Τα συμπεράσματα και αυτής της συνόδου κορυφής, στις 15 και 16 Οκτωβρίου, επιβεβαίωσαν με πολιτική ωμότητα την πραγματικότητα που βιώνει η χώρα μας. Ότι είναι μια χώρα στην τρίτη ταχύτητα της ΕΕ, χωρίς κύρος και ειδικό βάρος. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει δύο σοβαρά προβλήματα. Ένα πρόβλημα είναι η κρίση ασφάλειας που προέρχεται από την επιθετικότητα της Τουρκίας. Το δεύτερο πρόβλημα είναι εγγενές και προέρχεται από την απουσία πολιτικής ηγεσίας ικανής να υπερασπιστεί την ασφάλεια, την εθνική κυριαρχία , τα κυριαρχικά δικαιώματα και να ικανοποιήσει το αίσθημα αξιοπρέπειας του λαού . Από όποια οπτική και αν εξεταστεί η διαχείριση της ελληνοτουρκικής κρίσης από την κυβέρνηση , καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα μειωμένης εθνικής ανεξαρτησίας και με ανησυχητικά ανεπαρκή κυβέρνηση, με επικεφαλής έναν πρωθυπουργό που δίνει την εντύπωση ότι έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Τα όσα επίσημα καταγράφονται από σύνοδο σε σύνοδο στην ΕΕ θα μπορούσαν να είναι ένα αφήγημα για το πώς μια χώρα που δεν είναι μέλος της ΕΕ, όπως η Τουρκία, έχει μεγαλύτερη επιρροή στην λήψη αποφάσεων από την Ελλάδα που είναι μέλος. Είναι η διαφορά πολιτικής, ηγετικότητας και ειδικού βάρους των κρατών.
Η χρεοκοπία ήταν μια ευκαιρία να ανασυγκροτηθεί η χώρα και να διορθωθούν τα λάθη, να ηττηθεί ο οικονομικός παρασιτισμός και να γίνει μια αναπτυξιακή επανεκκίνηση. Η πανδημία είναι επίσης μια ευκαιρία να επανεξεταστεί το ΕΣΥ, τα τεθούν νέοι κανόνες, να ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή. Και στις δύο περιπτώσεις μεγάλων γεγονότων η κοινωνία υφίσταται αλλεπάλληλες ήττες. Τα παράσιτα ενισχύθηκαν και η κυβέρνηση του ιδίου κόμματος και στην χρεοκοπία και στην πανδημία , την αξιοποιεί ως εργαλείο εξυπηρέτησης συμφερόντων. Δηλαδή , ένα κυνικό, αδιόρθωτο κόμμα σε μια χώρα που δεν έχει δυνάμεις να αναπτυχθεί και να ανασυγκροτηθεί.
Ο Μεγάλος Περίπατος του γόνου Κώστα Μπακογιάννη κρίθηκε παράνομος γιατί το Συμβούλιο της Επικρατείας αρνήθηκε να το θεωρήσει ως έργο που σχετίζεται με την πανδημία. Δύο εκατομμύρια ευρώ στον δρόμο-κυριολεκτικά- και ο ανεκδιήγητος δήμαρχος, όχι μόνο δεν ζητά μια συγνώμη, αντίθετα μας κουνάει το δάχτυλο. Το έργο απέσπασε απίθανα ειρωνικά και οργισμένα σχόλια για την σπατάλη και την κακογουστιά του, κυρίως όμως γιατί αποδείχθηκε ότι δεν είχε καμία χρησιμότητα. Λογοδοσία; Ούτε ως ανέκδοτο.
Ξεσηκώθηκαν στην κυβέρνηση και στα ΜΜΕ , σωστά ως ένα βαθμό, για την απρέπεια της Τουρκίας να ταλαιπωρήσει την αντιπροσωπεία του υπουργείου Εξωτερικών υπό τον Νίκο Δένδια που επέστρεφε από την Βαγδάτη καθυστερώντας την άδεια διέλευσης πάνω από τον τουρκικό εναέριο χώρο. Η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και πάλι με ευπρέπεια δεν έκανε οτιδήποτε το αρνητικό, ενώ ο Έλληνας πρέσβης στην Άγκυρα προέβη σε διάβημα.
Ισόβια στον δολοφόνο του Παύλου Φύσσα, Γιώργο Ρουπακιά και 13 έτη κάθειρξη για την ηγετική ομάδα της Χρυσής Αυγής αποφάσισε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Μένει ένα μόνο βήμα για την ολοκλήρωση της απόφασης, που αφορά τον αν οι ποινές θα έχουν ανασταλτικό χαρακτήρα έως την εκδίκαση από το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων, πρακτικά δηλαδή αν και ποιοι από τους καταδικασθέντες θα οδηγηθούν άμεσα στην φυλακή. Το δικαστήριο αποφάσισε να καταδικάσει τον δολοφόνο Ρουπακιά σε ισόβια και δέκα χρόνια για την συμμετοχή στην εγκληματική οργάνωση, ενώ για τα μέλη που ανήκουν στο διευθυντήριο της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής η ποινή φτάνει τα 13 χρόνια με εξαίρεση τον Αρτέμη Ματθαιόπουλο στον οποίο επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 10 ετών.
Το Τριμελές Εφετείο κακουργημάτων ολοκληρώνει την απόφαση του για καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως «εγκληματική οργάνωση» χωρίς την αναγνώριση ελαφρυντικών για τους ηγετικούς παράγοντες της οργάνωσης και φυσικά όσους μετείχαν με φυσική παρουσία στις δολοφονικές πράξεις.
Η συζήτηση που προσπάθησε να ανοίξει η κυβέρνηση για το ελλιπές νομικό οπλοστάσιο - με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ- έπεσε και αυτή στο κενό. Και όπως γράψαμε και πριν από λίγα 24ωρα, η επίθεση της ΝΔ προς τον ΣΥΡΙΖΑ έγινε για την διαχείριση της επόμενης μέρας. Η θεωρία των δύο άκρων είναι το καταφύγιο της δεξιάς παράταξης ιδίως της σημερινής κυβέρνησης η οποία στηρίζεται και σε ακροδεξιά ατζέντα ώστε να κρατήσει ένα αναγκαίο αριθμό παραγόντων στις γραμμές της.