του Σπύρου Σουρμελίδη

Πρώτα οι υποκλοπές, τώρα η παρέμβαση στην δικαιοσύνη. Τα ολισθήματα του Κυριάκου Μητσοτάκη και των επιτελικών στελεχών του, βλάπτουν ήδη  σοβαρά  την ίδια την ουσία του δημοκρατικού παιχνιδιού.  Την  αυθαιρεσία και  την  αλαζονεία διαδέχεται ο πανικός για τον κίνδυνο να χαθεί η εξουσία. Το βλέπουν όλο και περισσότεροι απο εκείνους που έως χθες δεν ήθελαν να το δουν. Ο κ. Μητσοτάκης παράγει πλέον περισσότερο αντισυσπείρωση απο συσπείρωση. Οι δυνάμεις που τον στηρίζουν, και στο επίπεδο της πολιτικής (κόμμα της ΝΔ και σύμμαχοι) και στο επίπεδο της βάσης (ψηφοφόροι),  μειώνονται. Αντιθέτως η αποστροφή στην τακτική και στην πολιτική του τείνουν να δημιουργήσουν την εξής κατάσταση: Εκλογές- Δημοψήφισμα για να φύγει απο την εξουσία. 

 Το πρωθυπουργικό τηλεφώνημα στον δικαστή  

 Όταν ο πρωθυπουργός τηλεφωνά σε δικαστή, για μια  υπόθεση βαθιά πολιτική, τότε ο πανικός είναι η κυρίαρχη κατάσταση στο έως χθες παντοδύναμο επιτελείο , στο επιτελικό κράτος. Η επικοινωνία του πρωθυπουργού με δικαστή που είχε αποφασιστικό ρόλο σε απόφαση για την συμμετοχή κομμάτων στις εκλογές, πρωτίστως συνιστά αδίκημα. Η προσπάθεια επηρεασμού του δικαστή Τζανερίκου , συνιστά αδίκημα, το οποίο οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση θα το είχε ήδη πληρώσει.  Όταν ο πρωθυπουργός οδηγείται σε μια τέτοια κίνηση βρίσκεται σε αδιέξοδο. Αν οι ψηφοφόροι της ακροδεξιάς ή όπως αλλιώς τους χαρακτηρίζουν  οι επιτελείς του  κ. Μητσοτάκη, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για την παραμονή στην εξουσία, τότε πράγματι η κατάσταση τους είναι οριακή.  Είναι  κατάσταση πανικού και αδιεξόδων. 

 Η δικαιοσύνη και το κράτος δικαίου

 Ήρθε η ιστορία Κασιδιάρη για να αναδείξει κάτι ακόμα βαθύτερο. Ότι ο Κ. Μητσοτάκης οι στενοί του συνεργάτες αλλά και το μπλοκ των δυνάμεων μέσα στους θεσμούς που τον στηρίζει, όπως και οι υποστηρικτές του εκσυγχρονισμού της χώρας, είναι εξαιρετικά κοντόφθαλμοι. Όχι κατ ανάγκη απο ανικανότητα,  αλλά απο την αγωνία για την διατήρηση της εξουσίας τους.   Οι κινήσεις τους απεδείχθησαν αναποτελεσματικές, με αποτέλεσμα η συνέχεια να είναι πράξεις οριακές, ίσως και ποινικά κολάσιμες. Οι υποκλοπές έγιναν σε καθεστώς υπερβολικής σιγουριάς για την παντοδυναμία του Κ. Μητσοτάκη.  Η προσπάθεια  να μην χαθούν οι ψήφοι των ακροδεξιών ψηφοφόρων υπέρ Κασιδιάρη ή άλλων ακροδεξιών σχημάτων, συμβαίνει σε καθεστώς πανικού.  Η αλαζονεία επιτρέπει την παρέμβαση (έστω την απόπειρα παρέμβασης) στην Δικαιοσύνη. Μόνο που τώρα η κατάσταση δεν είναι ίδια. Οι δυνάμεις συνοχής είναι λιγότερες και εξασθενημένες. Ο Κ. Γεραπετρίτης υποτίμησε τις αντιδράσεις , υποτίμησε την κατάσταση στους δικαστές του Αρείου Πάγου.  Η παρουσία της ακροδεξιάς με γραβάτα, η εμφάνιση του πρώην αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Αναστάσιου Κανελλόπουλου στη θέση αρχηγού, αποσυντόνισε το ισχυρό επιτελείο.  Οσο η εικόνα ξεκαθαρίζει, ξεθολώνει, τόσο περισσότερο φαίνονται τα ατοπήματα, οι αδυναμίες, τα αδιέξοδα. 

 Εκλογές Δημοψήφισμα για να φύγει  ο Κ. Μητσοτάκης 

 Η τραγωδία των Τεμπών έδειξε ότι το  λαμπερό προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη, σκοτείνιασε. Ο ηγέτης που καταφέρνει τον εκσυγχρονισμό δεν είναι πιστευτός, γιατί  πρώτον η πραγματικότητα δεν είναι για χειροκροτήματα και δεύτερον γιατί η επικοινωνία έχει τα όρια της. Όταν έρθει η ώρα που ακούγονται τα φάλτσα, η διαφήμιση δεν σώζει τον τενόρο.   Ο Κ. Μητσοτάκης ήρθε στην εξουσία πετυχαίνοντας μια μεγάλη συσπείρωση δυνάμεων για την εποχή , με το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Και όσο και αν δεν αρέσει στους αντιπάλους του, ήταν ένα επίτευγμα.  Τώρα συμβαίνει το ανάποδο. Ο Κ. Μητσοτάκης πετυχαίνει να δημιουργήσει συσπείρωση εναντίον του, σε βάρος του εαυτού του. Είναι οι πολιτικές αλλά και οι πράξεις του. Είναι η υποτίμηση των προβλημάτων και της κοινωνίας. Τώρα φαίνεται πόσο ρηχό ήταν το σύνθημα "ποιος ασχολείται με τις υποκλοπές". 
Ο Κ. Μητσοτάκης διχάζει την ίδια την δεξιά παράταξη. 
Το ενδιαφέρον του για την ακροδεξιά ψήφο, δείχνει ότι το κέντρο δεν του φτάνει, γιατί ποτέ δεν θα είναι όλο δικό του. Όπως και για κάτι βαθύτερο: Δεν είναι  το κέντρο, τόσο στέρεο  και ευρύ όσο πιστεύουμε ή όσο θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε. Γι αυτό και η ακροδεξιά ψήφος έχει αποκτήσει ξαφνικά βάρος.  

Το έως τώρα βουβό κλίμα που επικρατούσε σε ότι αφορά τις διαθέσεις του εκλογικού σώματος, αρχίζει να μετασχηματίζεται σε ρεύμα για να φύγει ο Μητσοτάκης και το επιτελικό του κράτος.  Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ένα διαρκές προβάδισμα της ΝΔ, η εκτίμηση ήταν διαρκώς υπερ της τελικής νίκης της ΝΔ, παρα τα βαριά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία. Ομως η διαφορά είναι πια στο όριο του στατιστικού λάθους . Είναι αυτό το συμπέρασμα απο 51 δημοσκοπήσεις που δείχνουν ολες το προβάδισμα της ΝΔ πριν και μετά τα Τέμπη. 

Ήρθε η τραγωδία των Τεμπών για να αποκαλύψει, ότι  το επιτελικό κράτος  δεν ήταν  ούτε αποτελεσματικό, ούτε μεταρρυθμιστικό. Μετά τα Τέμπη φάνηκε ότι τα σωρευμένα προβλήματα δεν μπορούν να κρυφτούν πια.  Φάνηκε επίσης ότι η  προσπάθεια να επικρατήσει η άποψη πως ο Μητσοτάκης συνεχίζει να είναι ο πλέον αξιόπιστος, δεν μπορεί να αποδώσει καρπούς. Γιατί πολύ απλά,  το λαμπερό προφίλ του πρωθυπουργού σκοτείνιασε και μάλιστα υπερβολικά. 

Ολα αυτά, τον οδηγούν σε κινήσεις απαράδεκτες καταδικαστέες και ανεπίτρεπτες. Κινήσεις που ξεγυμνώνουν το δημοκρατικό και εκσυγχρονιστικό προφίλ. Πρωτίστως το ενδιαφέρον του για ολα τα παραπάνω.   Ο σκοπός της παραμονής στην εξουσία αγιάζει κάθε μέσον. Αυτό έχει ορια και απο ένα σημείο και μετά οδηγεί στην αντισυσπείρωση. 
Ετσι οι εκλογές της 21ης Μαίου γίνονται δημοψήφισμα για να φύγει ο Μητσοτάκης!