Αντί να θέτει η Ελλάδα όρους στην Αλβανία για να στηρίξει την ευρωπαική της πορεία , να σεβαστεί τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας και να εκσυγχρονίσει το πολιτικό της σύστημα με βάση το κράτος δικαίου, είναι τα Τίρανα που θέτουν όρους.  Επί σειρά ετών η Ελλάδα,  έχει υπογράψει άνευ όρων την ένταξη της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ, την χορήγηση καθεστώτος σταθεροποίησης, το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη χώρας και την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, χωρίς να απαιτήσει το παραμικρό βήμα από τα Τίρανα. Τώρα , ο Έντι Ράμα, απαιτεί να αρθεί το καθεστώς της εμπολέμου καταστάσεως, για να συναινέσει στην έναρξη συνομιλιών με στόχο την σύνταξη συνυποσχετικού για παραπομπή στο Δικαστήριο της Χάγης την οριοθέτηση της ΑΟΖ.  Αυτό είναι γνωστό στο παρασκήνιο εδώ και μήνες, αλλά ο Νίκος Δένδιας θριαμβολογούσε για την παραπομπή στη Χάγη. Κάτι σαν παραμύθι....

Και όμως στην Αθήνα τόσο ο ίδιος ο πρωθυπουργός  που φέρει την κύρια ευθύνη, όσο και ο υπουργός Εξωτερικών εξακολουθούν να είναι πελαγωμένοι γιατί δεν έχουν ούτε τακτικό σχέδιο , ούτε διαπραγματευτικούς στόχους. Ακόμη και αν γίνει η άρση της εμπολέμου, ο Ράμα θα παρουσιάσει άλλη δικαιολογία..
Η άρση της εμπολέμου είναι δίκαιο αίτημα, αλλά εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πακέτο διευθέτησης προβλημάτων και δεν μπορεί η Αλβανία να το αποσπά από την συνολική  συζήτηση και κυρίως να μην το εντάσσει στις συνομιλίες για το συνυποσχετικό. Είναι γνωστό εδώ και χρόνια ότι ο Έντι Ράμα είναι βαθιά εξαρτημένος από την Τουρκία. Παλιότερα, πριν γίνει πρωθυπουργός το 2012 η Αθήνα νόμιζε ότι τον ελέγχει. Προφανώς δεν φρόντισε να το επιβεβαιώνει. Έτσι στην πορεία ο Ράμα, όχι μόνο ενορχήστρωσε την ακύρωση της συμφωνίας του 2009  για την ΑΟΖ , αλλά άνοιξε τις πύλες της Αλβανίας για την Τουρκία. Θρησκευτικά σχολεία, ναυτική βάση, επιρροή στην κυβέρνηση, κατασκευή νοσοκομείου. H Eλλάδα είναι πανταχού απούσα ενώ η παρουσία της μειονότητας της πρόσφερε ισχυρό πλεονέκτημα .
       

Λάθος εξωτερική πολιτική

    Οι σχέσεις Ελλάδας –Αλβανίας θα εξελιχθούν σε μια νέα περιπέτεια. Η σκέψη των υπηρεσιακών παραγόντων στο ΥΠΕΞ ήταν ότι η άρση της εμπολέμου να είναι ταυτόχρονη με την υπογραφή του συνυποσχετικού. Τώρα ο Ράμα το εμφανίζει ως προυπόθεση αλλάζοντας τους όρους του παιχνιδιού. Όμως δεν πρόκειται μόνο γι αυτό . Η Ελλάδα σε καμία φάση  των τελευταίων εξελίξεων δεν επηρέασε την ευρωπαική πολιτική έναντι της Αλβανίας.  Η δημοκρατία δεν λειτουργεί, η διαφθορά είναι κυρίαρχο σύστημα, το κράτος δικαίου, που ήταν και όρος για να αρχίσει ενταξιακές διαπραγματεύσεις ασθενεί βαριά, τα δικαιώματα της μειονότητας, ιδιαίτερα το δικαίωμα της περιουσίας παραβιάζεται .

Η επιρροή που ασκεί η Τουρκία  που έχει ως εικόνισμα το δόγμα Νταβούτογλου στο «στρατηγικό βάθος» είναι ότι η άμυνα της Τουρκίας ξεκινά από την Αδριατική, άρα η Αλβανία είναι εν δυνάμει μια παράμετρος αυτού του δόγματος. Κυρίως όμως είναι μια ενόχληση στην πλάτη της Ελλάδας.  Όλα αυτά δεν οδήγησαν ποτέ την Αθήνα σε μια βήμα –βήμα πολιτική. Δηλαδή ένα βήμα η Αλβανία , ένα η Ελλάδα. Αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι ο χλευασμός της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από τον Ράμα εδώ και χρόνια. Πότε η Γερμανία, πότε η Γαλλία, πότε η Ιτσλία,  η Τουρκία ή και μικρότερες χώρες έχουν λόγο και επιρροή, πλην της Ελλάδας. Τα Τίρανα δείχνουν όχι μόνο να μην ανησυχούν για το τι λέει η Ελλάδα, μάλλον αδιαφορούν γιατί βλέπουν ότι η Αθήνα δεν διαπραγματεύεται και όταν το επιχειρεί παρεμβαίνει η Γερμανία και αλλάζει τις αποφάσεις με την σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης, όπως έχει γίνει τα τελευταία χρόνια.

Ο Ράμα έχει σχέδιο. Σε κάθε βήμα θα παρουσιάζει προσκόμματα. Η εσωτερική κατάσταση, παρά την εκλογική νίκη είναι ιδιαίτερα ασταθής. Όσο ο Ράμα έχει απέναντί του μια κυβέρνηση που ακολουθεί εξωτερική πολιτική άτακτης διπλωματίας, τόσο θα είναι ήσυχος. Επιμένουμε ότι η άρση της εμπολέμου καταστάσεως έπρεπε να έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια και μονομερώς από την Ελλάδα. Θα ήταν και ένα θετικό μήνυμα προς τον αλβανικό λαό. Ακριβώς επειδή τα σύγχρονα προβλήματα είναι αυτά που επείγουν, η Ελλάδα έπρεπε να απαλλαγεί από το παρελθόν και να οικοδομήσει το μέλλον με άριστες διμερείς σχέσεις, αλλά με κανόνες , δικαιώματα και σαφείς υποχρεώσεις.
Ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης , ούτε ο Νίκος Δένδιας, έχουν δείξει ότι διαθέτουν επάρκεια για να σχεδιάσουν έναν οδικό χάρτη και κυρίως να τον τηρήσουν γιατί το πακέτο υπάρχει.
Σε κάθε συνέντευξη τύπου  ή με τις διαρροές στα ΜΜΕ η Ελλάδα υψώνει τον πήχη και η κυβέρνηση επιβεβαιώνει τον ναρκισσισμό της. Σε κάθε  διαπραγμάτευση, σε συνόδους κορυφής , συμβούλια ή διμερείς επαφές, ο πήχης καταρρέει. Δεν  είναι το  συγκεκριμένο αλβανικό αίτημα για την άρση της εμπολέμου καταστάσεως το πρόβλημα. Είναι ο Ράμα και η ελληνική εξωτερική πολιτική . Ένα παραμύθι ψευδεπίγραφης ισχύος που συνεχίζεται …