Του Σωτήρη Σιδέρη

Προσβάλλουν την μνήμη των θυμάτων της     Χρυσής Αυγής, αλλά και τις δημοκρατικές ευαισθησίες του ελληνικού λαού, κάποιοι στη Δικαιοσύνη με την αποφυλάκιση του Νίκου Μίχου της Χρυσής Αυγής. Προσβάλλει και εξοργίζει με την υποκρισία , τον πολιτικό καιροσκοπισμό και τις διχαστικές εμμονές της και η κυβέρνηση και η ΝΔ. Οι αποφυλακίσεις των εγκληματιών της Χρυσής Αυγής συνεχίζονται. Είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση και η  ΝΔ έδειξαν άκαμπτη αποφασιστικότητα, ή μίσος  για κάποιους άλλους, όταν ο Κουφοντίνας είχε γίνει σκελετός από την πολυήμερη απεργία πείνας  και παρά τις εκκλήσεις διανοουμένων, καλλιτεχνών και πολιτών, αδιαφόρησαν .Η οικογένεια Μητσοτάκη είχε προσωπική ανάμειξη στην υπόθεση με πλήθος παρεμβάσεων. Δεν έδειξαν ποτέ την ίδια στάση είτε με τους δολοφόνους του Τεμπονέρα που αποφυλακίστηκαν και διορίστηκαν στο δημόσιο, είτε με τους πραξικοπηματίες του 1967, των οποίων ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ζητούσε την αποφυλάκιση, είτε τώρα με τους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής. Αλλά αυτή είναι μόνο μια παράμετρος που επιβεβαιώνει την αλλαγή  φυσιογνωμίας της ΝΔ.

Συνυπεύθυνοι όλοι

Είναι παράδοση της οικογένειας Μητσοτάκη να ισοπεδώσει κάθε αξιακό υπόβαθρο, κάθε ηθικό δίλημμα και να συνεργάζεται συνειδητά με κάθε ομάδα πίεσης, φασίστες, βασιλικούς, θρησκόληπτους, παρασιτικούς επιχειρηματίες, προκειμένου να ανέβουν στην εξουσία ή να διατηρηθούν στους θώκους της.   Η πρόσφατη επίσκεψη και δήλωση του πρωθυπουργού ότι ο Αη Στράτης ήταν «τοπόσημο διχασμού» δείχνει  την σκοτεινή πλευρά μιας στάσης ζωής, δείχνει το βάθος της μισαλλοδοξίας και την ρηχότητα της συνείδησής του. Ο Άη Στράτης είναι τόπος εξορίας, βασανισμών, ωμής βίας και εκδίκησης του μετεμφυλιοπολεμικού δεξιού κράτους. Ο αναθεωρητισμός του Μητσοτάκη δεν μπορεί να εξηγηθεί με επιστημονικούς όρους, αλλά με φθηνή μισαλλόδοξη  πολιτική

 Ένας πρωθυπουργός είναι ενωτικός όταν καταδικάζει  , τις διώξεις, τις εξορίες και τα βασανιστήρια που υπέστησαν οι μισοί Έλληνες μετά τον εμφύλιο, δεν δίνει διαπιστευτήρια υποταγής στην πολιτική βίας και εκτοπισμού,των νικητών του εμφυλίου. Κάτι που ο πρωθυπουργός κάνει πλέον όλο και πιο συχνά, εντός και εκτός βουλής πλέον.
 Υπό αυτό το πρίσμα η σιωπή και ίσως και το κλείσιμο του ματιού  για την αποφυλάκιση χρυσαυγιτών, είναι συνέχεια της παράδοσης της δεξιάς που επί Μητσοτάκη απογειώθηκε και ως νοοτροπία, όπως περίπου συμβαίνει στις ΗΠΑ με την επιρροή του Τραμπ να είναι ολοφάνερη. Η ΝΔ έχει επιλέξει έναν ολισθηρό δρόμο , έναν επικίνδυνο δρόμο.
Δεν έχει καμία σημασία αν ο Κώστας Καραμανλής, ή άλλος πολιτικός της δεξιάς διαφωνεί με την τακτική Μητσοτάκη. Η σιωπή είναι συνενοχή και η άρνησή τους να καταδικάσουν τα διαρκή ολισθήματα του πρωθυπουργού, τους καθιστά συνυπεύθυνους.

Είναι εμφανές ότι όσο περνούν οι εβδομάδες και ο χρόνος των εκλογών θα βρεθεί στην ημερήσια διάταξη, τόσο περισσότερο θα εκτροχιάζεται η ΝΔ. Η κινητικότητα στον ακροδεξιό χώρο ανησυχεί την επίσημη ηγεσία της ΝΔ και της κυβέρνησης, αλλά πλέον φέρουν τεράστιες ευθύνες γιατί οι ίδιοι είναι που προεκλογικά και με αφορμή την συμφωνία των Πρεσπών, εκκόλαψαν το αυγό του φιδιού.

Αν επρόκειτο για κάτι συγκυριακό ή ήσσονος σημασίας ζήτημα δεν θα υπήρχε λόγος ανησυχίας. Τα μηνύματα από την Ευρώπη είναι ανησυχητικά, γι αυτό ο εφησυχασμός θα στραφεί κατά της Δημοκρατίας.  Όμως ο Μητσοτάκης έφερε στο προσκήνιο , ακόμη και με τοποθετήσεις μέσα στη βουλή, την σκοτεινή πλευρά της ΝΔ. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός αποχρωμάτισε την διαχωριστική γραμμή που πρέπει να χωρίζει τις δημοκρατικές δυνάμεις από τα φαντάσματα του εμφυλίου, τον διχασμό και τα φασιστοειδή παντός καιρού. Οι δημοκρατικές δυνάμεις οφείλουν να αναδείξουν το πρόβλημα αυτό ως μείζον και να δημιουργήσουν ένα μέτωπο, στο οποίο χωρούν και οι δυνάμεις της ΝΔ που αρνούνται να υποκύψουν στο ψευτοδίλημμα ότι το κόμμα τους θα γίνει πιο ισχυρό με την ακροδεξιά στο πλευρό της. Το αντίθετο συμβαίνει. Η ακροδεξιά ενισχύεται και αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά και από τον εγκλωβισμό του Μητσοτάκη στην ακροδεξιά ατζέντα.
Από τον Αη Στράτη στον Νίκο Μίχο. Τίποτα δεν είναι τυχαίο..