Η Ελλάδα είναι η χώρα στην οποία δικαιώματα έχουν μόνο οι δανειστές και κανένα οι δανειζόμενοι. Φαίνεται αυτό και στην περίπτωση του ιδιωτικού χρέους και των 700.000 πλειστηριασμών που βρίσκονται σε εξέλιξη. Είναι όμως τη οργανωμένη Πολιτεία, σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που δεν θέλει να ορίσει ισοτιμία για δανειστές και δανειζομένους. Τα funds (ως επιχειρηματίες) δεν έχουν την υποχρέωση να εμφανιστούν ενώπιον του δανειστή και του δικαστή, έχουν μεσάζοντες, τις εταιρίες διαχείρισης κεφαλαίου(servisers). Και το σημαντικότερο δεν έχουν την υποχρέωση να καταβάλλουν φόρους. Γιατί λοιπόν να συμβιβαστούν με τον δανειζόμενο ή το κράτος; Το θέμα δεν αφορά μόνο τα "κόκκινα" δάνεια, αφορά και τα "πράσινα" που σε λίγο θα κοκκινίσουν.
Πρωτοφανή για την ευρωπαική πολιτική ιστορία είναι τα όσα συμβαίνουν, ως επακόλουθο της άρνησης της επικεφαλής της Ευρωπαικής Επιτροπής να δώσει στη δημοσιότητα τα SMS που αντάλλαξε με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Pfizer Αλμπέρ Μπουρλά κατά την διάρκεια της πανδημίας. Πολλές μεγάλες εφημερίδες , αλλά και αξιωματούχοι ζητούν επίμονα να αποκαλυφθεί το περιεχόμενο των συμβολαίων που υπέγραψε η ΕΕ με την εν λόγω εταιρεία που πούλησε τα εμβόλια για τον COVID-19 αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ. Έτσι, οι New York Times οδηγούν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστήρια μετά την αποτυχία του εκτελεστικού οργάνου να δημοσιοποιήσει SMS . Η υπόθεση αυτή είναι βέβαιο ότι κρύβει πολλά μυστικά, μάλλον δυσώδη , κυρίως όμως κλονίζει ακόμη περισσότερο την εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων πολιτών στους ηγέτες της ΕΕ και ενώ είναι σε εξέλιξη η διερεύνηση του σκανδάλου, γνωστού ως Qatar Gate.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης κατάφερε τελικώς να κερδίσει τις εκλογές και να είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Κύπρου, το εγχείρημα του του Νίκου Αναστασιάδη πέτυχε αν και οριακά. Η υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη που εμφανίστηκε ανεξάρτητος , κέρδισε ψήφους και από το ΔΗΣΥ και από το Κέντρο (ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ), με την στήριξη πάντα του Νίκου Αναστασιάδη. Η παρουσία του υποψήφιου του ΑΚΕλ διπλωμάτη Ανδρέα Μαυραγιάννη, ηταν απολύτως επιτυχής, κάτι που δείχνει και το ποσοστό του, 48,1% έναντι του 51,90% του Χριστοδουλίδη.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Σε κατάσταση υστερίας βρίσκονται οι ΗΠΑ με συνεχείς καταρρίψεις, τέσσερις προς το παρόν “άγνωστων” αντικειμένων. Σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις , οι καταρρίψεις γίνονται αφενός γιατί τα αντικείμενα παραβίασαν τον αμερικανικό εναέριο χώρο, αφετέρου δε, επειδή δεν γνώριζαν τι ακριβώς είναι και οι πύραυλοι ανέλαβαν δράση για λόγους εθνικής ασφάλειας. Αν δεν ήταν ένα ζήτημα που προκαλεί νευρικότητα και διεθνή ένταση θα ήταν μια υπόθεση γραφική. Αμερικανοί αξιωματούχοι κάνουν λόγο για αερόστατο επιτήρησης για τη μία περίπτωση, που ίσως δεν ήταν κατασκοπευτικό, έμοιαζε με αυτοκίνητο στην άλλη περίπτωση αλλά δεν ήταν αερόστατο , ούτε μπαλόνι σαν το κινέζικο. Οι σχέσεις με την Κίνα οξύνονται, οι Ρώσοι δεν έχουν κατηγορηθεί ακόμη και στο εσωτερικό των ΗΠΑ άνοιξε μια νέα , γεμάτη ένταση συζήτηση. Τα εναέρια σύνορα παραβιάζονται , αλλά η υπερδύναμη το αντιλαμβάνεται πολύ αργότερα. Τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα λοιπόν όταν σχεδόν καθημερινά τουρκικά drone και πολεμικά αεροσκάφη πετούν πάνω από νησιά και η Ελλάδα τα αντιλαμβάνεται άμεσα; Το ερώτημα είναι διαπραγματευτικά κρίσιμο και με τις ΗΠΑ και με την Τουρκία. Το κλίμα των ημερών δεν επιτρέπει σχετική δημόσια προσέγγιση, επιτρέπει όμως μελέτη, σχεδιασμό και ετοιμότητα για την επόμενη ημέρα.
Η απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου για τους πλειστηριασμούς και το δικαίωμα των εταιριών διαχείρισης (servisers) να προχωρούν σε πράξεις κατά των δανειοληπτών, αφήνει ανήμπορους, χωρίς καμία δυνατότητα διαπραγμάτευσης, αυτή την ώρα 700.000 ιδιοκτήτες -οφειλέτες. Είναι μια απόφαση που ανοίγει ένα κανονικό πολιτικό πόλεμο, μια μεγάλη μάχη , που αφορά όχι απλώς τα πολιτικά κόμματα αλλά ολόκληρη την κοινωνία. Το γεγονός ότι η απόφαση ελήφθη τάχιστα και σε χρόνο προεκλογικό, δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη ένταση, χωρίς όμως να βρίσκεται η ουσία στην προεκλογική προσπάθεια των κομμάτων. Ο Άρειος Πάγος με την απόφασή του για τους πλειστηριασμούς έριξε εύφλεκτη ύλη και έβαλε μπουρλότο στις σχέσεις της κυβέρνησης με τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Και δεν είναι μόνο η απόφαση αυτή καθεαυτή που εξοργίζει κόμματα και πολίτες. Είναι και η σπουδή με την οποία οι ανώτατοι δικαστές έσπευσαν να λάβουν την απόφαση, αποδεικνύοντας ότι όταν η ελληνική Δικαιοσύνη θέλει να κινηθεί γρήγορα τα καταφέρνει. Αν δεν θέλει μπορεί δικαστικές αποφάσεις να κάνουν και 19 χρόνια (γινόταν την εβδομάδα που πέρασε δίκη ύστερα από συνεχείς αναβολές για 19 χρόνια). Η απόφαση του Αρείου Πάγου ανοίγει το δρόμο σε funds (κάποια από αυτά σύμφωνα με καταγγελίες έχουν δημιουργηθεί με κεφάλαιο μία λίρα) και servicers (εταιρείες διαχείρισης) να προχωρήσουν τάχιστα σε πλειστηριασμούς ακινήτων. Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσουμε ότι 700.000 ακίνητα, το 15% περίπου των ακινήτων στη χώρα μας, αξίας 45 δισεκατομμυρίων ευρώ βρίσκονται στα χέρια των funds. Με τους πλειστηριασμούς συντελείται ένα έγκλημα, αφού γίνεται η μεγαλύτερη αναδιανομή ιδιωτικής περιουσίας από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους.