Σπύρος Σουρμελίδης
Ο Τζο Μπάιντεν θέλει να κλείσει το μέτωπο της Μέσης Ανατολής, αλλά να διατηρήσει ζωντανό αυτό της Ουκρανίας. Σέρνοντας και τους ευρωπαίους μαζί του, που λειτουργούν σαν υπνωτισμένοι.
Αν η Ουκρανία ηττηθεί το καλοκαίρι, σε συνδυασμό με το συνεχιζόμενο μακελειό στην Γάζα, τότε ο Μπάϊντεν θα χάσει τις εκλογές πριν ανοίξουν οι κάλπες. Και είναι αυτός ο λόγος που προτιμά να διακινδυνεύει ανεξέλεγκτες καταστάσεις, μπροστά στον κίνδυνο να χάσει τις εκλογές.

Οι Νετανιάχου και Ζελένσκι θέλουν να τραβήξουν τον πόλεμο τους, έως τις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Ο Νετανιάχου για να κερδίσει ο Τράμπ, ο Ζελένσκι ελπίζοντας ότι θα κερδίσει ο Μπάϊντεν. Ο Πόλεμος όμως είναι ένας. Ο πόλεμος της Δύσης με την Κίνα και τη Ρωσία για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία, οικονομικά και γεωπολιτικά.

Η κρίση των πυραύλων ή κάτι τέτοιο...

Πάνω απο το 1/3 των 32 χωρών-μελών του ΝΑΤΟ εδωσαν το πράσινο φως, για να μπορεί η Ουκρανία να χτυπά ρωσικό έδαφος με ΝΑΤΟΙκά όπλα.
Το καθοριστικό "ναι" το έδωσε ο Μπάϊντεν, και αυτομάτως ακολούθησε η Γερμανία, ενώ οι Βρετανοί και οι  Γάλλοι πρωτοστάτησαν σ αυτή την απόφαση. Οι χώρες που συμφώνησαν είναι :
ΗΠΑ, Βρετανία, ο Καναδάς, η Τσεχία, η Εσθονία, η Φινλανδία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Ολλανδία, η Σουηδία και η Πολωνία
Πρακτικά οι Ουκρανοί θα μπορούν να χτυπήσουν στη Ρωσία με πυραύλους Storm Shadow του Ηνωμένου Βασιλείου και τους SCALP της Γαλλίας. Οι πύραυλοι έχουν σχετικά μικρό βεληνεκές περίπου 150 μιλίων, λίγο μέσα από τα ρωσικά σύνορα. Τα λόγια είναι πολύ μεγαλύτερα απο αυτό που πρακτικά συμβαίνει.

Αυτό που έχει όμως σημασία είναι το μήνυμα της ακραίας αντιπαράθεσης με τη Ρωσία. Η Μόσχα αξιοποιώντας την υψηλή ρητορική (του Μακρόν, των Βρετανών και του Λευκού Οίκου), απειλεί με κλιμάκωση. Χτυπήματα με τακτικά πυρηνικά όπλα, αν χρειαστεί ακόμα και βάσεις εκτόξευσης ή απογείωσης F-16, σε ΝΑΤΟικό έδαφος.
Δημιουργείται ένα κλίμα, καρικατούρα της κρίσης των πυραύλων του 1962. Και αυτό γιατί οι ευρωπαίοι είναι τελικώς αβουλοι, τρέμουν μην τους εγκαταλείψει η Αμερική.  Εχουν ηδη χάσει σε οικονομικό επίπεδο, καταστρέφοντας και την παραγωγική τους βάση αλλά και τις κοινωνίες τους.
Αναμένεται να το δούμε στις ευρωεκλογές.

Η μαύρη τρύπα του μεσανατολικού

Το μακελειό στην Γάζα, έγινε από τον Νετανιάχου, είχε όμως την στήριξη των Αμερικανών. Οι οποίοι γνώριζαν απο την πρώτη στιγμή οτι τους καταστρέφει όλη της πολιτική τους και την ίδια τη θέση τους στη Μέση Ανατολή. Προσπαθούν τις τελευταίες μέρες να εξαναγκάσουν τον Νετανιάχου, να τερματίσει την εισβολή στην Γάζα. Συγχρόνως δε να δεσμευτεί και το Ισραήλ οτι δεν θα εμπλακεί στην νέα διοίκηση της Λωρίδας, ενω υπάρχουν πιέσεις για να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για την αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους. Η ενδεχόμενη δίωξη Νετανιάχου απο το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, δείχνει ότι οι ισορροπίες έχουν αλλάξει σε βάρος του Ισραήλ.
Χαμένος απο τις εξελίξεις είναι προσωπικά ο Μπάϊντεν που διεκδικεί εκ νέου την προεδρία των ΗΠΑ. Γι αυτό και προσπαθεί να κλείσει, με κάθε τρόπο, τη μαύρη τρύπα που του άνοιξε η Χαμάς και ο Νετανιάχου.

Ο αληθινός  πόλεμος

Ομως όλα όσα συμβαίνουν ήταν και είναι στο πλαίσιο της επιδίωξης της αμερικανικής ηγεσίας, να περιορίσει την άνοδο της Κίνας και την συνεργασία Ρωσίας-Γερμανίας, κατ επέκταση Ρωσίας-Ευρώπης.
Αυτός είναι ο βασικός πόλεμος που τον επεδίωξε με κάθε τρόπο ο Τζο Μπάϊντεν, ο Δημοκρατικός Τζο Μπάϊντεν. Η αρχή έγινε, αν και δειλά, από τον Ομπάμα με την μεγάλη πίεση της τότε υπουργού Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον. 
Ο Ντόναλντ Τράμπ αλλαξε την τακτική, θεώρησε ότι η αντιπαράθεση πρέπει να γίνεται αποκλειστικά με την Κίνα και αποκλειστικά με οικονομικά εργαλεία (δασμούς, κλείσιμο συνόρων κα). Εγκαταλείποντας μάλιστα σε μεγάλο βαθμό τους Ευρωπαίους.

Η ουσία όμως δεν αλλάζει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο οι ΗΠΑ επιδιώκουν να εμποδίσουν την άνοδο της Κίνας και των αλλων ανερχόμενων οικονομικά δυνάμεων του πλανήτη (Ρωσία, Ινδία, Βιετνάμ, Καζακστάν, Βραζιλία, Μεξικό, Νιγηρία, Ιράν, Σαουδική Αραβία, Εμιράτα, κλπ, κλπ).
Χρησιμοποίησαν την Ουκρανία σαν Ιφιγένεια προς σφαγή, για να απομονώσουν την Ρωσία απο την Ευρώπη. Πέτυχαν το διαζύγιο Ευρώπης-Ρωσίας, όχι όμως την απομόνωση της Ρωσίας.
Σαν πιόνια (και ας καταστραφούν) θέλουν και την Γεωργία, την Μολδαβία, την Αρμενία.

Η αντίδραση της Μόσχας δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση, έχει προβλέψιμες αντιδράσεις. Αυτό που δεν ηταν προβλέψιμο είναι η γρήγορη ανάκαμψη της σε οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο, οπως και η γεωπολιτική της επιρροή. Η λεγόμενη λοιπόν κρίση των πυραύλων είναι ενα σύμπτωμα της αντιπαράθεσης.
Αυτη τη φορά οφείλεται πρωτίστως στην αδυναμία της Δυσης (ΝΑΤΟ) να συντηρήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, να συγκρατήσει την οριστική ήττα της Ουκρανίας, τουλάχιστον έως τις αμερικανικές εκλογές.

Συμπέρασμα: Ο Μπάϊντεν προτιμά να διακινδυνεύει παίγνια στρατιωτικής αντιπαράθεσης με απρόβλεπτους κινδύνους, μπροστά στον κίνδυνο να χάσει τις εκλογές.
Δεν αντέχει δύο πολέμους συγχρόνως, θέλει να κλείσει το μέτωπο στην Γάζα. Δεν πρέπει όμως να χάσει στο μέτωπο της Ουκρανίας.
Αν δεν το πετύχει τότε θα έχει χάσει τις εκλογές πριν ανοίξουν οι κάλπες του Νοεμβρίου.