Το πραξικόπημα στην Τουρκία απέτυχε. Η αποκατάσταση όμως της ομαλής ζωής στην γειτονική χώρα θα αργήσει . Ο Ερντογάν κέρδισε και αυτή τη μάχη, παραμένει ο κυρίαρχος του παιχνιδιού , αλλά δεν γνωρίζουμε πως θα εξελιχθεί πλέον η πορεία της χώρας και η δική του. Ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος είναι ο κρίσιμος παράγοντας.
Από το σημείο αυτό αρχίζουν τα δύσκολα.
Μόλις έγιναν γνωστές οι πρώτες πληροφορίες για την εκδήλωση του πραξικοπήματος, στην Αθήνα επικράτησε έντονη ανησυχία καθώς όλοι θυμήθηκαν την ύπαρξη της «Επιχείρησης Βαριοπούλα» του τουρκικού παρακράτους, κυρίως στρατιωτικών που προέβλεπε θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα με στόχο όχι τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, αλλά την ανατροπή του Ερντογάν. Το σχέδιο αυτό είχε εκπονηθεί το 2003 και αποκαλύφθηκε το 2010 από τον ίδιο τον Ερντογάν. Ο Τούρκος πρόεδρος είχε φυλακίσει εκατοντάδες αξιωματικούς γι αυτόν και για άλλους λόγους, τους οποίους πριν λίγους μήνες αποφυλάκισε για να τους κάνει συμμάχους. Ευτυχώς για την ειρήνη, οι εξελίξεις είχαν άλλη πορεία.
Η συχνή χρήση ορισμένων όρων, ειδικά στο πλαίσιο δημόσιας ρητορείας, δημιουργεί μια ψευδαίσθηση κατανόησής τους. Αυτό συμβαίνει στην περίπτωση των όρων ‘νεοφιλελευθερισμός’, ‘απελευθέρωση της αγοράς’, ‘αστός’ και ‘αστικό σύστημα’. Ειδικά σε χώρες με ελλιπή φιλελεύθερη και ακόμη ελλιπέστερη αστική παράδοση, όπως η Ελλάδα, η επίφαση γνώσης των προαναφερθέντων όρων είναι ακόμη τραγικότερη και επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο σε περιόδους κρίσης, οπότε η πολιτική φόρτιση και η διανοητική σύγχυση είναι μεγαλύτερες. Επιπλέον, στην αυγή του 21ου αιώνα, αυτήν την εννοιολογική σύγχυση επιβάρυνε το γεγονός ότι οι ελίτ που κυριάρχησαν πολιτικά και οικονομικά στη Δύση, την ιστορική κοιτίδα του φιλελευθερισμού και του αστικού συστήματος, αποτελούν, όπως θα καταστεί σαφές στην παρούσα ανάλυση, μόνο κατ’ επίφαση και για προπαγανδιστικούς λόγους εκπροσώπους και υποστηρικτές του αυθεντικού αστικού συστήματος και της ελευθερίας του ατόμου.
Η Ευρώπη φλέγεται και ο Βόλφανγκ Σόιμπλε σαν άλλος Νέρωνας παρακολουθεί την Κόλαση με το γνωστό αυστηρό του ύφος. Ο “Νέρων” Σόιμπλε, κοιτάζει τη Ρώμη να καίγεται και το μόνο που δεν έχει κάνει ακόμα είναι να πάρει μια άρπα να παίζει. Ήταν ο ίδιος όταν έβλεπε την Ελλάδα να φλέγεται αλλά τότε όλοι οι άλλοι ήταν με το μέρος του. Πάνω απ όλα οι Κανόνες της ευρωζώνης και της ΕΕ, Κανόνες που έχουν ευλογήσει οι Γερμανοί και (δυστυχώς) τους έχουν αποδεχθεί εδώ και χρόνια όλοι οι άλλοι. Κανόνες τους οποίους η Γερμανία το 2001- 03 δεν τήρησε όταν βρέθηκε με ελλείμματα, αλλά τώρα που οι άλλοι χάνουν και η Γερμανία κερδίζει, απαγορεύει κάθε άλλη κίνηση.