Στην συνάντηση Τσίπρα –Ερντογάν που τοποθετείται στις αρχές Ιανουαρίου , επικεντρώνεται σε πρώτη φάση το ενδιαφέρον των εξελίξεων για το Κυπριακό, ενόψει της επανάληψης των διαπραγματεύσεων στην Ελβετία στις 9-11 Ιανουαρίου και της πολυμερούς που θα ακολουθήσει, στις 12 Ιανουαρίου. Η προετοιμασία της συνάντησης Τσίπρα –Ερντογάν θα κρίνει εν πολλοίς και το αποτέλεσμα , αλλά δεν αποκλείονται και σε εκπλήξεις της τελευταίας στιγμής στην Ελβετία όπως συνηθίζει η Τουρκία.
Η νίκη του “πράσινου” Αλεξάντερ βαν ντερ Μπέλεν στην Αυστρία είναι μια αποκατάσταση της λογικής. Το πολιτικό μήνυμα όμως για όλη την Ευρώπη είναι πως οι ακραίοι – και συγκεκριμένα οι ακροδεξιοί- δεν προσφέρουν λύσεις στην Ευρώπη. Το αποτέλεσμα πρόσφερε μια ανάσα ικανοποίησης και στην Αγκελα Μέρκελ. Η ξενοφοβία και ο εθνικισμός δεν νίκησαν, συγχρόνως όμως οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, ακόμα και αυτές που δεν αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, είναι βαθιά διχασμένες. Ο Μπέλεν πήρε το 51,68% των ψήφων και ο ακροδεξιός αντίπαλος του Νόρμπερτ Χόφερ το 48,32%.
Το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος στην Ιταλία είναι ένα ακόμα ηχηρό «όχι» στην παντοκρατορία των τραπεζιτών , των οικονομικών και πολιτικών ελίτ. Η μεγάλη πολιτική ήττα του Ιταλού πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι χαρακτηρίζεται θρίαμβος των ευρωσκεπτικιστικών και λαϊκιστών του Γκρίλο και αλλάζει τα πολιτικά δεδομένα για τη Ρώμη και την ευρωζώνη. Αυτό όμως που έχει ευρύτερη σημασία είναι πως ένας ακόμα λαός, οι Ιταλοί, εξέφρασε την αντίθεση του με την κατάσταση που επικρατεί στην ευρωπαϊκή οικονομία. Την αντίθεση του, με την πολιτική της λιτότητας που επιβάλλεται οδηγώντας τα κράτη και τις κοινωνίες σε ακόμα μεγαλύτερα αδιέξοδα. Και όμως και μετά απ αυτό το αποτέλεσμα, συνεχίζουν να λένε ότι το πρόβλημα είναι οι …μεταρρυθμίσεις.
Είναι άγνωστο προς το παρόν τι έγινε στο παρασκήνιο, αλλά είναι πλέον γεγονός ότι μετά τις εντατικές διαπραγματεύσεις Αναστασιάδη –Ακιντζί στη Γενεύη στις 9-11Ιανουαρίου θα πραγματοποιηθεί η πολυμερής διάσκεψη στις 12 Δεκεμβρίου με την συμμετοχή της Ελλάδας και της Τουρκίας. Το ερώτημα που ανακύπτει είναι ποια χρησιμότητα θα έχει η πολυμερής αν πρώτα δεν επιτευχθεί συμφωνία στα υπόλοιπα. Είναι π ροφανές ότι η πολυμερής θα έχει στο τραπέζι όλα τα θέματα . Αν όπως δεν θα έχει επιτευχθεί συμφωνία ούτε στο θέμα των εγγυήσεων τι θα κάνει ακριβώς η Ελλάδα στην πολυμερή? Τα ερωτήματα αυτά θα απαντηθούν στην πορεία, αν απαντηθούν…
Οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων μηνών (εκλογή Trump, brexit, δεξιά στροφή της Γαλλίας) έχουν προκαλέσει έντονο σκεπτικισμό στην πολιτική ηγεσία της Ολλανδίας, η οποία βλέπει με έκδηλη ανησυχία τον κόσμο γύρω της να αλλάζει και ένα νέο περιβάλλον αστάθειας να δημιουργείται. Το διαφαινόμενο ενδεχόμενο χαλάρωσης των ευρωατλαντικών δεσμών λόγω της πιθανολογούμενης στροφής της ΗΠΑ προς τον απομονωτισμό, αλλά και οι φυγόκεντρες δυνάμεις που έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται στο εσωτερικό της Ευρώπης, έχουν ως εκ τούτου φέρει στο επίκεντρο του προβληματισμού των πολιτικών κομμάτων το θέμα του προσανατολισμού που πρέπει να λάβει στο εξής η ολλανδική εξωτερική πολιτική.
Το δίλημμα Ευρώπη ή ΗΠΑ απασχολεί πολύ κόσμο που αναλύει την κατάσταση , ανησυχεί και συζητά για το μέλλον του. Μόνο η Ελλάδα που ενώ βρίσκεται σε ένα κρίσιμο γεωπολιτικό σταυροδρόμι , ούτε συζητά, ούτε σκέπτεται τι να κάνει, ούτε πως θα το κάνει. Η κυβέρνηση μπορεί να έχει διαμορφώσει συμμαχίες, αλλά στην πολιτική σκηνή οι πάντες είναι στραμμένοι προς τα μέσα, αδυνατώντας να δουν τι γίνεται στην Ευρώπη.