Του Σωτήρη Σιδέρη
Όπως αναμένονταν, ενόψει της συνόδου κορυφής της ΕΕ στις 10-11 Δεκεμβρίου , η Τουρκία άρχισε μια εκστρατεία γοητείας της ΕΕ και ταυτόχρονα αξιωματούχοι της παίζουν τον ρόλο του καλού και του κακού Τούρκου. Ο Ερντογάν ως ηγέτης, έθεσε υψηλού επιπέδου θέματα το Σάββατο 21 Νοεμβρίου. Ζήτησε από την ΕΕ να τηρήσει τις υποσχέσεις της και να μην μεροληπτεί εις βάρος της χώρας , «ή τουλάχιστον να μην γίνει ένα εργαλείο για τη δημιουργία εχθροτήτων εναντίον της χώρας μας», όπως είπε αναφερόμενος έμμεσα στην Ελλάδα και την Γαλλία.
Σε περίπου δύο μήνες, αν όλα πάνε καλά, θα ξεκινήσει ο μαζικός εμβολιασμός κατά του κορονοϊού με ασφάλεια όπως διαβεβαιώνει σύσσωμη η επιστημονική κοινότητα. Είναι η ελπίδα όχι μόνο για την αντιμετώπιση του φονικού ιού, αλλά θα εξελιχθεί και σε μοναδικό φάρμακο κατά του φόβου. Ταυτόχρονα θα είναι και μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Σε συνθήκες φόβου, οι λαοί συσπειρώνονται γύρω από τις κυβερνήσεις. Το τέλος του φόβου σηματοδοτεί την επιστροφή στη δράση , τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες.
Η πτώση των δημοσκοπικών ποσοστών της ΝΔ , η αποδυνάμωση της εικόνας του πρωθυπουργού, η μείωση της εμπιστοσύνης και συνακόλουθα η ένταση των ανησυχιών για τις προοπτικές της οικονομίας και την ασφάλεια της χώρας, προκαλούν έντονο προβληματισμό στο κυβερνητικό επιτελείο. Το οποίο αναζητεί τρόπους αναχαίτισης της ραγδαίας, όπως διαβεβαιώνουν αναλυτές, φθοράς της κυβέρνησης. Ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ ενισχύεται, όχι τόσο όσο να κερδίζει πολύ από την κυβερνητική φθορά, ενώ σενάρια και υπόγειες διεργασίες για ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό τροφοδοτούν με νέα ενέργεια τα κομματικά επιτελεία, αλλά και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, όπως φυσικά και οικονομικά επιτελεία.
Η Ιστορία συνήθως γράφεται από τους νικητές. Στην Ελλάδα οι “νικητές” δεν κατάφεραν ούτε αυτό. Γι αυτό και προσπαθούν να την ξαναγράψουν με μεγάλη καθυστέρηση, με τρόπο άτσαλο, με ατάκες ατάκτως πεταμένες, σαν να γράφουν στο face book. Τις τελευταίες μέρες ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα αυτή η προσπάθεια να ξαναγραφτεί η ιστορία, η σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας, με αφορμή το Πολυτεχνείο. Ιδίως σε ότι αφορά την Αριστερά και τον ρόλο που διαδραμάτισε και διαδραματίζει. Μόνο που η Ιστορία δεν μπορεί να γραφτεί με κολάζ, με αποσιωπήσεις, με ατάκες και σβήσε -γράψε κατά πως βολεύει. Η Ιστορία δεν είναι τσολιαδάκι σε μπρελόκ για να το κουνάς πέρα- δώθε.
Ο τσαμπουκάς, η επιδίωη της κυβέρνησης ν αλλάξει η ατζέντα από την υγειονομική και την οικονομική κρίση, είναι η αιτία των όσων συνέβησαν στο κέντρο της Αθήνας. Η κυβέρνηση απαγόρευσε πορείες που ΔΕΝ είχαν εξαγγελθεί από τους μεγάλους και μαζικούς πολιτικούς σχηματισμούς, σε μια προσπάθεια να επαναφέρει την συζήτηση εκεί που θεωρεί ότι την συμφέρει. Στο «νόμος και τάξη». Ολ αυτά την ώρα που οι μαχητές της πρώτης γραμμής, οι νοσοκομειακοί γιατροί βγάζουν κραυγή αγωνίας για την ωμή πραγματικότητα, την οποία επίσης προσπαθεί να φτιασιδώσει η κυβέρνηση. Πάνω από 2000 κρούσματα την ημέρα, πάνω από 50 νεκροί την ημέρα και εκατοντάδες διασωληνωμένοι.