του Σπύρου Σουρμελίδη

Στην Κύπρο επαναλαμβάνεται το εγχείρημα του αντιΣΥΡΙΖΑ Μετώπου με την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη, που αποσκοπεί  να βάλει κάτω απο την ίδια σκέπη δεξιούς και κεντρώους και κεντροαριστερούς ψηφοφόρους. Αντίπαλος θα είναι η Αριστερά (ΑΚΕΛ).  Στην Ελλάδα το εγχείρημα  εν μέρει απέδωσε,  υπο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, απο την ώρα μάλιστα που ο Κ. Σημίτης και άλλοι σημαντικοί παράγοντες του ΠΑΣΟΚ τον στήριξαν.  Σε  όλες τις περιπτώσεις  το μεγαλύτερο τίμημα πλήρωσαν οι Σοσιαλιστές και γενικώς το κέντρο. Και όμως στην Ελλάδα, κάποιοι συνεχίζουν να μην βλέπουν ότι η αντιστροφή αυτών των προσπαθειών , η αντιστροφή της δεξιάς στροφής, είναι η συνεργασία των σοσιαλιστικών και αριστερών δυνάμεων. Όπως έγινε στην Ισπανία και την Πορτογαλία.

Το κυπριακό εγχείρημα 

 Η υποψηφιότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη, με τις ευλογίες του ιστορικού παράγοντα του ΔΗΣΥ (δεξιά) Νίκου Αναστασιάδη, αποβλέπει στο να προσελκύσει  και τους δεξιούς και τους κεντρώους κεντροαριστερούς ακόμα ψηφοφόρους (είτε του ΔΗΚΟ είτε της ΕΔΕΚ) κάτω απο κοινή στέγη. Με τον δήθεν ανεξάρτητο πλέον Χριστοδουλίδη (πρωην ΔΗΣΥ)  ο οποίος μπορεί όμως να προσελκύσει και κεντρώους ψηφοφόρους, άλλωστε είχε την στήριξη στον α  γύρο και του ΔΗ.ΚΟ και της ΕΔΕΚ-σοσιαλιστές.  Το εγχείρημα δίχασε την δεξιά παράταξη τον "Δημοκρατικό Συναγερμό", κυρίως για λόγους προσωπικούς, του προέδρου του Αβέρωφ Νεοφύτου, ο οποίος μάλλον αντιλαμβάνεται ότι εξελίσσεται προσπάθεια κατάργησης παλαιών σχημάτων και δημιουργίας μιας νέας κεντροδεξιάς παράταξης. Το αν θα πετύχει θα φανεί απο το αποτέλεσμα του β γύρου των εκλογών. Και σε περίπτωση εκλογής Χριστοδουλίδη, θα φανεί αν το εγχείρημα μπορεί να προχωρήσει. Διότι η σημερινή ηγεσία του ΔΗΣΥ (Νεοφύτου κα) αντιδρά έντονα.  
Ηδη, απο τους υποστηρικτές του εγχειρήματος  χαρακτηρίζεται το ΑΚΕΛ, βασικός αντίπαλος. 

Το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο υπο τον Μητσοτάκη 

Στην Ελλάδα η συμπόρευση δεξιών και κεντρώων ψηφοφόρων υπάρχει απο την εποχή του Σημίτη (1996, 2000). Ήταν ο Κ. Σημίτης  που κέρδισε και δεξιούς ψηφοφόρους . Όμως ούτε η ΝΔ καταρρακώθηκε, ούτε ετέθη ζήτημα σύμπτυξης παρατάξεων. Μετά την χρεοκοπία και το Μνημόνιο,  ήταν  η ηγεσία του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ (Σημίτης κα) που επεδίωξαν την αλλαγή του χαρακτήρα του (έτσι φτάσαμε και στο ΚΙΝΑΛ) με την ελπίδα της διαμόρφωσης μιας νέας παράταξης, με ορατό θύμα το σοσιαλιστικό κόμμα, αρα και την σοσιαλιστική πολιτική. 
Το 2015, ο Κ. Σημίτης στήριξε το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, στήριξε ευθέως την εκλογή του Κυριάκου στην ηγεσία της ΝΔ, σπρώχνοντας στην κυριολεξία το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να στηρίξει το όλο εγχείρημα. Το ΠΑΣΟΚ θυσιαζότανε για το εγχείρημα. Είχε προηγηθεί η συγκυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου σε συνθήκες χρεοκοπίας και μνημονίων. 
Μόνο που η πλειοψηφία των ψηφοφόρων και των μελών αντέδρασε, οι κοινωνικές δυνάμεις που στήριζαν το ΠΑΣΟΚ, το εγκατέλειψαν, στρεφόμενες προς  τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον οποίο και ανέδειξαν σε έναν απο τους δυο σημαντικότερους  πόλους  της πολιτικής σκηνής.  
Ο ΣΥΡΙΖΑ εκλήθη να διαδραματίσει ένα διαφορετικό ρόλο απο τον ρόλο μιας μικρής αριστερής δύναμης, βρέθηκε ακόμα και στην διακυβέρνηση της χώρας. 

Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετωπο όμως απέδωσε, διαμορφώθηκε η συμπόρευση δεξιών και κεντρώων ψηφοφόρων, υπο τον Κ. Μητσοτάκη. Το λεγόμενο ακραίο κέντρο έγινε σημαία της σύμπλευσης, αφού οι θέσεις του ήταν πιο φιλελεύθερες και πιο αντι-αριστερές και απο τις θέσεις  της λεγόμενης καραμανλικής δεξιάς.

Το  πρόβλημα που προσέθεσε ο Μητσοτάκης είναι η ακραία δεξιά αντίληψη του. Κατά περίπτωση υιοθετεί και ακροδεξιές ατζέντες (μεταναστευτικό, σχέσεις με βαλκάνια, διαχείριση τουρκικού κινδύνου, νόμος και τάξη κα)  προκειμένου να κερδίσει ψηφοφόρους που κινούνται δεξιότερα της ΝΔ. Η τακτική και πολιτική του, είναι αλαζονική, θεωρώντας οτι η κεντρώα ψήφος είναι δεδομένη πλέον διαχρονικά. 
Με εχθρό  την Αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ, την σοσιαλιστική ακόμα ιδεολογία. 

Το εγχείρημα Μακρόν

Στην Γαλλία το εγχείρημα μετασχηματισμού του πολιτικού συστήματος έγινε με τον Εμμανουέλ Μακρόν. Ήταν η ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος (συμπεριλαμβανομένου του Ολάντ) που είδαν την κατάρρευση της παράταξης. Μελέτησαν το ελληνικό παράδειγμα - συρρίκνωση ΠΑΣΟΚ- περιγράφοντας το φαινόμενο ως "πασοκοποίηση  του πολιτικού συστήματος"-. Στήριξαν τον ανεξάρτητο Μακρόν, που δημιούργησε το Κόμμα "Γαλλία Εμπρός", εγκαταλείποντας  το κόμμα τους (το οποίο έχει φτάσει στο 1,7%). 
Ο Μακρόν κέρδισε την πλειοψηφία της ψήφου των σοσιαλιστών, αλλά και μεγάλο μέρος της δεξιάς ψήφου και των κεντρώων.
Το εγχείρημα ως τέτοιο πέτυχε, με τον Μακρόν να  έχει βασικό αντίπαλο όμως την ακροδεξιά Λεπέν. 
Στη Κύπρο , κάποιοι αναλυτές χαρακτηρίζουν την περίπτωση Χριστοδουλίδη σαν ένα εγχείρημα τύπου Μακρόν. 
Στην Ισπανία και την Πορτογαλία, η σύμπλευση αριστεράς και σοσιαλιστών, ακύρωσε το όποιο εγχείρημα τύπου Μακρόν, ανέδειξε την πρόθεση της δεξιάς να αγκαλιάσει την ακροδεξιά ατζέντα. 
Στην Ισπανία δόθηκε μάχη μέσα στο σοσιαλιστικό κόμμα, πριν επικρατήσει η πολιτική σης συμπόρευσης με την αριστερά. Στην Πορτογαλία η επικράτηση των Σοσιαλιστών είναι πιο σαφής και λόγω λαθών της αριστεράς. 

Η απλή αναλογική και η συμπόρευση  Αριστεράς-Σοσιαλιστών 

Η απλή αναλογική, δίνει μια ευκαιρία στην σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Να αντιστρέψει  την δεξιά στροφή της χώρας, η οποία περιλαμβάνει ακόμα και την ακραία δεξιά. Και να το κάνει χωρίς τον κίνδυνο μιας νέας μείωσης δυνάμεων, χωρίς τον κίνδυνο να είναι και πάλι το ΠΑΣΟΚ, ο σοσιαλιστικός χώρος που θα μικρύνει υπο το βάρος  της πόλωσης. 

Είναι σίγουρο, ότι στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν παράγοντες  που δεν θέλουν  την συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, που θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ αντίπαλο. Στην πολιτική όμως οι αποφάσεις έχουν και κάποιες θυσίες, το θέμα είναι ποια είναι η στόχευση, ποια η διαδικασία επιβίωσης με το μικρότερο δυνατό κόστος. Φάνηκε και στην Ισπανία οπως γράψαμε παραπάνω. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις όποιες αναλύσεις και σκέψεις, με την ψήφιση της απλής αναλογικής, άνοιξε τον δρόμο της συμπόρευσης αριστεράς και σοσιαλιστικής αριστεράς, με όρους πολιτικής ισοτιμίας. 
Αρκεί και στο ΠΑΣΟΚ να το δουν ως ευκαιρία και όχι ως παγίδα. 

Θεωρητικά το εργαλείο  της απλής αναλογικής θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και απο το ΚΚΕ, ομως η ηγεσία του είναι προσκολλημένη στον απομονωτισμό που θεωρεί την μοναδική σωτήρια της.

Αντιθέτως οι άλλες επιλογές, οδηγούν στον ορατό κίνδυνο ή της συρρίκνωσης της δύναμης του ή της απορρόφησης απο την νεοδεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η σύμπλευση αριστεράς-κεντροαριστεράς, είναι η αντιστροφή της πορείας που έχει πάρει η χώρα υπο τον Μητσοτάκη. Μια πορεία φτωχοποίησης, αρνητικών  κοινωνικών μεταπτώσεων με απρόβλεπτες επιπτώσεις και για την πορεία του πολιτικού συστήματος.