Αντί να θέτει η Ελλάδα όρους στην Αλβανία για να στηρίξει την ευρωπαική της πορεία , να σεβαστεί τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας και να εκσυγχρονίσει το πολιτικό της σύστημα με βάση το κράτος δικαίου, είναι τα Τίρανα που θέτουν όρους. Επί σειρά ετών η Ελλάδα, έχει υπογράψει άνευ όρων την ένταξη της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ, την χορήγηση καθεστώτος σταθεροποίησης, το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη χώρας και την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, χωρίς να απαιτήσει το παραμικρό βήμα από τα Τίρανα. Τώρα , ο Έντι Ράμα, απαιτεί να αρθεί το καθεστώς της εμπολέμου καταστάσεως, για να συναινέσει στην έναρξη συνομιλιών με στόχο την σύνταξη συνυποσχετικού για παραπομπή στο Δικαστήριο της Χάγης την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Αυτό είναι γνωστό στο παρασκήνιο εδώ και μήνες, αλλά ο Νίκος Δένδιας θριαμβολογούσε για την παραπομπή στη Χάγη. Κάτι σαν παραμύθι....
Του Σωτήρη Σιδέρη
Πολλά ερωτηματικά, ακόμη περισσότερα θεσμικά και πολιτικά προβλήματα φαίνεται ότι ανακύπτουν από την συμφωνία Μητσοτάκη –Ερντογάν, την οποία δημοσίως διακινεί ο Τούρκος πρόεδρος χωρίς να διαψεύδεται, ότι θα συζητούν οι δύο τους και μέσω των προσωπικών τους απεσταλμένων Καλίν και Σουρανή θα προσπαθούν να κάνουν βήματα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Όλο το σκηνικό είναι απολύτως γκρίζο. Ο Ερντογάν έχει την απόλυτη εξουσία να το κάνει , έχει σχέδιο, δηλαδή να συζητά ή και να αποφασίζει μόνος του, όμως ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν έχει τέτοια δυνατότητα, όχι για θεσμικούς αλλά για πολιτικούς λόγους. Ο Μητσοτάκης έχει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα καθώς οι Καραμανλής και Σαμαράς έχουν εντελώς διαφορετική προσέγγιση και το έχουν γνωστοποιήσει στον πρωθυπουργό. δε έχει εθνικό σχέδιο και μειονεκτεί στην διεθνή αρένα. Ταυτόχρονα, πρόκειται για ζητήματα που έχουν ειδικό βάρος , άρα πρέπει να έχει και την αναγκαία πολιτική στήριξη από τα κόμματα, αφού η στήριξη από το δικό του κόμμα είναι αναιμική. Όμως φαίνεται ότι δρομολογείται ένα νέο σκηνικό που θα μας φέρει αντιμέτωπους με νέα γεγονότα ίσως σύντομα.
Επί 5 μέρες ο Τζό Μπάϊντεν ζητούσε από τους ευρωπαίους κυρίως συμμάχους του, να τον ακολουθήσουν στην σκληρή αντιπαράθεση με τη Ρωσία του δολοφονικού Πούτιν και των επικίνδυνων Κινέζων. Και εν μέρει το έκαναν, τουλάχιστον στα λόγια και στα χαρτιά (αποφάσεις). Μετά όμως από την 4ωρη συνάντηση του με τον Βλαντίμιρ Πούτιν στην Γενεύη, δυσκολεύτηκε να πείσει ότι η Ρωσία είναι εχθρική, να εξηγήσει γιατί ο Πούτιν είναι επικίνδυνος και κυρίως γιατί οι ευρωπαίοι πρέπει να χαλάσουν τις οικονομικές και πολιτικές σχέσεις με Κίνα και Ρωσία, γιατί πρέπει να «επιτεθούν» με νέα μέτρα κατά της Ρωσίας, περισσότερα τουλάχιστον απ αυτά που έχουν ήδη πάρει. Η πρώτη επίσκεψη Μπάιντεν στην Ευρώπη, η επιστροφή της Αμερικής είναι αμήχανη και αντιφατική.
Η συζήτηση στην Βουλή για το εργασιακό νομοσχέδιο ανέδειξε τα προβλήματα που καλείται η κοινωνία να διαχειριστεί και να ξεπεράσει. Οι αλλαγές στον χώρο της παραγωγής και της εργασίας δημιούργησαν ένα δυσβάστακτο τοπίο συνολικά για την κοινωνία και ειδικότερα για τους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους. Ο Κ. Μητσοτάκης, ευαγγελίζεται ενα νέο κόσμο μια νέα κατάσταση, δαρβινικών χαρακτηριστικών. Θεσμοθετεί το πώς ο ισχυρότερος θα επικρατήσει. Ο πιο αδύναμος θα πρέπει να προσαρμοστεί σε μια νέα σκληρή πραγματικότητα. Ο Α. Τσίπρας, υποστηρίζει οτι η νέα πραγματικότητα πρέπει και μπορεί να γίνει και με τον κόσμο της εργασίας. Οι ρυθμίσεις δεν θα οδηγούν στην συσώρευση κερδών αλλά στην επαναχρηματοδότηση της οικονομίας μέσω του καλύτερου μισθού και της ρύθμισης του χώρου της εργασίας. Ωστε η κοινωνία να ξαναστηθεί στα πόδια της. Το ενδιαφέρον είναι οτι ο Κ. Μητσοτάκης φέρνει ρυθμίσεις προ 20ετίας, ως κάτι καινούργιο. Δηλώνοντας μάλιστα οτι το κόμμα του δεν είναι η παλαιά Δεξιά αλλα μια αλλη.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ο πιο υπάκουος και ο πιο προβλέψιμος από όλους τους ηγέτες στη σύνοδο του ΝΑΤΟ. Υποσχέθηκε δισεκατομμύρια εξοπλισμών από την χρεοκοπημένη χώρα του, και «αγόρασε» πανάκριβα ένα μορατόριουμ λίγων εβδομάδων από την Τουρκία. Ο κ. Μητσοτάκης, με μοναδικό σχέδιο να κατευνάσει την Τουρκία «πήρε» ένα μορατόριουμ που προβλέπεται εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια από το μνημόνιο Παπούλια –Γιλμάζ. Ωστόσο δεν πέρασαν ούτε 24 ώρες από την συνάντηση Μητσοτάκη –Ερντογάν για να μάθουμε ότι η «προσφορά» του Τούρκου προέδρου και η «ικανοποίηση» του Έλληνα πρωθυπουργού, στοίχισαν πάρα πολλά ήδη και αυτό καταγράφεται στο προσχέδιο της συνόδου κορυφής της ΕΕ που θα πραγματοποιηθεί στις 24- 25 Ιουνίου. Σύμφωνα με αυτό, πέραν της εμφανούς ικανοποίησης για τα ήρεμα νερά του καλοκαιριού, αναφέρεται και στην έναρξη των εργασιών σε τεχνικό επίπεδο «προς τον εκσυγχρονισμό της Τελωνειακής Ένωσης Ε.Ε.-Τουρκίας» . Έτσι άνευ όρων και χωρίς την παραμικρή ελληνική ένσταση. Αρκεί να θυμηθούμε ότι ο «λέων» της ελληνικής διπλωματίας Νίκος Δένδιας σε επιστολή του προς τον επίτροπο Διεύρυνσης Oliver Varhelyi από τις 20 Οκτωβρίου 2020, στον απόηχο της ταπείνωσης από τις ενέργειες του Ουρούτς Ρέις, ζητούσε μεταξύ άλλων το ενδεχόμενο αναστολής της υφιστάμενης Τελωνειακής Ένωσης .