Του Σωτήρη Σιδέρη

Η πτώση κατά 13% των ποσοστών της ΝΔ και η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να ωφεληθεί και να ξαναμπεί σε τροχιά διεκδίκησης της εξουσίας, απλά επιβεβαιώνει την πολιτική καχεξία της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε ηγετικό, πολιτικό και οργανωτικό επίπεδο. Υπάρχει μια εμφανής κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ των προοδευτικών πολιτών και των προοδευτικών κομμάτων. Ταυτόχρονα , το 2,4% της Νέας Αριστεράς επιβεβαίωσε ότι η διάσπαση ήταν μια βεβιασμένη επιλογή, που εκ των πραγμάτων δεν δικαιώθηκε, αλλά τώρα καλείται να γίνει κόμμα με ηγέτη και δομή.

Ο συμπαθής Χαρίτσης ήταν μια λύση ανάγκης. Η Έφη Αχτσιόγλου είναι η πολιτική λύση. Ωστόσο με τον τρόπο που θα αντιδράσουν και τα δύο κόμματα, θα κριθεί αν οδηγηθούν σε  περαιτέρω εκφυλισμό ή σε ανασυγκρότηση. Οι ιαχές περί μετώπου με άλλα κόμματα, κυρίως με το ΠΑΣΟΚ είναι επιπόλαιες.  Ο Στέφανος Κασσελάκης που συμπεριφέρονταν ως εν αναμονή πρωθυπουργός δεν επέδειξε ίχνος ηγετικής ικανότητας. Έχει δεσμευθεί όμως ότι θα αλλάξει το ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε ας περιμένουμε ή νέα διάσπαση, κινήσεις αμφισβήτησής του με τον ίδιο να δίνει τον αγώνα επικράτησής του και πλήρους αλλοίωσης της εικόνας του ΣΥΡΙΖΑ. Η επόμενη ημέρα είναι κινούμενη άμμος…

Χωρίς πυξίδα

Τα συνολικά ποσοστά ΣΥΡΙΖΑ -Νέας Αριστεράς κατέδειξαν ότι η ήττα του 2023 δεν ήταν συγκυριακό γεγονός, αλλά είχε βαθιές αιτίες.  Κόμματα που δεν αναπτύσσονται , αλλά καθηλώνονται,  αδυνατούν να πρωταγωνιστήσουν, όσο η απόσταση από την κοινωνία αντί να μικραίνει μεγαλώνει. Στο ερώτημα λοιπόν αν η διάσπαση δικαίωσε και τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, η απάντηση είναι ένα κατηγορηματικό όχι.

Ο μεν Κασσελάκης , αλλά και ο Τσίπρας που τον στήριξε για να εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσαν Πέμπτη Φάλαγγα όσους ίδρυσαν τη Νέα Αριστερά και τους κατηγορούσαν ότι ήταν εμπόδιο στην ανάταξη του κόμματος. Έφυγαν, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν αναπτύχθηκε υπό τη νέα ηγεσία, αλλά μετατράπηκε σε μια θολή οργάνωση που θύμιζε  άτακτο στράτευμα.  Από τη μια ο Κασσελάκης , το υπερεγώ του, η έπαρσή του, η επίδειξη πλούτου, η άγνοια κανόνων , η αδυναμία του να συνεργαστεί με τα κομματικά όργανα και η αποιδεολογικοποίηση του κόμματος και από την άλλη,  εκατοντάδες ιστορικά στελέχη που έμοιαζαν απολιθωμένα στο κομματικό κάδρο.


Ο Στέφανος Κασσελάκης θα κάνει τις κινήσεις του και δεν έχει κανένα πρόβλημα να οδηγήσει και πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ σε νέα κρίση και διάσπαση για να μείνει μόνος σε ένα κόμμα που μπορεί να αλλάξει και τον τίτλο του, όπως ο ίδιος έχει αφήσει να εννοηθεί. Το Καταστατικό συνέδριο έχει ανακοινωθεί ότι θα διεξαχθεί το Σεπτέμβριο και ενώ ήδη το κλίμα είναι βαρύ.  Το ζήτημα όμως είναι αν  η πορεία προς το συνέδριο θα είναι σε κλίμα ενότητας ή κρίσης,  αν θα υπάρξει αντίπαλος που θα συγκρουστεί με τον Κασσελάκη και ποιος θα είναι αυτός ή αν θα επιδιωχθεί η υπό όρους συνύπαρξη. Με Κασσελάκη ηγέτη πάντως προς την εθνικές εκλογές φαντάζει εξωπραγματική εξέλιξη.  

Η εσωκομματική αμφισβήτηση του Κασσελάκη είναι δεδομένη. Εννοείται πως σημαντικό ρόλο σε όλα αυτά θα διαδραματίσει ο Αλέξης Τσίπρας. Είτε εμφανιστεί δημόσια και πάρει θέση και κυρίως επιλέξει στρατόπεδο, είτε θα κινεί τα νήματα από το παρασκήνιο . Η προεκλογική εκστρατεία , τελείωσε. Υπάρχουν νέα δεδομένα. Και κυρίως σύντομα όλο το πολιτικό σύστημα θα εστιάσει στην οργάνωσή του ενόψει των εθνικών εκλογών. Άρα μιλάμε για νέα δεδομένα σε κάθε περίπτωση. Ήδη εδώ και αρκετές εβδομάδες τα σενάρια προηγούνται των όποιων προθέσεων του Τσίπρα, απομένει η επιβεβαίωσή τους ή όχι.
Ο Κασσελάκης αφού είδε ότι δεν μπορεί να εκφράσει ούτε λέξη  από την ιστορία , τα οράματα ή τις ιδέες της Αριστεράς, έστω και σε πιο σύγχρονη και επικοινωνιακή μορφή, επιδίωξε να ταυτίσει τον κόσμο με το πρόσωπό του και όχι το αντίθετο. Έτσι όμως δημιουργήθηκε μια εικονική πραγματικότητα.  Η ζημιά έχει γίνει ήδη.

Η Νέα Αριστερά και η Έφη Αχτσιόγλου

Στην ροή της ιστορίας της ελληνικής Αριστεράς υπήρξαν πάντα εσωτερικοί εμφύλιοι, βίαιοι ενίοτε, διασπάσεις, άλλοτε βελούδινες και άλλοτε διχαστικές . Η επίκληση του εσωτερικού εχθρού ήταν πάντα η πιο πρόσφορη μέθοδος για να ξεκινήσει ο πόλεμος. Η τελευταία διάσπαση, αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, αν και δεν προκάλεσε τις εντάσεις του παρελθόντος είχε την ίδια βάση εκκίνησης. Πρώτα την θεωρία του εσωτερικού εχθρού την διακίνησε ο Αλέξης Τσίπρας για να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε αρχηγικό -προσωποκεντρικό κόμμα. Θεωρούσε ότι υπήρχε μια εσωτερική αντιπολίτευση που τον εμπόδιζε να αναδείξει τα σχέδιά του ή τα ηγετικά του προσόντα. Η θεωρία αυτή λογικά έπρεπε να καταρρεύσει στις εκλογές του 2023. Αντίθετα, καλλιεργήθηκε η εντύπωση ότι και για τις διαδοχικές ήττες ευθύνονταν κάποιοι άλλοι, μια Αριστερή πτέρυγα που στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ ως συγκροτημένη δύναμη επί αρχηγίας Τσίπρα. Μετά ήρθε ο Κασσελάκης και διατήρησε τις θεωρίες Τσίπρα για έναν απλό λόγο, Δεν είχε ιδέα πως έπρεπε να είναι και τι πρέπει να πιστεύει ένα Αριστερό κόμμα και απλά ήθελε να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη πιο προσωποκεντρικό., Και το έκανε.

Η Νέα Αριστερά ιδρύθηκε ως αντι Κασσελάκη κόμμα και με αποστολή να υπάρξει ένα κόμμα με Αριστερή ιδεολογία.  Έχασαν και οι δύο. Ηθικά η Νέα Αριστερά κέρδισε γιατί δεν ταυτίστηκε με το αντιπολιτικό κλίμα και το κλίμα ψευδαισθήσεων που καλλιέργησε ο Κασσελάκης, Διατήρησε την ταυτότητά της , με κόστος αλλά εκλογικά δεν δικαιώθηκε. ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ, ΜέΡΑ 25 διεκδικούσαν  περίπου, τους ίδιους ψηφοφόρους.   Στο εξής όμως η Νέα Αριστερά μπορεί να αξιοποιήσει καλύτερα την  κοινοβουλευτική της δύναμη, να αναλάβει πρωτοβουλίες και κυρίως να εκλέξει ηγέτη και να μετατραπεί σε κανονικό κόμμα. Η Έφη Αχτσιόγλου πρέπει να έχει τη δυνατότητα να επανέλθει. Και αν υπάρξουν ενωτικές πρωτοβουλίες είναι το πρόσωπο που μπορεί να τις διαχειριστεί με επιτυχία. Προς το παρόν όμως πρέπει να αποσαφηνιστούν οι σχέσεις Κασσελάκη -ΣΥΡΙΖΑ. Κατά προτίμηση , αναίμακτα και σύντομα. Τα προβλήματα της χώρας θα γίνουν εκρηκτικά και το διεθνές περιβάλλον είναι εκρηκτικό , γι αυτό και επείγουν κινήσεις αναγέννησης...