Του Στράτου Βαλτινού
Η πρόταση της Νέας Αριστεράς που προωθούσε την υποψηφιότητα του επικεφαλής της ΑΔΑΕ Χρήστο Ράμμο για την προεδρία της Δημοκρατίας ήταν μια κορυφαία πολιτική κίνηση με σπουδαίους συμβολισμούς. Όπως το 1985, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου υπό την πίεση του ΠΑΣΟΚ και εκατομμυρίων τότε οπαδών του, πρότεινε τον εμβληματικό ανακριτή στην υπόθεση της δολοφονίας Λαμπράκη Χρήστο Σαρτζετάκη, αντί του Κωνσταντίνου Καραμανλή, έτσι και η ΝΕ.ΑΡ, πρότεινε τον σπουδαιότερο και θεσμικό υπερασπιστή του κράτους δικαίου, τον Ράμμο, σαν αντίβαρο στην λαίλαπα της εκτροπής των υποκλοπών, υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Τα όσα συνέβησαν στην συνέχεια , δεν τιμούν κανένα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε την Πλεύση Ελευθερίας, ούτε το ΚΚΕ. Για τη ΝΔ και τον Μητσοτάκη, η δήλωση Ράμμου τη Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου ότι αποσύρει την υποψηφιότητά , καθώς αυτή έγινε αντικείμενο μικροκομματικών υπολογισμών, είναι ένας θρίαμβος, γιατί ναι μεν ο Ράμμος πιθανότατα δεν θα εκλέγονταν, αλλά και μόνο το γεγονός ότι συμβόλιζε τον αντι-Μητσοτακισμό, ήταν ταπεινωτική για τον πρωθυπουργό.Ταυτόχρονα, η εξέλιξη αυτή, αποτελεί κόλαφο για όσους αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί και για όσους ονειρεύονται Μέτωπα, κοινούς αγώνες και ανατροπές. Υποκρισία εκτός ορίων…
Του Σωτήρη Σιδέρη
Είναι μακρύς ο δρόμος για τον Σωκράτη Φάμελλο και τον ΣΥΡΙΖΑ. Το πρώτο πρόβλημα για τον νέο πρόεδρο του κόμματος είναι οι διαρκείς παραφωνίες που επιδρούν υπονομευτικά στην ηγεσία του. Το δεύτερο είναι η δική του ηγετικότητα. Αν δηλαδή θα αφήσει να επεκταθούν οι διαβρωτικές παραφωνίες ή θα αντιδράσει. Είναι για παράδειγμα εκτός λογικής , για ένα κόμμα που φιλοδοξεί να επιβιώσει από μια μεγάλη και παρατεταμένη κρίση, να μην μπορεί να εμφανίσει συνεκτική εικόνα στο θέμα εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας. Ο Νίκος Φαραντούρης που αρχίζει να γίνεται γραφικός, μετά την εκκωφαντική του ήττα ως υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, πρότεινε την Λούκα Κατσέλη για την προεδρία της Δημοκρατίας.
Ο Πολάκης διαφοροποιήθηκε από τον Φάμελλο από το βήμα της βουλής για τη θέση του κόμματος στο θέμα του κρατικού ελέγχου της Εθνικής Τράπεζας. Και ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέδριο για τα 50 χρόνια μεταπολίτευσης, υπό μορφή διαγγέλματος, μίλησε για την αντιπολίτευση, για τις συνεργασίας και για “εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης”. Ο Φάμελλος θα είναι πρόεδρος με την εξουσία που του αναλογεί ή θα είναι ένα από τα πολλά κέντρα που θα οδηγήσουν σε νέου τύπου εσωστρέφεια και σε νέο κύκλο κρίσης;
Χώρες του ΝΑΤΟ με πρώτη την Τουρκία και τον πυλώνα της Δύσης στην Μέση Ανατολή, το Ισραήλ,διαλύουν την Συρία και αναθέτουν σε έναν καταζητούμενο τζιχαντιστή να την διοικεί. Αυτό δεν ενοχλεί κανέναν. Ο γγ του ΝΑΤΟ Ρούτε με ένα ακραίο, όσο και αψυχολόγητο πολεμοκάπηλο παραλήρημα, ούτε λίγο ούτε πολύ, κάλεσε όλες τις χώρες της Συμμαχίας να δαπανήσουν τρισεκατομμύρια για να ετοιμαστούν για ν πόλεμο με την Ρωσία, αν και παραδέχεται ότι δεν απειλείται χώρα του ΝΑΤΟ.
Πρόκειται για μια υστερία που όμοιά της δεν υπήρχε ούτε κατά τον ψυχρό πόλεμο. Η ΕΕ βαδίζει από κρίση σε κρίση και αδυνατεί να σχεδιάσει μια στρατηγική ανάπτυξης . Το κενό εξουσίας σε Παρίσι , Βερολίνο εκτροχιάζει τον πολιτικό ορθολογισμό και οι συνέπειες δεν θα αργήσουν να φανούν. Εκμεταλλεύονται το έπακρο τον πόλεμο της Ουκρανίας για να μετατρέψουν την οικονομία της ΕΕ σε πολεμική οικονομία, με θύμα φυσικά τις κοινωνικές δαπάνες, όπως δημόσια παραδέχθηκε ο Ρούτε. Αυτό, την στιγμή που κατά κοινή ομολογία, οι ανισότητες και η περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων του ευρωπαικού πληθυσμού, προκαλούν πολιτικές κρίσεις και οι κυβερνήσεις αδυνατούν να παραμείνουν σταθερές υπό την λαική πίεση, ενώ ενισχύεται και η ακροδεξιά.
Του Στράτου Βαλτινού
Ο τελευταίος πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, ο γραφικός Ελληνοαμερικανός Τσούνης, δεν θα αφήσει ίχνη από την θητεία του στην Ελλάδα. Ήταν ένα ρουσφέτι του Μπάϊντεν που κανείς δεν θα θυμάται. Αλλά και η Κίμπερλι Γκιλφόϊλ ρουσφέτι του Τραμπ είναι. Οι κακές γλώσσες επιμένουν ότι την στέλνει στην Αθήνα για να βρεθεί μακριά από το γιό του, με τον οποίο λέγεται ότι ήταν αρραβωνιασμένη και έχει προκαλέσει σούσουρο στις ΗΠΑ. Αλλά έχει και άλλα μηνύματα αυτή η απόφαση. Η τοποθέτηση της Γκιλφόϊλ ισοδυναμεί με διασυρμό των διπλωματικών σχέσεων Ελλάδας -ΗΠΑ. Σε μια περίοδο γεωπολιτικών αναστατώσεων, πολέμων στην περιφέρειά μας, ο Τραμπ διευθετεί οικογενειακές υποθέσεις. Τόσος είναι, έτσι βλέπει και την Ελλάδα φυσικά. Και η Ομογένεια, το λόμπι που είναι; πρόκειται για το άλλο ανέκδοτο που ακούμε συχνά.
Η υποβάθμιση της πρεσβείας δεν είναι άσχετη με την εικόνα της υποτελούς χώρας που εκπέμπει εδώ και πέντε χρόνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Δεν υπάρχει καμία διαπραγμάτευση μεταξύ ΗΠΑ -Ελλάδας, δεν υπάρχουν αιτήματα, διαφωνίες, ενστάσεις. Η κυβέρνηση έχει καταστεί προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ στην ΕΕ, στον πόλεμο της Ουκρανίας και στη γενοκτονία των Παλαιστινίων και σιωπά στην διάλυση της Συρίας από την Τουρκία και το Ισραήλ. Οπότε γιατί να χαραμίσει διπλωματικό κεφάλαιο για μια υποτελή χώρα;
Κύμα οργής κατά της πανίσχυρης ασφαλιστικής βιομηχανίας και ταυτόχρονα, κύμα συμπάθειας προς τον δολοφόνο του CEO της ασφαλιστικής United Healthcare έχει ξεσπάσει στις ΗΠΑ. Το κλίμα μπορεί να παραλληλιστεί με τις πρώτες δολοφονίες της 17Νοέμβρη στην Ελλάδα, με τη διαφορά ότι στην Ελλάδα δρούσε πολυμελής οργάνωση , ενώ ο Λουίτζι Μαντζόνε, έδρασε μόνος του και δολοφόνησε αξιωματούχο επιχείρησης, κάτι εξαιρετικά σπάνιο για τις ΗΠΑ.
Όσο και αν το κατεστημένο προσπαθεί να αμβλύνει τις εντυπώσεις, γεγονός είναι ότι το χειρόγραφο κείμενο των 262 λέξεων που βρέθηκε πάνω στον συλληφθέντα, είναι ένα ιδεολογικό μανιφέστο, σαν αυτά που προκαλούν τρόμο στις ΗΠΑ. Ο Μαντζόνε γράφει, ότι η ασφαλιστική βιομηχανία «κακοποιεί τη χώρα βγάζοντας ασύλληπτα κέρδη επειδή την έχουμε αφήσει να δρα ατιμώρητη». Πως θα επηρεάσει η κοινωνική οργή το σύστημα στις ΗΠΑ;