνουν και παίρνουν και κανείς δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει τις παραμέτρους αυτής της σκόπιμης καθυστέρησης που αποδίδεται μεν στην Άγκυρα, αλλά δεν φαίνεται να καίγεται και η Αθήνα για την έναρξή τους. Έχοντας ουσιαστικά εξασφαλίσει την ατιμωρησία από την ΕΕ και εκμεταλλευόμενος την διεθνή ρευστότητα και ανοχή των υπερδυνάμεων του πλανήτη, των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Κίνας, ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει αχαλίνωτος τον αποσταθεροποιητικό ρόλο σε μια τεράστια περιοχή από την Ανατολική Μεσόγειο μέχρι τον Καύκασο.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Πρωτοφανή επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ, κατά του πολιτικού ορθολογισμού και της δημοκρατικής τάξης στην Ελλάδα εξαπέλυσε την Τρίτη 6 Οκτωβρίου ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας, λίγες ώρες πριν την ανακοίνωση της απόφασης του Δικαστηρίου για την Χρυσή Αυγή, επίθεση καθόλου τυχαία. Μόλις πριν από λίγες ημέρες , την 1η Οκτωβρίου, εδώ στο omegapress.gr είχαμε προβλέψει ότι η φθορά του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης θα οδηγήσουν τον πρωθυπουργό στο ολισθηρό μονοπάτι της πόλωσης και του διχασμού και αυτό επιβεβαιώνεται ήδη. Το πώς οικοδομήθηκε αυτή η λογική αναλύεται σε διπλανές στήλες, αλλά η κυβέρνηση κινείται με τέτοια ταχύτητα που προκαλεί ανατριχίλα. Δεν πρόκειται φυσικά για την θεωρία των δύο άκρων μόνο. Αλλά για μια βίαιη αλλαγή της πολιτικής ατζέντας με επιπτώσεις στην κοινωνικη ειρήνη και συνοχή.