Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται ενώπιον κρίσιμων αποφάσεων. Θα προσπαθήσει μέσω μιας σειράς ενεργειών να αποκτήσει αφήγημα -άλλοθι για να πορευθεί στο μέλλον. Ο ανασχηματισμός εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο. Όμως υπάρχουν σοβαρές αγκυλώσεις και ένα ισχυρό πλέγμα εξαρτήσεων που θα εμποδίσουν τον πρωθυπουργό να κάνει ουσιαστική στροφή και θα περιοριστεί στα τετριμμένα. Δηλαδή ανούσιες αλλαγές, συνθήματα για επανεκκίνηση και φυσικά επίκληση των κουρασμένων θεωριών για τα δύο άκρα και τη σταθερότητα . Εννοείται ότι η τοξικότητα θα απογειωθεί.
Ταυτόχρονα η πολιτική ηθική επανέρχεται στο προσκήνιο ενοχικά για τη ΝΔ. Αν το εκλογικό αποτέλεσμα επηρεάστηκε από την κατάσταση στην Υγεία , η λογική λέει ότι πρέπει να αποπέμψει τον Άδωνι Γεωργιάδη; αν ο Γεωργιάδης απομακρυνθεί θα στηθεί σε όλα τα ΜΜΕ απέναντι στον Μητσοτάκη , θα προκαλέσει χάος και θα απειλεί να ηγηθεί της ακροδεξιάς. Άρα θα το σκεφθεί πολλές φορές. Κάθε κίνηση του πρωθυπουργού έχει αντίκτυπο στα συμφέροντα που θέλουν πολλούς υπουργούς στις θέσεις του. Με απλά λόγια ο Μητσοτάκης είναι πλέον δέσμιος των επιλογών του. Αυτό όμως είναι το λιγότερο πιεστικό πρόβλημα.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Η πτώση κατά 13% των ποσοστών της ΝΔ και η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να ωφεληθεί και να ξαναμπεί σε τροχιά διεκδίκησης της εξουσίας, απλά επιβεβαιώνει την πολιτική καχεξία της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε ηγετικό, πολιτικό και οργανωτικό επίπεδο. Υπάρχει μια εμφανής κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ των προοδευτικών πολιτών και των προοδευτικών κομμάτων. Ταυτόχρονα , το 2,4% της Νέας Αριστεράς επιβεβαίωσε ότι η διάσπαση ήταν μια βεβιασμένη επιλογή, που εκ των πραγμάτων δεν δικαιώθηκε, αλλά τώρα καλείται να γίνει κόμμα με ηγέτη και δομή.
Ο συμπαθής Χαρίτσης ήταν μια λύση ανάγκης. Η Έφη Αχτσιόγλου είναι η πολιτική λύση. Ωστόσο με τον τρόπο που θα αντιδράσουν και τα δύο κόμματα, θα κριθεί αν οδηγηθούν σε περαιτέρω εκφυλισμό ή σε ανασυγκρότηση. Οι ιαχές περί μετώπου με άλλα κόμματα, κυρίως με το ΠΑΣΟΚ είναι επιπόλαιες. Ο Στέφανος Κασσελάκης που συμπεριφέρονταν ως εν αναμονή πρωθυπουργός δεν επέδειξε ίχνος ηγετικής ικανότητας. Έχει δεσμευθεί όμως ότι θα αλλάξει το ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε ας περιμένουμε ή νέα διάσπαση, κινήσεις αμφισβήτησής του με τον ίδιο να δίνει τον αγώνα επικράτησής του και πλήρους αλλοίωσης της εικόνας του ΣΥΡΙΖΑ. Η επόμενη ημέρα είναι κινούμενη άμμος…
Του Σωτήρη Σιδέρη
Η λευκή επιταγή που πήρε η ΝΔ με την αυτοδυναμία του 2023 ανακλήθηκε από τον λαό. Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών συνιστούν σοβαρό κλονισμό για την πολιτική ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη. To 28% είναι η απόδειξη. Η πρωτοκαθεδρία διατηρήθηκε, όμως είναι προφανές ότι είτε με την αποχή, είτε με την ψήφο διαμαρτυρίας, έχει πλέον πρόβλημα. Ο πρωθυπουργός έθεσε το δίλημμα της σταθερότητας επιδιώκοντας να συσπειρώσει την παράταξή του. Απέτυχε και τώρα δεν έχει πρόβλημα σταθερότητας η Ελλάδα, αλλά η κυβέρνηση. Όχι κοινοβουλευτικά, καθώς δεν αμφισβητείται η κοινοβουλευτική της πλειοψηφία, αλλά πολιτικά.
Εσωστρέφεια, ένστικτο αυτοσυντήρησης, νέα πολιτική, πιο κυνική στις σχέσεις της με την ακροδεξιά, περισσότερη τοξικότητα και ακόμη μεγαλύτερη επίθεση στο κοινωνικό κράτος προκειμένου να διατηρήσει την στήριξη που έχει από το ολιγαρχικό σύστημα και τα ΜΜΕ. Από την άλλη, η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να πετύχει τους δικούς τους στόχους θέτει εκ των πραγμάτων το δίλημμα, αν μπορεί να συνεχίσει με ηγέτη τον Κασσελάκη . Το 15% είναι προσωπική ήττα για τον Κασσελάκη. Το ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ κέρδισαν μικρές εντυπώσεις, όπως και η Ελληνική Λύση, αλλά δεν δεν αλλάζουν τους συσχετισμούς. Αλλάζουν όμως στην Ευρώπη με την ακροδεξιά να είναι πλέον εντός των πυλών. Η κοινωνική αναταραχή και οι κραυγές των πολεμοκάπηλων είναι προ των πυλών…
Του Στράτου Βαλτινού
Πριν καν ανακοινωθούν τα τελικά αποτελέσματα των δεύτερων εκλογών του 2023, πλήθος παραγόντων και αναλυτών, εκτιμούσε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήθελε αυτοδυναμία, ουσιαστικά λευκή επιταγή, γι αυτό και δεν αξιοποίησε την εντολή για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Τελικά πήρε την αυτοδυναμία και τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ χειρότερα για τον Μητσοτάκη, απ ότι ήλπιζε η αντιπολίτευση. Το έγκλημα των Τεμπών δεν ξεπλύθηκε στην κάλπη, ούτε το θεσμικό έγκλημα των υποκλοπών. Η ιδιωτικοποίηση του κράτους συνεχίστηκε , το πελατειακό σύστημα έγινε κανονικότητα, τα δημόσια αγαθά, παιδεία, υγεία, κοινωνικό κράτος καταρρέουν με σχέδιο.
Είναι λοιπόν εύλογο το ερώτημα: ο ελληνικός λαός πήρε το μήνυμα ή θα ανανεώσει την λευκή επιταγή στη ΝΔ και τον Μητσοτάκη; αυτό είναι το μείζον. Το δεύτερο ζήτημα που εγείρεται είναι κατά πόσο οι κάλπες μπορούν να αναδείξουν μια δεύτερη δύναμη , το ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ που να είναι σε θέση να συγκρουστεί αποτελεσματικά και να νικήσει το καθεστώς Μητσοτάκη. Αν για το πρώτο θέμα, την ισχύ της ΝΔ όλα είναι ανοιχτά, για το δεύτερο η κατάσταση είναι μάλλον απογοητευτική.
Του Στράτου Βαλτινού
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας πραξικοπηματίας της σύγχρονης εποχής. Χρησιμοποιεί συχνά την κοινοβουλευτική πλειοψηφία , είτε για να ξεπλένει σκάνδαλα, είτε για να συγκαλύπτει ενόχους, είτε για εδραιώσει το σύγχρονο παρακράτος. Νομοθετεί κατά βούληση, για να συγκαλύπτει δικές του ευθύνες ή συνεργατών του, είναι σε πόλεμο με το κράτος δικαίου και υπονομεύει ανοιχτά το δημοκρατικό πολίτευμα. Κάπως έτσι φθάσαμε στο εξευτελιστικό, για σύγχρονο κράτος δικαίου σημείο, η ΕΥΠ να μη σέβεται απόφαση του ΣτΕ και η κυβέρνηση να έχει ενορχηστρώσει το πραξικόπημα. Η απόφαση κατά πλειοψηφία της ΑΔΑΕ να μην κληθεί σε ακρόαση ο διοικητής της ΕΥΠ, για την άρνηση της υπηρεσίας του, να ενημερώσει την Αρχή για τους λόγους παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη, προκαλεί πολιτικό και θεσμικό σεισμό.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης ξεσηκώθηκαν. Ο Άρειος Πάγος, τα ΜΜΕ, η πρόεδρος της Δημοκρατίας τι κάνουν; για ποιό λόγο η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, που προέρχεται από το δικαστικό σώμα να σιωπά ατιμωτικά; είναι η ίδια που υπέγραψε και την κατάφωρη παραβίαση του συντάγματος, το νόμο για τα ιδιωτικά ΑΕΙ. Το παρακράτος υπερέχει πλέον των θεσμών; που οδηγείται η χώρα;