Του Σωτήρη Σιδέρη
Το να δηλώνει η κυβερνητική εκπρόσωπος ενόψει της συνάντησης Μητσοτάκη –Ερντογάν ότι πάγια θέση της κυβέρνησης είναι να παραμένουν ανοιχτοί οι δίαυλοι, κάτι δεν πάει καλά. Το να δηλώνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός ότι είναι υπέρ της λεγόμενης θετικής ατζέντας και ότι λίγο πολύ , αυτή θα είναι το αντικείμενο της συνάντησης ή δεν έχει κατανοήσει ή δεν θέλει να κατανοήσει την τουρκική εξωτερική πολιτική. Ως προς την δήλωση της Πελώνη , ας της υπενθυμίσουμε ότι από μόνη της η συνάντηση και οι διαρκείς συναντήσεις των υπουργών Εξωτερικών και άλλων αξιωματούχων επιβεβαιώνουν συνεχώς τους ανοιχτούς διαύλους. . Άρα είναι ανησυχητική η δήλωση αυτή. Γιατί ακούγεται σαν ηχώ μιας ενημέρωσης πριν από το 1999, όταν υπήρχε μειωμένη επικοινωνία που αυξήθηκε ραγδαία μετά τους σεισμούς και ξεκίνησαν μετά , από το 2001, οι διερευνητικές συνομιλίες και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Τυπικά μέχρι σήμερα, γιατί ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του δεν θέλουν συνομιλίες και διαπραγματεύσεις , αλλά κατασκευάζουν μια εικονική θετική σχέση που όμως είναι εκτός της τουρκικής στρατηγικής. Παράλληλα υψώνουν και στεγανά καθώς συμφωνήθηκε να συνομιλήσουν μόνοι τους οι Μητσοτάκης και Ερντογάν , χωρίς τις αντιπροσωπείες.
Πρώτο θέμα η κοινοβουλευτική λιποταξία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Είτε γιατί περιφρονεί την κοινοβουλευτική διαδικασία, είτε γιατί φοβάται την κατά μέτωπο αντιπαράθεση, αρνήθηκε για μια ακόμη φορά να απαντήσει σε ερώτηση του Αλέξη Τσίπα για τα 342 εκατομμύρια ευρώ που οφείλει η ΝΔ στις τράπεζες. Είναι όμως η πολλοστή φορά που ο πρωθυπουργός αποφεύγει τη βουλή, γι αυτό και η άρνηση μετατρέπεται σε φυγή, σε λιποταξία. Όσο ο πρωθυπουργός ένοιωθε ισχυρός και ασφαλής πήγαινε στη βουλή. Τώρα δραπετεύει. Δείγμα και αυτό , ότι η πτώση είναι κάθετη και η φθορά γίνεται πληγή. Η δημοκρατία όμως μπορεί να θεραπεύσει τέτοιου είδους πληγές, αλλά αυτό αφορά ηγέτες με παιδεία και δημοκρατική κουλτούρα, στοιχεία που δεν ανιχνεύονται στον πρωθυπουργό. Όπως επίσης δεν ανιχνεύονται στον Κυριάκο Μητσοτάκη στοιχεία ιδεολογικών αναφορών στις αποφάσεις του και στην διακυβέρνησή του. Είναι μια βαθιά παρακμιακή ομάδα που βυθίζει τη χώρα στον βούρκο του ηθικού ελλείμματος , πέραν του δημοκρατικού φυσικά…
Του Σωτήρη Σιδέρη
Υπόγεια σχέδια, ενεργητική ανάμειξη στα εσωτερικά άλλων χωρών, καχυποψία για τα σύνορα, γεωπολιτικός ανταγωνισμός και ειδικά συμφέροντα συνθέτουν ένα εκρηκτικό σκηνικό στα δυτικά βαλκάνια . Ξαφνικά, όλες οι μεγάλες χώρες με πρώτες τις ΗΠΑ τρέχουν να προλάβουν τα χειρότερα. Η Ρωσία σταθερά εργάζεται υπέρ του εθνικιστικού VMRO που τώρα απειλεί τον Ζάεφ και την συμφωνία των Πρεσπών. Η Ουάσιγκτον φοβάται ότι μια ανατροπή σε ένα θέμα, είτε συνοριακό, είτε αφορά τις Πρέσπες, είτε τις εθνοτικές ισορροπίες θα προκαλέσει ντόμινο και η έκρηξη θα ακολουθήσει και θα γενικευθεί.. Η Τουρκία επανέρχεται με μια σκληρή , σχεδόν βίαιη διπλωματία στην περιοχή και υποδαυλίζει αντιθέσεις και αυξάνοντας την επιρροή της με χρήμα και ιδέες. Η Ελλάδα είναι ο ασθενής κρίκος που αδυνατεί εδώ και χρόνια να παίξει ρυθμιστικό ή έστω κατευναστικό ρόλο στις αντιθέσεις. Η Άγκυρα που είναι μια χώρα με ωμή πολιτική επιθετικότητα προσπαθεί να κατευθύνει τις εξελίξεις. Τα δυτικά βαλκάνια βρίσκονται στα όρια του χάους , γιατί πέρα από τους εθνικισμούς και τις αντιθέσεις υπάρχει το όργιο της θεσμικής πλέον διαφθοράς που επιδρά παραλυτικά σε κάθε πρόοδο. Ας μην ξεχνάμε ότι μόλις πριν από λίγες ημέρες ο υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ Μ. Χρυσοχοϊδης εξέφρασε ανησυχία για την διείσδυση της ελληνικής μαφίας στους θεσμούς της χώρας μας. Είναι φρίκη. Αντί η Ελλάδα να γίνεται πρότυπο, βυθίζεται όλο και βαθιά στον βούρκο των βαλκανίων…
Η συγκέντρωση της Πέμπτης 10 Ιουνίου , χαρακτηρίστηκε ως μία από τις μεγαλύτερες των τελευταίων ετών. Σε πολλούς θύμισε τις διαδηλώσεις της περιόδου των μνημονίων. Ακόμη και ο φιλοκυβερνητικός Τύπος παραδέχθηκε ότι ήταν εντυπωσιακή σε όγκο και παλμό. Παρόντες όλοι οι ηγέτες της προοδευτικής αντιπολίτευσης. Ήταν ένα καθολικό ΌΧΙ στο εργασιακό έκτρωμα του Κ. Χατζητάκη και της κυβέρνησης Μητσοτάκη γενικότερα. Ταυτόχρονα όμως ήταν και ένα ισχυρό μήνυμα πολιτικής αφύπνισης της κοινωνίας και δυναμικά αντικυβερνητικά χαρακτηριστικά.
Τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης οι γελοιογράφοι σατίριζαν τους χαφιέδες της ασφάλειας σκιτσάροντας ανθρώπους με καμπαρτίνα , καπέλο, τσιγάρο στο στόμα και γυαλιά ηλίου. Σήμερα είναι παρωχημένοι αυτοί οι τύποι, όμως η συνήθεια δεν χάνεται. Κάπως έτσι με γλαφυρό τόνο προσπαθούμε να αποδώσουμε την ενέργεια του Πρύτανη του Αριστοτελείου Νίκου Παπαϊωάννου. Ο οποίος με έγγραφό του ζήτησε από τον Κοσμήτορα και τους Προέδρους των Τμημάτων του ΑΠΘ, τα στοιχεία των εκλεγμένων προέδρων των φοιτητικών παρατάξεων του ΑΠΘ, που ζητά το Γραφείο Γενικής Αστυνόμευσης του Αστυνομικού τμήματος Λευκού Πύργου. Το έγγραφο μάλιστα κοινοποιείται και στο Γραφείο Γενικής Αστυνόμευσης Θεσσαλονίκης. Από το παρακράτος του 1963 στο θεσμικό φακέλωμα του 2021. Κοινο σημείο. Η ίδια παράταξη στην εξουσία.