Αναγκάστηκε να απολογηθεί για τα πεπραγμένα του, χωρίς να δώσει πειστικές απαντήσεις και γι αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο χαμένος του debate, των πολιτικών αρχηγών. Απέτυχε να υπερασπιστεί την πολιτική του σε όλα τα επίπεδα, εμφανίστηκε διστακτικός αν όχι φοβισμένος και πάντως πολύ μακριά απο το ηγεμονικό συνήθως στιλ που προσπαθεί να εμφανίσει. Η επισήμανση δε, του Νίκου Ανδρουλάκη οτι "Πρέπει να μπουν φυλακή αυτοί που έστησαν το σκάνδαλο των υποκλοπών", έδωσε τέλος στην όποια προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου. Στην συζήτηση με όρους ισοτιμίας, ο Κ. Μητσοτάκης δεν μπόρεσε να κρυφτεί, δεν μπόρεσε να εμφανιστεί κυρίαρχος και επιτυχημένος. Αντιθέτως ο Αλέξης Τσίπρας, επέμενε στην πολιτική της ενότητας και των συνεργασιών, τονίζοντας ότι υπάρχει ανάγκη να φύγει η διακυβέρνηση Μητσοτάκη. Ενώ οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί απευθύνθηκαν στο δικό τους κοινό. Αν και ελάχιστα πειστικός εμφανίστηκε ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ο οποίος δεν απέφυγε τον πειρασμό να ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με τον... Τσίπρα.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Δύση και Ανατολή στρέφουν το βλέμμα τους στις εκλογές που θα διεξαχθούν την Κυριακή 14 Μαίου στην Τουρκία, τόσο γιατί μπορεί μια ήττα του Ερντογάν να τροφοδοτήσει αλλαγές σε γεωπολιτικό επίπεδο, όσο και γιατί οι ανησυχίες για εκτροπή είναι σημαντικές. Η αντιπολίτευση με τον Κιλιντσάρογλου επικεφαλής δεσμεύεται για μια στροφή προς την Δύση, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ο Τούρκος πρόεδρος όμως κάνει το δικό του, εθνικιστικό, μεγαλοιδεατικό παιχνίδι. Πιθανή οριακή ήττα του Ερντογάν προβλέπεται ότι θα προκαλέσει την καθεστωτική αντίδραση του Τούρκου Προέδρου και ο διχασμός θα κυριαρχήσει και στην πολιτική σκηνή και στους δρόμους, χωρίς να αποκλείεται και η άσκηση βίας από τις μονάδες πολιτοφυλακής που ελέγχει ο Ερντογάν. Υπό αυτό το πρίσμα είναι πολύ δύσκολο η αλλαγή να γίνει χωρίς εντάσεις. Που αν είναι ελεγχόμενες, όλα καλά. Αν όμως χαθεί ο έλεγχος, θα έχουμε αποσταθεροποίηση. Σε περίπτωση ήττας με μεγάλη διαφορά, ο Ερντογάν θα διαπραγματευθεί το μέλλον του. Αν επικρατήσει, θα κάνει πιο σκληρή την εξουσία του, καθώς πλέον η αμφισβήτησή του είναι τεράστια. Ταυτόχρονα, όλα αυτά σηματοδοτούν έναν νέο διπλωματικό κύκλο που αφορά άμεσα και την Ελλάδα.
Η εξωτερική πολιτική και η στρατηγική ασφάλειας είναι κριτήριο ψήφου; λίγοι μελετούν και ακόμη λιγότεροι γνωρίζουν πως επιδρούν στην καθημερινή ζωή των Ελλήνων τα θέματα αυτά. Λογικά, θα έπρεπε να αποτελούν βασικό κριτήριο ψήφου και δείκτη σοβαρότητας για το πως τα δύο κόμματα εξουσίας η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζουν τα κρίσιμα προβλήματα της χώρας. Οι τεράστιοι πόροι που διατίθενται θα έπρεπε λογικά να είναι στην κορυφή της συζήτησης για το ποιο κόμμα διαθέτει εθνικό σχεδιασμό σε μια επικίνδυνα ρευστή κατάσταση και διεθνώς και στις σχέσεις με την Τουρκία. Όταν η ΝΔ παρουσίασε το πρόγραμμά της είχαμε αναλύσει το σοβαρότατο έλλειμμα στην διατύπωση προγραμματικών θέσεων για την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας, καθώς συνολικά τα μείζονα αυτά ζητήματα αναφέρονταν σε 187 λέξεις με θολές γενικότητες. Στον αντίποδα είναι οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ . Διαφανείς και πλήρεις. Είναι επόμενο να παρουσιάσουμε τώρα τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ όπως διατυπώνονται στο πρόγραμμά του. Πράγματι είναι ίσως η πρώτη φορά που ένα κόμμα εξουσίας αναφέρεται με σαφείς θέσεις , ώστε να γνωρίζει ο ελληνικός λαός τι να περιμένει και ποια θα είναι η εξωτερική και αμυντική πολιτική της χώρας.
Να φύγει ο Μητσοτάκης ή να μην έρθει ο Τσίπρας; Οι εκλογές κινούνται και πάλι σε ένα κλίμα «αντί...», όχι σε ατμόσφαιρα θετικής προοπτικής. Είναι αυτό το αποτέλεσμα της πολιτικής και της πολεμικής Μητσοτάκη. Μια πολιτική που έχει δημιουργήσει περισσότερες αβεβαιότητες, μαζί με τα πολλά θεσμικά ατοπήματα του. Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσει ρεύμα νίκης, ρεύμα ελπίδας, έδωσε την δυνατότητα στη ΝΔ να ξανασερβίρει το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Στο κλίμα της άρνησης προσθέστε και το ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Βελόπουλο και Βαρουφάκη. Ολοι διακηρύσσουν ότι δεν θέλουν τους άλλους, ότι δεν μπορούν να συνεργαστούν με τους άλλους. Πέρα από τα ...κομμένα χέρια, έχουμε τον Ν. Ανδρουλάκη να δηλώνει ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με τους Μητσοτάκη και Τσίπρα προσωπικά. Πόσο σχέση έχουν αυτά με τις δημοσκοπήσεις; Μάλλον καμία. Αν τις αποδεχθούμε, τότε μάλλον έχουμε ήδη μια καθαρή νίκη της ΝΔ, ίσως και κυβέρνηση ΝΔ με ΠΑΣΟΚ από την πρώτη Κυριακή.
Η βασίλισσα Ελισάβετ έβλεπε σιωπηλή την βρετανική αυτοκρατορία να διαλύεται, μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Κάρολος Γ, μπορεί να είναι αυτός που θα δει την μοναρχία να εξαφανίζεται; Η λαμπρή τελετή στέψης του βασιλιά Κάρολου του Γ, έγινε ευκαιρία για να ξανασυστηθεί η βρετανική μοναρχία. Ως θεσμός ενότητας όσων λαών βρίσκονται στην Μεγάλη Βρετανία ή στην Κοινοπολιτεία, αλλά και συνέχεια μιας αυτοκρατορίας που πια δεν υπάρχει. Σε μια ώρα που η Βρετανία όχι μόνο δεν αντιπροσωπεύει κάποια αυτοκρατορία, αλλά είναι ένα κράτος με πολλά προβλήματα, οικονομικά, θεσμικά και κοινωνικά. Ένα κράτος για το οποίο τα ερωτήματα συνοχής είναι περισσότερα απο τις βεβαιότητες. Για δισεκατομμύρια ανθρώπους στις 5 Ηπείρους, η βρετανική μοναρχία συμβολίζει δυστυχία και εκμετάλλευση. Είναι αυτή που άφησε πίσω της διχόνοια και μίση, που στην Ασία και την Αφρική πληρώνουν ακόμα και σήμερα, χωρίς να ξεχνάμε την Κύπρο και την Ελλάδα.