Οι κυρώσεις που επέβαλλαν οι ΗΠΑ στην Τουρκία για την αγορά των ρωσικών S-400 είναι η πρώτη απειλή προς τον Ερντογάν από το Δημοκρατικό Κόμμα, που επιβεβαιώνουν την ήδη εκφρασθείσα απειλή από τον Μπάϊντεν ότι οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις θα αλλάξουν σελίδα. Φαίνεται όμως ότι και άλλες χώρες θα αλλάξουν σελίδα και η Ελλάδα, αλλά και η Κυπριακή Δημοκρατία θέτουν ισχυρή υποψηφιότητα. Η Άγκυρα αντέδρασε υποτίθεται οργισμένα, αλλά ήδη γνώριζε μέσω των διπλωματικών διαύλων ότι αυτό θα συνέβαινε. Η υποτιθέμενη οργή του Ερντογάν δεν έχει τόσο σχέση με τις κυρώσεις, αλλά τον φόβο του Τούρκου προέδρου και του συστήματός του ότι η πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή θα αλλάξει και κυρίως, ότι ο Μπάιντεν και σημαντικό τμήμα της ελίτ των Δημοκρατικών και του εβραϊκού λόμπι προτιμά αλλαγή ηγεσίας στην Άγκυρα και απομάκρυνση του Ερντογάν για να ομαλοποιηθούν οι μεταξύ τους σχέσεις.
Η αντιπολίτευση σφυροκοπεί την κυβέρνηση στη βουλή όπου συζητείται ο κρατικός προυπολογισμός του επομένου έτους. Απέναντι στην κριτική της αντιπολίτευσης, είτε πρόκειται για την οικονομία, είτε πρόκειται για την διαχείριση της πανδημίας , είτε για τα συμπεράσματα της πρόσφατης συνόδου κορυφής, η κυβέρνηση αμύνεται εμφανώς αμήχανη και μάλλον πελαγωμένη. Φτωχά επιχειρήματα, κανένα σχέδιο για την επόμενη ημέρα, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής και σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως οι αποφάσεις της ΕΕ για την Τουρκία ή στην κριτική για την πανδημία, αντί να απολογηθεί, επιτίθεται στα κόμματα, κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ. Η μη αναγνώριση ενός λάθος, σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν βρίσκει λόγους να διορθώσει τίποτα. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, όταν υπερασπίζεται τα λάθη της εγκληματεί .
Του Σωτήρη Σιδέρη
Σε μια δεύτερη ανάγνωση των τελευταίων εξελίξεων με επίκεντρο τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, διαπιστώνεται ότι η Ελλάδα υπέστη πολλαπλές ήττες και όχι μία που εντάσσονται στο ευρύτερο πολιτικό και γεωπολιτικό πεδίο, έτσι όπως προκύπτει από τις αποφάσεις της συνόδου κορυφής. Ήθελε κυρώσεις δεν επιβλήθηκαν. Ήθελε καταδίκη της Τουρκίας δεν υπήρξε. Ήθελε το Υπουργείο Εξωτερικών να απορρίψει το θολό σχέδιο Μέρκελ-Ερντογάν – Μπορέλ για την πολυμερή διάσκεψη για την ανατολική Μεσόγειο , αλλά το αποδέχθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο πρωθυπουργός εξέθεσε και τη χώρα και τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια που είχε δώσει διαφορετικές εντολές στις διπλωματικές αντιπροσωπείες στα κράτη μέλη. Ο κύκλος του Δένδια στο ΥΠΕΞ έχει κλείσει με τη σύνοδο κορυφής και αποτελεί ερώτημα τι θα συμβεί , όχι μόνο στην μεταξύ τους σχέση το επόμενο διάστημα , αλλά ποιες θα είναι οι συνέπειες για τη χώρα. Η χώρα έχει επείγουσα ανάγκη από μια στροφή στην εξωτερική της πολιτική πριν οι συνέπειες εγγραφούν σε συνθήκες και συμφωνίες.
του Σωτήρη Σιδέρη
Μια ακόμη εκκωφαντική ήττα υπέστη η Ελλάδα στην σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις 10 Δεκεμβρίου με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη να είναι αόρατος στις Βρυξέλλες. Οι υποτιθέμενοι σύμμαχοι τον εξέθεσαν, η κυβέρνηση δεν πίεσε , δεν παρουσίασε ιδέες, ούτε πρωτοβουλίες και εμπιστεύθηκε τα εθνικά συμφέροντα στην Γερμανία, οπότε οι νερόβραστες αποφάσεις για την Τουρκία ήταν δεδομένες. Έτσι, χάθηκε μια ακόμη ευκαιρία να εκπονηθεί μια σοβαρή ευρωπαική στρατηγική για την Τουρκία και ένας οδικός χάρτης για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ώστε να δρομολογηθούν θετικές εξελίξεις. Στο εξής η Ελλάδα θα βρίσκεται στο έλεος της Τουρκίας που απογειώνεται κυριολεκτικά, καθώς με το δίκιο της , θεωρεί ότι η ΕΕ δεν έχει ούτε την δύναμη, ούτε την βούληση να αντιπαρατεθεί μαζί της, όχι κατ ανάγκη στο θέμα των κυρώσεων, αλλά στη γενικότερη στρατηγική της.
\
Το βέτο Πολωνίας-Ουγγαρίας στον κοινοτικό προϋπολογισμό, η αποτυχία συμφωνίας με το Λονδίνο για το brexit, και βεβαίως οι διατήρηση των δεσμεύσεων ότι η χρηματοδότηση στα κράτη-μέλη λόγω κορονοϊού, είναι δάνειο και οχι βοήθεια, είναι αυτά που απασχολούν την Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, είναι οι μεγάλοι πονοκέφαλοι για τους ηγέτες της ΕΕ πρωτίστως για το Βερολίνο. Υπάρχουν και κάποιες ...λεπτομέρειες όπως οι σχέσεις με την Τουρκία, οι διαμαρτυρίες της Κύπρου και της Ελλάδας που προσπαθούν να πάρουν μια καλή δήλωση για κυρώσεις που ΘΑ επιβληθούν στην Τουρκία. Ενώ υπάρχει και το βέτο της Σόφιας στην ευρωπαϊκή πορεία της Βόρειας Μακεδονίας. Η γερμανική προεδρία ολοκληρώνεται με αποτυχίες , αλλά η κα Μέρκελ προσπαθεί να κλείσει τα μέτωπα που έχουν οικονομικό ενδιαφέρον.