Του Σωτήρη Σιδέρη
Η συνάντηση Τσίπρα -Σολτς στο Βερολίνο είχε όλα τα στοιχεία μιας σύσκεψης κορυφής και μπορεί να πει κανείς ότι τόσο η ατζέντα , όσο και οι προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν , αλλά και οι αποκλίσεις που καταγράφηκαν , θα απασχολήσουν την Ελλάδα και την Ευρώπη το αμέσως επόμενο διάστημα. Η κίνηση του Γερμανού Καγκελάριου να συναντηθεί με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι μήνυμα και προς το Βερολίνο ότι οι προοδευτικές δυνάμεις αλληλουποστηρίζονται, αλλά και προς την ΕΕ ότι ο Αλέξης Τσίπρας πιθανόν να είναι αύριο ο επίσημος συνομιλητής της. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μοναδικός αρχηγός αντιπολίτευσης που έγινε δεκτός στην Καγκελαρία.
Όλα αυτά την στιγμή που η γερμανική Ευρώπη πνέει τα λοίσθια, που η Τουρκία κάνει στροφή προς την ΕΕ, που ο πόλεμος της Ουκρανίας είναι το πιο σημαντικό ζήτημα για τη Δύση, που επανέρχεται το ζήτημα της εφαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας, της κατάργησης του βέτο και πολλά ακόμη. Οι απόψεις Τσίπρα προκάλεσαν αίσθηση στην Καγκελαρία και έχουν ευρύτερο ενδιαφέρον για την κοινωνική και εξωτερική πολιτική μας.
Ποιο κόμμα μπορεί να ζητάει την ψήφο των πολιτών για να είναι...δεύτερο; Κανένα. Το διευκρίνισε και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, του οποίου μια αποστροφή για την αριθμητική των συνεργασιών οδήγησε αρχικώς στο συμπέρασμα ότι υποστηρίζει την λεγόμενη κυβέρνηση των ηττημένων. Φαίνεται όμως ότι οι δηλώσεις του Γ. Δραγασάκη αφήνουν ανοικτό ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αν και αυτός εξήγησε ότι η συζήτηση ήταν ...θεωρητική. Αυτά λέγονται την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας, προχωρά ένα βήμα παραπέρα, καλώντας και ψηφοφόρους της κεντροδεξιάς να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. Τονίζοντας πάντα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι πρώτος για να προκύψει η προοδευτική διακυβέρνηση.
«Κανείς δεν είναι ασφαλής... αν κάποιος (σ.σ. όπως εγώ που έχω αμερικανική υπηκοότητα) έχει υπάρξει στόχος του Predator, τότε κανείς δεν είναι ασφαλής». Αυτό δήλωσε στην επιτροπή PEGA του Ευρωκοινοβουλίου, η οποία ερευνά τις υποκλοπές στην Ελλάδα, η ελληνοαμερικανίδα Άρτεμις Σήφορντ, η οποία είναι θύμα παρακολούθησης από τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες. Είναι μία ακόμα ηχηρή και ισχυρή καταγγελία κατά της κυβέρνησης. Η Artemis Seaford, που εργάζεται ως manager στην Meta (Facebook), στοχοποιήθηκε με κακόβουλο λογισμικό, ενώ ήταν και υπό παρακολούθηση από την ΕΥΠ σε υπόθεση που δείχνει την εξάπλωση της παράνομης κατασκοπείας στην Ευρώπη. Η ίδια υπέβαλε μήνυση, γίνεται έρευνα, αλλά δεν έχουν αποδοθεί κατηγορίες έναντι κανενός. Το τηλέφωνο της κας Σήφορντ μολύνθηκε με το Predator μέσω του emvolio.gov , όταν η ίδια εμβολιάστηκε για τον Covid. Και είναι αυτό το πλέον συγκλονιστικό στοιχείο. Γιατί αν δεν υπάρχουν προσωπικά δεδομένα σ αυτό το επίπεδο τότε πραγματικά συμβαίνουν τρομερά πράγματα στη χώρα.
Καταρρέουν με διεθνή πάταγο τα ένοχα μυστικά της κυβέρνησης Μητσοτάκη καθώς μέρα με την ημέρα αποκαλύπτονται οι διαστάσεις μιας πολιτικής που δεν έχει προηγούμενο. Ένα κράτος -μέλος της ΕΕ να εμπορεύεται το κακόβουλο λογισμικό Predator, να κάνει υποκλοπές από το γραφείο του πρωθυπουργού και να μην αναλαμβάνει καμία ευθύνη ενώ γύρω ο κόσμος βράζει. Είναι ένα από τα σκοτεινά μυστικά μιας εξουσίας που δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί. Η παραδοχή του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Μ. Βαρβιτσιώτη προκαλεί αμηχανία στην κυβέρνηση που με διαρκή ψευδολογήματα προσπαθεί να συσκοτίσει το πρόβλημα. Ενώ επίσημα, ούτε στη βουλή, ούτε με ανακοίνωση της κυβέρνησης δεν έχει απαντηθεί το επίσης επίσημο αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ για κατάθεση εγγράφων στη βουλή και ενώ το θέμα πηγαίνει πλέον στην ευρωπαική εισαγγελία, ο Μ. Βαρβιτσιώτης παραδέχθηκε ότι το Predator δόθηκε στο Σουδάν, αλλά δεν χρησιμοποιείται στον εμφύλιο!.
Ερωτήματα δύο:
Του Σωτήρη Σιδέρη
Ολοκληρώνοντας την τετραετή θητεία του στο Υπουργείο Εξωτερικών, ο Νίκος Δένδιας έχει πάρει σβάρνα τα ΜΜΕ και με πλήθος συνεντεύξεων κάνει τον απολογισμό του υπό τον θριαμβευτικό τίτλο “εκπλήρωση στόχων”. Και εμφανίζει τα αυτονόητα, όπως την επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο στα δώδεκα μίλια ως εθνικό θρίαμβο, σωπαίνοντας όμως για τη μη επέκταση στην Κρήτη. Επισημαίνει, όπως στη “Μακεδονία της Κυριακής” ότι “στις ελληνοτουρκικές σχέσεις περάσαμε από πολλές δοκιμασίες. Πετύχαμε αρκετούς από τους στόχους μας στην εξωτερική πολιτική, μπορούμε να πετύχουμε ακόμα περισσότερους”.
Πρόκειται για αδιανόητες φαιδρότητες μιας εξωτερικής πολιτικής που βυθίστηκε στα βαλκάνια, που είδε το τουρκολιβυκό σύμφωνο να κάνει κουρέλια τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, που το Ουρούτς Ρέϊς έφθασε έξη μίλια από το Καστελλόριζο, που υπομένει τον διαρκή χλευασμό του Έντι Ράμα για τη Χάγη, που είναι καθηλωμένη στην Ανατολική Μεσόγειο και προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης. Μια πολιτική διαρκούς υποχωρητικότητας, που μετά από τέσσερα χρόνια, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις ψάχνουν να βρουν το νήμα του διαλόγου και τι να περιλαμβάνει. Και ταυτόχρονα να επικρατεί κλίμα διάλυσης στο ΥΠΕΞ με προσωπική ευθύνη του Νίκου Δένδια...